"ผมจะเป็นคนดี" หน้า 113 ..มีอยู่ครั้งหนึ่ง ที่ไม่มีใครอยู่บ้าน...

"ผมจะเป็นคนดี" หน้า 113 ..มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ไม่มีใครอยู่บ้าน ผมพยายามเข็นรถพาตัวเองไปยังห้องนอนของพี่วิกรม เพราะรู้ว่าว่าพี่เก็บปืนวางไว้ตรงไหน ตั้งใจว่าอย่างไรเสียจะต้องหาทางจบชีวิตลงให้ได้ในวันนั้น...แต่แล้วเหมือนกับสวรรค์จะกลั่นแกล้งทำให้พี่วิฑูรย์ซึ่งออกไปทำธุระที่กรมศุลกากรในตอนเช้า ลืมเอกสารบางอย่างไว้ ต้องขับรถกลับมาเอาที่บ้าน จึงช่วยชีวิตผมไว้ได้ทันเวลา ...จะว่าไปแล้วการที่ผมได้กลับมามีชีวิตได้เช่นทุกวันนี้ นอกจากพี่วิกรม ซึ่งมีส่วนอย่างสำคัญที่สุดแล้ว ก็ยังมีธรรมะซึ่งเป็นเสมือนโอสถอันวิเศษที่ช่วยค้ำจุนจิตใจของผม ผมเริ่มเรียนรู้ธรรมะจากคุณหญิงไพเราะ อาภากร ณ อยุธยา ซึ่งบ้านของท่านอยู่ด้านในติดกันกับบ้านของพี่วิกรม ทุกเย็นพี่เลี้ยงจะเข็นรถพาผมไปสูดอากาศข้างนอกบ้าน จนได้มีโอกาสทักทายกับคุณหญิงไพเราะฯ ท่านถามไถ่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม เมื่อทราบถึงสาเหตุแล้ว ท่านก็ได้กำชับให้พึ่เลี้ยงพาผมไปที่บ้านท่าน และสอนให้ผมหัดนั่งสมาธิระงับความเจ็บปวด ศึกษาธรรมะ รวมทั้งเปิดวิดีโอเทปธรรมะและการทำสมาธิให้ผมดู...