ห้องสมุดซอยพระนาง เมื่อวาน 10เมย.57 จะฆ่าตายอีกราย.. ติก ติก ติก มานั่งพิมพ์สูตรอาหาร.. ใช้ Tablet กุก็ไม่เคยมีซะด้วย.. 16.30-17.30 น.

ห้องสมุดซอยพระนาง เมื่อวาน 10เมย.57 จะฆ่าตายอีกราย.. ติก ติก ติก มานั่งพิมพ์สูตรอาหาร.. ใช้ Tablet กุก็ไม่เคยมีซะด้วย.. 16.30-17.30 น.จริง ๆ มีโต๊ะว่าง เมื่อวาน 9เมย. ..หล่อนนั่งพิมพ์โต๊ะ 3 ริมกระจก.. อ้วนหมวก ยังหันมามองหลายทีเลย.. อ้วนนั่งโต๊ะ2.. / เมื่อวาน 10เมย.. หล่อนมาถึงเดินหรี่เข้ามานั่งโต๊ะที่เรานั่ง นั่งถัดมุมซ้าย กระหน่ำพิมพ์ อย่างเร็ว (นี่ถ้าแข่งพิมพ์กับเรา เราอาจพิมพ์ไม่ทันเธอก็เป็นได้).. เสียงนี่สิ ไม่ดัง (ลงไปแจ้งความกับ จนท. ถาม.."เสียงดังมั๊ย" / "ไม่ดัง" / "ไม่ถ้าดังก็ว่าเค้าไม่ได้ค่ะ.. เพราะทางเราอนุญาตให้ใช้คอม โน๊ตบุ๊ค หรือแท็บเล็ต" / "แหม จนท.ไม่ได้ไปนั่งฟังนี่คะ..นี่ต้องทนฟังมาตลอด 1 ชม.เต็มแล้ว จะเว้นเสียงตอนที่หล่อน ตรวจทานกับต้นฉบับเท่านั้น มัน ติก ติก ติก ติก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆๆ ๆ ๆ ตลอดเวลา..มันเป็นความถี่ของเสียงที่แยงรูหูตลอดเวลา.. " จนท.ขึ้นไปดู ก็ว่าอะไรไม่ได้..เพราะไม่ได้ดังลั่นห้อง.. / เอางี้.. เราเอา2แขนค้ำหัวเอาไว้ นั่งนับ 1-10 จนหมดไปเกือบ 300 แล้ว..หล่อนก้ยังไม่ย้านยโต๊ะ (อ้อ จนท.บอก "พี่ไม่ลองเปลี่ยนไปนั่งห้องหนู (ห้องแรก) มั๊ยคะ" / "ไม่ค่ะ พี่มานั่งตั้งแต่แปดโมงครึ่ง..มาก่อน เรื่องอะไร จะต้องย้ายหนี คนมาทีหลัง " (หล่อนไม่รู้ตัวหรือว่าเสียงเคาะ แป้นพิมพ์น่ะ มันติด ๆ ๆๆ แถมบางทีข้อมือกระกระทบหน้าโต๊ะ มันสะเทือนตลอดเวลา ถึงแม้ไม่แรง. ฉันน่ะ ปากกายังต้องวางบน หนังสือพิมพ์ ลดเสียงก๊อกแก๊ก..) เอาล่ะ ใครจัดการไม่ได้ ลองซิ.. ลุกเลย ไปยืนพิงกระจกหน้าต่าง.. มองหน้าหล่อน ก็ดูเป็นคนได้รับการศึกษาสูงไม่น้อย.. อายุประมาณ 35 ปี..ผมสั้นซอย (แต่ยาวหน่อย ยังไม่ได้แต่งทรง).. มองหน้าหล่อนก็เฉย มองมือที่กำลังพิมพ์บนแป้น หล่อนก็เฉย.. เอาวะ.. นั่งเลยเรา ..กำหมัด ชกกับฝ่ามือแรง ๆ ถี่ ๆ แบบ..กูปรี๊ดส์ ทนไม่ไหวแล้ว.. ชก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ กำมือจนเจ็บนิ้วไปเลย.. เกร็งไปทั้งตัว..กูบ้าแล้วนะ. ถ้ายังไม่ย้ายหนี..ฉันลุกขึ้นไปชกหน้าหล่อนแหกอย่าว่ากันนะ... (มองไปโต๊ะว่างก็มีตั้งเยอะ ) หล่อนไปกินข้างหลัง 17.30 น. ขึ้นมา เดินปรี่มานั่งตรงนี้อีก.. (ยัง ยังมานั่งอีก )โต๊ะว่าง โต๊ะ 1 ไม่มีคน โต๊ะ 2 ไม่มีคน... ทำเสียง ซื๊ดส์ ๆ ๆ ๆ ๆกัดฟัน(ผุ) แน่น ตาขวางแล้ว..หน้าแดงหน้าเขียวแล้ว.. หล่อนไม่ต้องกลัว.. แต่หล่อนก็รีบหอบข้าวของกระเป๋าลายหนังจรเข้ ใบใหญ่โตมโหฬาร..ย้ายลุกไป แรกจะนั่งโต๊ะถัดไป..อย่ากระนั้น หล่อนเดินไปโต๊ะ 3 .. ถ้าไม่ไป ไม่รับรองความปลอดภัยนะคะ.. ( จนท.ชวนอีก.. "พี่ไม่เบื่อเหรอมุมนั่น ลองเปลี่นยมั่งมั๊ยคะ? " / "ไม่ล่ะคะ พี่หน้าด้าน" ยิ้ม ๆ... เนอะ.. คนบ้าก็ว่าไม่ได้.. คนเป็นหวัดมานั่งไอ โอ๊ะห์ ๆ ๆ ๆ (ชุด) นับได้ขีดไว้ เกือบ 30 ชุด..