ณ วังจุฑาเทพ...ท่านพ่อของท่านชายทั้ง 5 มีความประสงค์ให้ท่านชายแต่งงานกับลูกสาวของสกุลเทวพรหม แต่ท่านแม่ของนังปูประสงค์ให้ลูกสาวคนเดียว..ไปทำงานล้างจาน หาเงินกินข้าวเอง.ลูกชายคนโตได้ค่าเช่ากินเดือนละ 30,000

ณ วังจุฑาเทพ...ท่านพ่อของท่านชายทั้ง 5 มีความประสงค์ให้ท่านชายแต่งงานกับลูกสาวของสกุลเทวพรหม แต่ท่านแม่ของนังปูประสงค์ให้ลูกสาวคนเดียว..ไปทำงานล้างจาน หาเงินกินข้าวเอง.ลูกชายคนโตได้ค่าเช่ากินเดือนละ 30,000 บาท / อนิจจา.. ท่านแม่วิภา จงมีความสุข มีความประสงค์ให้ลูกสาวคนเดียว ที่ตื่นไปตลาดตั้งแต่ยังไม่ตี 3 วันไหนไม่มีรถที่ท่านพ่อขับไปตลาดวงเวียนใหญ่ นังปู สุวรรณา สุพรรณโกมุท ก็จะถูกปลุกให้ไปตลาดกับท่านแม่ทุกวัน เดินหิ้วตะกร้า ด๊อก ๆ ๆ หิ้วทุกอย่างเดินตามก้นท่านแม่.. ปัจจุบันนังปู 46 กว่าแล้ว.. ท่านพ่อเสีย..ยกที่ดินและสิ่งปลูกสร้างให้บุตรชายคนโตของท่านพ่อ (โตกว่าบุตรชายคนนี้ ก็ไม่ได้อะไร) นายสุชาติ สุพรรณโกมุท เป็นที่ดิน 515 ตร.วา. แถวหนองจอก ปากซอยบึงนายพล ประชาร่วมใจ 43 และบ้านเช่าในซอยมิตรไมตรี หรือไมตรีจิต คู้ซ้าย คู้ขวา..มูลค่า ร่วม 6-7 ล้านบาท... ได้ค่าเช่าเก็บกินเดือนละ 30,000 บาท.. ส่วนนังปู สุวรรณา สุพรรณโกมุท ท่านพ่อสั่งก่อนเสียว่า "ให้นังปูใช้เดือนละพัน ท่านแม่บอกว่า ท่านพี่สุชาติ ใจดี ขอท่านเตี่ย..พันนึงจะไปพอใช้อะไร ให้มันใช้เดือนละ 2,000" ทุกวันนี้ ถ้า 2พัน นังปูไม่พอใช้..ไปขอเบิกล่วงหน้า ท่านแม่ก็จะว่า "จะใช้เดือนละกี่พันบอกมา" "ไปล้างจานเท๊อะ.. วันนึงก็พอกินแล้ว" ส่วนหลานสาวนอกไส้ น้องหนู หลิน พิมพา สุพรรณโกมุท.. ท่านอา 2 คน เลี้ยงให้ข้าวให้น้ำตั้งแต่ลงจากเครื่องบิน 7 ขวบ พ่อฆ่าตัวตาย แม่มีผัวใหม่..ส่งมาจากเมืองจีน หลบหนีเข้าเมือง(ไทย).. ส่งให้เรียนจนจบปริญญาตรี สถาบันฯ พระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง ฟู๊ดซายน์.. สุดท้าย มาแหกตาท่านแม่วิภา (อาอึ้ม)ของน้องหนูหลิน พิมพา สุพรรณโกมุท ว่าถูกอา 2 คน ตบหน้าจนหน้าคว่ำหน้าเขียว.. พอนังปูไปดูรูปที่บ้านท่านอา ไม่มีรูปใดแม้แต่้รูปเดียว..