สำนวน ไป สน...ดินแดง.. แจ้งความลงบันทึกประจำวัน..อยู่ตัวคนเดียว ต้องปกป้องคุ้มครองตัวเองให้ได้.. เราไม่ใช่นักกฎหมาย ก็ต้องอาศัยอำนาจของผู้รู้กฎหมาย..

เรียน เหตุเกิดที่ห้องสมุดซอยพระนาง.. ข้าพเจ้า น.ส.สุวรรณา สุพรรณโกมุท ได้มีปากเสียงผู้กับผู้ชาย สมาชิกห้องสมุดซอยพระนาง ..เขาพูดจาข่มขู่ "ผมเป็นนักกฎหมาย จะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด...อยากมีเรื่องก็ได้นะ อยากมีเรื่องก็ได้นะ" ดิฉันรู้สึกกลัว เกรงว่าจะเกิดอันตราย..อาจถูกลอบทำร้าย.. จึงมาขอลงบันทึกประจำวันไว้เป็นหลักฐาน... เกิดที่ห้องสมุดซอยพระนาง 21สค.56 ผู้ชายคนนี้เข้านั่ง แล้วมีอาการสูดน้ำมูก ซึ๊ด ๆ หลาย ๆ ครั้ง..ดิฉันเกรงว่าจะติดหวัด (คุณสรยุทธ บอกใหุ้บุคคลกลุ่มเสี่ยงไปรับวัคซีนกันไข้หวัดใหญ่ฟรี ช่วงนี้ระบาด) จึงได้ฉีดแอลกอฮอล์เหนือหัวเป็นละออง และข้างแขน เขานั่งโต๊ะถัดไปติดผนังห้อง..ดิฉันนั่งโต๊ะเกือบติดริมกระจก.(ไม่ได้ถือขวดเดินไปฉีดที่โต๊ะเขานั่ง). เขาไม่พอใจ พูดเสียงดัง "มันสกปรกมากนักรึไงพี่ (ซ้ำ) โต้เถียงกันสักครู่ จบ.. วันนี้ 22สค.56 รปภ.ได้ตามขึ้นมาถามดิฉันและห้ามฉีดแอลกอฮอล์ อธิบายเหตุผลให้น้องรปภ.ฟัง..คุยกัน. ผู้ชายคนนี้เขามา พูดว่าก่อน "พ่นอยู่ได้ ผมแพ้แอลกอฮอล์ มาในที่สาธารณะมาแสดงกิริยาเลวมาก เป็นคนไม่ปกติ..เห็นแก่ตัว ไม่นึงถึงคนอื่น ฯลฯ" / "อ้าว ฉันก็แพ้หวัด กลัวติดหวัด" (เมื่อวานคุณสูดน้ำมูก ซึ๊ดจมูก).. เขาก็ต่อว่า.. และพูดว่า "ผมเป็นนักกฎหมายจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด อยากมีเรื่องก็ได้นะ" .... ************************************************************************************************ "ห้องสมุดซอยพระนาง" 22สค.56 เวลา /ประมาณ 08.45 น. "ผมเป็นนักกฎหมายนะ จะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด " / ข้าพเจ้า น.ส.สุวรรณา สุพรรณโกมุท มาถึงห้องสมุดประมาณ 08.35 น.ตามเวลานาฬิกาหน้า counter ..ขึ้นไปห้องทำการบ้าน เข้าที่ประจำ..เช็ดโต๊ะด้วยแอลกอฮอล์ ตามปกติ..เช็ดแห้ง ไม่ใช้น้ำ เพราะน้ำอาจซึมเข้าโต๊ะ.. (ก่อนเดินเข้ามา ป้ากำลังถูพื้น ห้องแรกอยู่ ข้าพเจ้าเดินเลี่ยงเข้าซอยข้างชั้นหนังสือ ถ้าเหยียบ ที่ถูกไว้ก็เลอะอีก สงสารป้าแกค่ะ)... นั่งสักครู่ .. คุณ รปภ.เดินขึ้นมา ถาม "พี่ครับ เมื่อวานพี่ผู้ชายเขาบอก.พี่ฉีดอะไร.. " / "อ๋อ พี่ฉีดแอลกอฮอล์ค่ะ เขาบอกพี่ฉีดแรงมาก.. "/ ทำท่าให้น้องรปภ.