มานั่งแพร่เชื้อหวัดก็ว่าไม่ได้.. ไอ้หนุ่มอายุ 30 กว่า พาเพื่อนหญิงมานั่งคุม เสียงมือถือสายเข้า ทำนองเพลง.. ดังลั่นห้อง เปิดกระเป๋า "แคว่ก" ก็ว่าไม่ได้ (เช้าได้ยินเสียเหมือนไลน์ 1 รอบ พี่แกก็ทำเฉย)... ยายแว่นตากรอบขาว.. ได้ยินแว่ ๆ เสียงผู้หญิงพูด แต่หาไม่เจอ.. หล่อนไปแอบนั่งกับขื่อริมกระจก คุยในห้องแอร์เย็น ๆ .. / นี่ก็ดูมีการศึกษา.. แต่ไร้มารยาท ติดสบายนั่งกินแอร์..เย็น ๆ .. ไอ้บ้า..เด็ก ๆ มันนั่งอ่านหนังสือ ต้องทนฟังพวกคนเห็นแก่ตัว.. หน้าด้าน.. เอาวะ.. / เราตั้งปณิธาน สถิติ.. โต๊ะสุดท้ายทีเรานั่งจะต้อง.. 1.มีคนอยากนั้งด้วยากที่สุด เพราะเงียบที่สุด ไม่กระแทกศอก ไม่วางปากกาก๊อกแก๊ก.. 2.คนไม่อยากนั่งด้วยที่สุด เพราะถ้าเขาหรือหล่อน เปิดเสียงมือถือ จะมองหน้าแบบด่าด้วยสายตา.. คุยมือถือ..เล่นคอมฯ โน๊ตบุ๊คส์ แท็บเล็ต จะต้องเอาทิชชูทั้งแผ่น ยัดอุดรูหู..ถ้ายังด่าด้วยการแสดงดออก ไม่ได้ผล.. ก็เลียนแบบ.. น้องสาว 2 คน (สุดท้ายก็ทำเงียบอยู่) แต่เสื้อชมพู จกขนมโนท ช็อคโกแลต 7-11 เสียงถุงหย๊อบแหย๊บ ฉีกถุง เปิดไว้.. สักครู่ หยิบถุงหย๊อบแหย๊บ แง๊บงับ กินขนมจดนหมดถุง.. พับถุง.. แต่พอได้ยินเสียงฉันหาของในถุงก๊อบแก๊บ (ก็หาไม่เจอนี่ยะ)..หลายที (เสียงยังเบากว่าเสียงถุงขนม) หล่อนใส่หูฟัง นั่งโต๊ะถัดไป หันมามอง.. เพื่อนอีกคนเสื้อขาวนั้งมุมตรงข้ามเรา ..ลุกออกไปแก็มองหน้าเรา เดินเข้ามาก็มองหน้าเรา ก่อนนั่งก็มองหน้าเรา.. กูเลยเดินไปยืนอ่านข้อความบนผนัง ยืนข้างหลังหล่อน.. จะเอายังไง.. เดี๋ยวันไหนถ้าเอจออกี เราจะซื้อโดนัทมาขยำถุง ให้ส่เสียงแข่งกับหล่อนอีก... มาอ่านหนังสือสบาย ๆ แอร์เย็น ๆ แต่ติดนิสัย สันหลังยาว.. กินขนมไม่ออกไปกินข้างนอก สาวบางคนก็ ก็เปิดเป๊ปซี เสียบปลอดคาไว้..นั่งกินผลไม้ จกขนมใส่ปากไม่หยุด..บางคนก็ฉีกถุงเลย์ สีเขียว.. จกเคี้ยวอย่างเพลิดเพลิน.. อยู่คนละโต๊ะก็แล้วไป.. ถ้านั้งโต๊ะเดียวกัน ฉันจะเปิดถุงกัยข้าว.. ผัดหน่อไม้ให้ดมกลิ่นของฉันมั่งดีมั๊ย ข้าวหเหนียวทุเรียน คงไม่ได้ แพง เดี๋ยวจะเจอข้อหาหนัก... กลิ่นรบกวนแรงเกินไป.. / บ่องตง.. "ฉันไม่ใช่นางเอก"... ถ้าฉันไม่ได้ทำเสียง การกระทำ ภาพ หรือคุกคาม ใครก่อน... ไม่ใช่มารยาทดี.. แต่เป็นคนที่ไม่เคยทำ ..แต่ถ้าใครมาทำให้ฉันเจอ.. ก็ต้องเจอกัน.. กูไม่กลัวตาย.. เอาไงเอากัน.. โครตเกลียดเลย.. ไอ้พวกกินของว่าง ((สงสัยว่างมาก) อ่านหนังสือไป จกกินไป.สบายยิ่งกว่าอยู่บ้าน (เพราะถ้าบ้านหล่อนเปิดแอร์ คงไม่มาที่นี่)... หลายวันก่อน เห็นผู้ชาย อายุ เกือบ 50 หรือไม่ถึง ดูแก่มาก.. รูปร่างผอม บักโกรก..ไม่สูงมาก เดินถือถุงน้ำส้มสีส้ม 1 ขวด.. ถือหลอดยาดม..ดมตลอดเวลา.. แต่เราดูจากสภาพแล้ว.. เหมือนคนดมยา หรือดมกาวมากกว่า (ไม่ใส่ถุง แต่พัฒนามาใส่หลอดยาดมแทน) ไม่ใช่เหมือนคนไม่สบายจะเป็นลม..แกเดินขึ้นบันไดไปชั้น3 เราก็ไม่ได้ดินตามไป.. เพราะถือว่า ผ่าน รปภ.มาแล้ว.. คงไม่ทำอันตรายใคร.. จบข่าว