ที่บ่งบอกอารมณ์ ความรู้สึกของน้องหนูหลิน พิมพา สุพรรณโกมุท ว่ามีความทุกข์แสดงออกมาทางสีหน้าแววตา..ทุกรูปล้วนแต่มีความสุข สดชื่น..ถ่ายกับอา หรือถ่ายกับเพื่อน ๆที่สถาบัน.. ท่านแม่วิภา จงมีความสุข ให้ท่่านพี่ป๊อป สุชาติ สุพรรณโกมุท (มีลูกสาวชื่อยูริ ได้เรียนโรงเรียนนานาชาติ..สารสาสน์วิเทศฯ สาขาไหนไม่รู้..ท่านพี่ป๊อป สุชาติ แอบมา post รูปพ่อลูก อย่างสดชื่นมีความสุขใน blog fannyknit นี้) ท่านแม่ให้ท่านพี่ป๊อป แสนจะดี๊ดี (คำนี้ท่านอาซ๊อเมียน้อยข้างบ้านบอกเรา..แสดงว่านังปู คนน้องเลวชาติชั่วมาก..ท่านพี่ป๊อปคงให้ข้อมูล,เล็ก ๆ นังปูช่วยพ่อแม่ทำมาหากิน หุงข้าวทำกับข้าว..ในขณะที่ท่านพี่ป๊อปสุชาติ สุพรรณโกมุท ไปเรียนโรงเรียนดัดสันดาน "ดาราสมุทร" ศรีราชา..ท่านพ่อขับรถไปส่งถึงโรงเรียนเลย... นังปูก็ช่วยท่านแม่ยืนขายของตั้งแต่เช้ามืดคนเดียว ไม่มีใครเลย..วิ่งเข้าวิ่งออก ยืนข้าง ๆ ท่านแม่..ช่วยหยิบจับ ทุกอย่างไม่เคยเกี่ยง..หมดลูกค้า ก็ไปหุงข้าวทำกับข้าวให้คนทั้งบ้านกินต่อ..ล้างชาม ล้างถา กวาดหน้าบ้าน.. อนิจจา สุดท้าย ต้องไปรับจ้างล้างจาน..เพื่อแลกกับเงินกินข้าว.. (ร้านผัก 138/2 ซอยพิพัฒน์ 2 กรมธนารักษ์ ขอคืนพื้นที่้แล้ว ให้ย้ายออกภายใน 31 ธันวาคม 2556) ท่านแม่บอกว่า "เขาไล่เมื่อไหร่ก็ไปเมื่อนั้น"... น้องหนู หลิน พิมพา สุพรรณโกมุท..เคยต้องทำงานอะไรบ้าง ด่าก็ไม่เคยถูกด่า "มึงส่งเค้าเรียนรึไง" ท่านแม่กล่าว.. "เขามีญาตที่ฮ่อง เมืองจีนส่งเงินมาให้น้องหนูเรียน (ห้ามเรียกหลิน เดี๋ยวอีนังอามารร้าย 2 คนหลังแบงค์จะรู้เรื่องหลินหนีออกจากบ้านโน้น มาให้บ้านนี้เลี้ยงส่งเสียให้เรียนปริญญาโท นิด้า บริหารธุรกิจ) ส่วนนังปู "มีงจะเรียนอะไรกันนักกันหนา เรียนมาเป็นพัน ๆ อย่าง ไม่ทำมาหากินอะไร" บอกชาวบ้าน "10 กว่าปีมานี้ ตั้งแต่นังปูมันออกจากงาน (แต่หลิน เรียก "เค้า") ไม่ได้ทำงาน" จริงหรือ.. นังปูต้องร่อนเร่พเนจร..