ดู พี่ฉีดอย่างนี้ ฉีดบนหัวพี่ ข้างแขนพี่ ไม่ได้ถือขวดฉีด(ขวดเล็ก)ลุกไปไล่ฉีด ที่โต๊ะเค้านะ" / "อ้าวก็เขานั่ง ซึ๊ดจมูก สูดน้ำมูก พี่ก็กลัวติดหวัด พี่ก็ต้องฉีดสิ .. น้องก็เห็นใช่มั๊ยคะ แอร์มันเป่ามาทางนี้....(นิ่ง).. แล้วพี่ไม่มีสิทธิ์ป้องกันตัวเองเหรอ..ถ้าเขาแพร่เชื้อหวัด แล้วพี่ติดหวัด เขาจะมาจ่ายค่ายาค่ารักษาให้พี่หรือเปล่า (นิ่ง) รปภ. :ฯลฯ .. "ถ้ายังไง ถ้าพี่จะฉีดผมขอให้พี่ไปฉีดข้างนอกห้อง (ชี้ไปที่ประตูทางเชื่อม) นะครับ" / "งั้นคนที่เป็นหวัด ซึ้ด ๆ สูดน้ำมูก..ไล่ให้ออกไปนั่งนอกห้องได้ใช่มั๊ย".. / "งั้นงี้มั๊ยคะ ถ้าคนกินขนมพวกเนยถั่ว หรือนั่งกินกล้วยหอม พี่ว่าได้ใช่มั๊ยคะ" / "เมื่อก่อนก็สตริคมากครับ.. แต่ระยะหลังก็อนุโลม (พูดพร้อมเราเลย ใช่ทางห้องสมุดก็อนุโลม) เพราะตามกฎหลักสากล ห้ามนำเครื่องดื่มพวกน้ำแข็ง ขนม อาหาร เข้ามากินในห้องสมุดใช่มั๊ย.. "ครับ" / "ก็ถูกอย่างที่พี่พูด พวกอาหาร ขนม คือเป็นห้องแอร์ กลิ่นไปมันทั่วถึงกันหมด" .. (อยากจะบอกอีก อย่างน้องผู้หญิงเมื่อวาน เขาเข้าห้องน้ำ กลับมาถึงโต๊ะ เขาก็หยิบขวดโลชั่นขึ้นมาทามือทุกครั้ง...ถ้าคนอื่นเขาแพ้กลิ่นโลชั่น ไม่ต้องด่ากันทั้งห้องหรอกหรือ".... / ต่อ.. สักครู่ ผู้ชายคนนเดินเดินตรงเข้ามา.. เราเห็นแล้ว แต่ก็พูดกับน้องรปภ.ต่ออย่างปกติ.. ผู้ชายคนนี้เดินมาถึง ใส่เลย "ฉีดทำไม ฯลฯ...คุณมานั่งที่นี่กี่ครั้งแล้ว..ผมเห็นคนอื่นมากกว่าคุณ..(เสียงดังหนักแน่น..) ผมเป็นสมาชิกมานั่งที่นี่ 5-6 ปีแล้ว ไม่เคยเห็นคุณเลย.. "เอ๊ะฉันก็มานั่งทุกวัน หลายเดือนแล้ว ก็ไม่เคยเห็นคุณเหมือนกัน) อย่างเร็วก่อน 08.30 น. อย่างสายไม่เกิน 08.40 น. (น้อยครั้งที่จะมาสายกว่านี้).. เราก็จัดของไปวางบนโต๊ะไป เขาก็พูดพล่ามไป.. "คุณเลวมาก ที่นี่..มาถึงก็มาทำกิริยาเลว เลวอย่างนี้.. มาทำเป็นเห็นแก่ตัวเอง. ไม่ได้นึกถึงคนอื่น.. พ่นอยู่ได้ พ่นอยู่ได้.." ...."ผมแพ้แอลกอฮอล์" / "ฉันก็แพ้หวัด" (เขาก็นิ่งไป..ไม่พูด).."ถ้ามีคนเป็นหวัด แอร์มันเป่ามาทางนี้ ฉันก็มีสิทธิ์ฉีดฆ่าเชื้อโรค ไม่อยากเป็นหวัด ...แล้วคนอื่นล่ะ ที่เขาแพ้น้ำหอม แพ้อะไรอีกตั้งมากมาย..ไม่ต้องด่ากันทั้งห้องเหรอ" / เราลุกเดินไปหยิบหนังสือจะมาจดสูตรขนมหวาน.. ระหว่างที่เดินไป เขาก็พูดดังจากหลังห้องมาอีก "ผมเป็นนักกฎหมายนะ จะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด (เราก็ขำ โอ๊ยกลัวจังเลย อื้ม..เป็นนักกฎหมายด้วย) ..ผมเป็นนักกฎหมายนะ จะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด" ..เราเดินเอาหนังสือมาวางที่โต๊ะแล้ว.. น้องรปภ.