15สค.56 ค่ำ เกือบ 3 ทุ่ม เดินเข้าบ้าน ต้องประหยัดค่ารถ มอเตอร์ไซค์วันละ 20 บาท..เกือบโดนรถมอเตอร์ไซค์ชน นิดเดียวเอง..เขาไม่เปิดไฟหน้า ไม่ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ด้วย

15สค.56 ค่ำ เกือบ 3 ทุ่ม เดินเข้าบ้าน ต้องประหยัดค่ารถ มอเตอร์ไซค์วันละ 20 บาท..เกือบโดนรถมอเตอร์ไซค์ชน นิดเดียวเอง..เขาไม่เปิดไฟหน้า ไม่ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ด้วย / เดิน เดิน เดิน ถึงหน้าบ้านขายข้าวสวย..เขาราดน้ำ สาดกระเด็น ตรงนี้แหละที่คราวที่แล้วก็โดนคนขี่มอเตอร์ไซค์น้ำกระเด็นใส่ขา มาผิดเลนส์.. วันนี้ เห็นน้ำเป็นแอ่ง เราใส่รองเท้าแตะพื้นเตี้ย ไม่อยากให้เปียก เลยเดินเขยิบขึ้นมาข้ามตรงที่น้ำเปียกน้อยที่สุด แค่รอยเปียก แต่ยังไม่ถึงครึ่งถนน..เพราะคิดว่าถ้ามีรถมาฝั้งตรงข้าม เขาก็ไปวิ่งไปได้.. กำลังหันหัว หันหัวไปมอง..ทันใดนั้นเอง.มอเตอร์ไซค์ ผู้ชายสูงอายุ ขี่มาจะชนพอดีเลย.. เขาขี่ขาเข้า..เขาควรจะวิ่งเลนซ้าย แต่เขาวิ่งมาทางขวา (เลนของขาออก) เราไม่ได้ยินเสียงรถ ดีที่เขาขี่ช้า ..หันไปไม่เปิดไฟหน้า ขนเขาขี่เลยไป มองตาม ก็ไม่เห็นแสงไฟจากหน้ารถ ไม่ใช่มอเตอร์ไซค์รับจ้างวินในซอย.. ขี่รถชุ่ย ๆ ถ้าชนกูล่ะก็...ไม่มีใครลากไปส่งโรงหมอ..แต่นังหลิน พิมพา สุพรรณโกมุท..มันจะเข้าจะออกจากซอยนี้ กี่ครั้ง กี่วัน กี่เดือน กี่ปี..มันมีน่าค่ารถ เข้าออก ทุกวัน.. แม้กระทั่งนั่งตกรถมอเตอร์ไซค์รับจ้าง.. มีคนพูด "ก็หลินเข้าไม่อยากนั่งใกล้ผู้ชาย" ดัดจริตโข้ดโข้ด..เกือบตายก็หลายหนแล้ว..