รับจ้างขายร้านซีดี ที่ปราจีนบุรี จำได้มั้ย.. ไม่มีใครตามกลับมา ขนของ ขนทุกอย่างไปเอง. ไม่มีเงินต้องขายเตาอบ เครื่องตี ทิ้งเพื่อแลกกับเงินกินข้าวประทังชีวิตไปวัน ๆ ได้เดือนละ 4,000 จ่่ายค่าเช่าบ้าน เดือนละ 2,000 มาขอยืมเงินท่านแม่ ทำท่าเหมือนไม่มีเงิน แต่ที่ไหนได้ ส่งน้องหนูหลิน พิมพา สุพรรณโกมุท เรียนปริญญาโท นิดา ได้..อย่างเต็มใจ..ไม่เคยถูกด่าเหมือนนังปู "ไปทำงานหาเงินเองเท๊อะ..ทำงานซะบ้าง จะได้รู้ว่าเงินมันหายากแค่ไหน.. งานเยอะแค่ไหน ก็ทำกันแค่ 2 คน ..ไม่ต้องขายอะไร ไม่ต้องถัก 50 ถักเครื่องถูก ๆ เยอะแยะไป"... นังปูช่วยท่านแม่ขายของทุกวัน..แต่ลูกชายท่านพี่ป๊อป สุชาติ สุพรรณโกมุท ได้มอเตอร์ไซค์ผู้ชาย มีคลัช Kawasaki คันใหญ่ คันโต ขี่ไปโรงเรียนช่างอุตสาหกรรมกรุงเทพ กล้วยน้ำไท พร้อมค่าน้ำมันรถ น้องป้อม สุเทพ สุพรรณโกมุท เคยสักวันมั๊ย ที่จะต้องลุกขึ้นมาช่วยขึ้นของ ขึ้นผัก.. เคยมั๊ยล้างจาน เคยมั๊ย กวาดหน้าบ้าน แต่ก็ยังได้มอเตอร์ไซค์ขี่ไปโรงเรียน บพิตรภิมุข ทุ่งมหาเมฆ ออกจากซอยพิพัฒน์ 2 ไปหน่อย เข้าสวนพลู แต่นังปู เรียนวิทยาลัยฯ เอี่ยมละออ ทุ่งมหาเมฆ ต้องเดินออกจากซอยพิพัฒน์ 2 เดินไปขึ้นรถสองแถว หน้าสถานทูตออสเตรเลีย.. ไปลงป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียน บางวันก็เดินไป บางวันก็เดินกลับ.. สุดท้ายชีวิต มีแต่ความรู้ เก็บสะสมไว้ แต่ไม่มีทุน ไม่มีที่ แม้แต่จะขอที่ปลูกผักกระผีกเดียวที่หนองจอก ท่านแม่ยังพูด "ผักซื้อ 10 บาทก็พอกินแล้ว..ไม่ต้องปลูกขาย" "ไปล้างจาน วันนึงก็พอกินแล้ว" / "จะให้ไปล้างที่ไหน" / "แล้วแต่มึง" ...ขอห้องคอนโดฯ ที่ได้มาจากท่านพ่อ 2 ห้อง อยู่สักห้องหนึ่งได้ไหม.. ดาดฟ้าที่ 68/16 ซอยบุญอยู่ มันร้อนตอนกลางวัน กลางคืนถ้าร้อน..ก็ต้องลุกขึ้นไปอาบน้ำ ให้หายร้อน (ลูกชาย ลูกเมีย นอนห้องแอร์ มีเงินจ่ายค่าไฟด้วย)... "ถ้ามึงไปอยู่ กู(ท่านแม่) จะให้คนเช่าเขาย้ายออกไป แต่มึงต้องอยู่ตลอดไปเลยนะ ห้ามมาที่นี่ด้วย (หมายถึง..มึงก็ต้องไม่ได้เงินกินรายวันด่้วย) " / "ขายของได้ไหม" / "ขายอะไร มีแต่ห้อง อยู่ได้อย่างเดียว" / "ถ้าอยู่ได้อย่างเดียว.. ก็ไม่เอา..อยู่ดาดฟ้าอย่างเดิมดีกว่า"