คงทำสัญญาณอะไรสักอย่าง เขาพูด "ผมเป็นคนใจร้อน" / "คุณเลวมาก" / "อ๋อใช่ฉันเลว.. คุณเป็นสุภาพบุรุษ ฉันไม่ใช่สุภาพตรี" / "คุณมันไม่ปกติ" / "อ๋อใช่ฉันมันปกติ..เอ๊ยพูดผิด คุณเป็นคนปกติ ฉันเป็นคนไม่ปกติ เป็นคนบ้า".. น้องรปภ.รำคาญแล้วนะ.. "พอครับ พอครับ ผมขอ อย่าทะเลากันเลย..ไม่มีประโยชน์นะครับ" .. / น้องปภ.เปรยเซ็ง ๆ "ผมอยู่ที่นีมา 5-6 ปีแล้ว ผมน่ะโดนบ่อย" / "ใช่ค่ะ พี่มานั่งทุกวันก็เห็น อย่างวันนั้น.น้องผู้หญิงเขาว่า "อีกไม่กี่นาที แค่ 7-8 นาที พี่มาไล่หนูทำไม" / "พี่ก็เห็นแล้ว.. ว่า สมมุติว่าเป็นห้าง ยังไม่ถึงเวลาเปิดก็ยังเข้าไม่ได้..พี่เข้าใจว่ามันเป็นหน้าที่.." / "ครับเป็นหน้าที่ผม" / "ใช่..ก็อย่างเมื่อวานไง .. พี่ผู้ชายเขาพูดเสียงดังลั่น น้องก็เข้าไปเตือน..พี่ก็รู้ว่าเป็นหน้าที่" น้องรปภ.พยักหน้าเข้าใจ... / ผู้ชาย(วันนี้ไม่ใส่แว่น)เขายังพล่ามไม่หยุด ("ไม่รู้ตัวเองเล้ย กิริยาเลวมาก) ..(ก็กูไม่ใช่ผู้ดี 8 สาแหรกนี่หว่า) เราก็ไม่ได้ยินอะไรแล้ว..จะนั่งทำงานของเรา... / บอกน้อง รปภ. "พี่ไม่พูดแล้วนะ" / น้อง รปภ.ก็พูดกับคุณผู้ชาย อีกหลายครั้ง กว่าเขาจะหยุดพูด..เราเดินไปหยิบหนังสือ เอ..แล้วเราจะโดนข้อหาอะไรเนี่ย ..ฉีดแอลกอฮอล์ในที่สาธารณะ ละเมิดสิทธิส่วนบุคคล เป็นเหตุให้ผู้อื่นที่แพ้แอลกอฮอล์ ขาดอากาศหายใจ ถึงขั้นเสียชีวิต" / "เอางี้ พี่ก็จะพยายามลดความแรงลงหน่อยก็ละกัน..พี่ก็ยอมรับว่าพี่มัน..แรง.." / น้องรปภ.ก็หน้าเซ็ง ๆ " ครับ ครับ" แล้วน้องรปภ.ก็เดินออกไป...แหม..ไม่อยากจะโม้ . ว่าเกือบ 10 ปีที่ผ่านมา..ฉันมานั่งอ่านหนังสือที่นี่ ตั้งแต่ ยังเป็นห้องหน้าต่างลูกกรง ใช้พัดลม โต๊ะยาวรวม.. ชั้น 3 เป็นห้อง "มหาตะมะ คานธี" นะยะ... คำสุดท้ายที่ได้ยิน "อยากมีเรื่องก็ได้นะ ..อยากมีเรื่องก็ได้นะ" แน่ใจเร๊อ นักกฎหมายมีเรื่องกับคนบ้าน่ะ..เสียภาพลักษณ์นะ สิบอกไห่.. FANNYKNIT.. / “ก็ไม่อะไร ..พี่มานั่งทุกวัน มีคนมาซึ๊ดจมูกทุกวัน..แหละ” “เราต้องทำใจให้ได้..เราไม่สามารถห้ามคนที่ยังไม่หายหวัดสนิท..มานั่ง..เราทำได้แค่ ป้องกันตัวเองไม่ให้เป็น หรือถ้าเป็นหวัดโดยเหตุสุดวิสัย..ก็อย่าทำเป็นคนเห็นแก่ตัว ไร้ความรับผิดชอบต่อสังคม...มานั่งแพร่เชื้อหวัด หรือมานั่งซึ๊ดจมูก สูดน้ำมูก ส่งเสียงรบกวนสมาชิกท่านอื่น)”...จะว่าไปแล้ว.. ทุกเหตุเกิดจาก 1 เสมอ.. เราก็เริ่มที่จะเอาผ้ามารองปากกา จะวางอย่างไร ก็จะไม่ส่งเสียงกระทบหน้าโต๊ะรบกวนคนข้าง ๆ ...ไม่เชื่อลองเอาปากกา เขียนเสร็จแล้วปล่อยลงโต๊ะ ยิ่งปากกาสะท้อนแสงนี่ ดังทั่วห้องเลยแหละ.. บางคนก็เอาสมุดหนังสือมารองเสียหน่อย.. ก็นี่แหละ..คนเยอะเรื่องแยะ......)