จ่ายค่าโทรศัพท์ เราต้องแว๊บกลางวันออกไปจ่าย นั่งรถมอเตอร์ไซค์ออกจากซอยช่อง 9 นั่งรถเมล์ร้อน วน..กว่าจะหาเจอ ก็แถว ๆ ถ.เพชรบุรีตัดใหม่ (สมัยนั้น)

จ่ายค่าโทรศัพท์ เราต้องแว๊บกลางวันออกไปจ่าย นั่งรถมอเตอร์ไซค์ออกจากซอยช่อง 9 นั่งรถเมล์ร้อน วน..กว่าจะหาเจอ ก็แถว ๆ ถ.เพชรบุรีตัดใหม่ (สมัยนั้น) / เพราะมีบิลหลายบิล.. แม่ให้เงินไปจ่าย.. (รู้สึกว่าบิลค้างอยู่ที่บ้านดินแดง) เอาไปให้คุณแม่ดู รวมเงิน แล้วนั่งรถเมล์จ่าย (กลัวถูกตัดคู่สาย).. จ่ายแล้ว ใบเสร็จทุกใบอยู่ครบ แต่ยังไม่ได้เอาไปให้... มีคนบอกว่า มีบิลใบหนึ่งจ่ายไปแล้ว (คงจะโอนเข้าบัญชี แล้วหักบัญชีหรืออะไรไม่รู้) โทร.มาทวง ให้รีบไปขอเงินคืน.. / ไอ้การขอเงินคืน มันต้องใช้หลักฐานเอกสารเจ้าของเบอร์ด้วยหรือเปล่านะ... สุดท้ายเราก็ไม่ได้ไป เพราะเสียเวลา เสียค่ารถ..เสียงาน.. / เลยส่งแจ๋มาทวง.. ก็ยื่นบิลทั้งหมดและใบเสร็จไป.. ให้เจ้าของบ้านเจ้าของเบอร์โทร. ไปขอเงินคืนจากองค์การโทรศัพท์เอง.. จบเรื่อง / มีวันหนึ่ง บิลค่าน้ำประปา อยู่ในตู้จดหมาย.. ค้างเก่า เค้าให้รีบไปจ่าย.. ไอ้เราก็กลัวถูกตัดน้ำ.. รีบแว๊บกลางวัน ไม่ได้กินข้าวกลางวัน.. นั่งรถเมล์ร้อน ถามไปทั่ว ถึง การประปา ตึก ปตท. ถ.วิภาวดีรังสิต เดินไปอีกไกลเลย.. / ร้อยกว่าบาท จ่ายเสร็จก็ต้องรีบนั่งรถเมล์ร้อนกลับเที่ทำงาน. / เล่าให้คุณแม่ฟัง.. แต่ก็ไม่ได้เบิกค่าน้ำ เพราะคิดว่าแค่ 100 กว่าบาท.. ถึงไม่ค่อยมีเงิน..แต่ก็คิดว่า อยู่มาหลายปี ก็ไม่เคยช่วยค่าน้ำ ค่าไฟ.. แค่นี้นิดหน่อย .. "จะเป็นไรไป" พวกมึงว่า ... "กู..อีนังปูบ้า.. เค็มมั๊ย"... credit Pimpa Suphankomut ผู้ที่เคยไม่ต้องช่วยไปตลาด ไม่ต้องช่วยขึ้นของ ขึ้นผัก หมู หมา กา ไก่.. ไม่ต้องยืนขายของกับคุณแม่ จนสาย ไม่ต้องเดินไปซื้อน้ำแข็งกั๊ก มาให้แม่เฉาะแช่ปลา..ของต้องเย็น ... แต่ได้เงินไปเรียนปริญญาโท นิด้า บริหารธุรกิจ.. / ไม่ต้องทำงานขายโชห่วย เพราะเดี๋ยวพวกอานรก กลัวพวกเค้าจะมาทำร้าย "น้องหนู" หลิน.. เก็บตัวหดหัว..ไว้.. จะได้ไม่ตาย..