"พัดลมก็หอน ไป " ปลั๊กไฟก็พันเทปดำ.. เปิดทั้งวันทั้งคืน เพราะต้องหุงข้าวกิน จะหอบออกนอกบ้านก็ไม่มีที่อุ่นข้าว (เดี๋ยวบูด)

"พัดลมก็หอน ไป " ปลั๊กไฟก็พันเทปดำ.. เปิดทั้งวันทั้งคืน เพราะต้องหุงข้าวกิน จะหอบออกนอกบ้านก็ไม่มีที่อุ่นข้าว (เดี๋ยวบูด) / ถ้าไม่ช๊อต ไฟไหม้บ้านก็แล้วไป.. ลมอ่อนก็ทนเอา.. กลางวันร้อนเหงื่อหยด.. พัดลมแหงนหน้าก็ไม่ได้ ต้องลงมานั่งกับพื้น..เอาหน้าจ่อพัดลม.. ไม่งั้นร้อนตาย.. / ชาวบ้านนอนแอร์.. /สมัยก่อนอยู่้ร้านผัก ตีห้องให้เรานอนข้างนอกห้องกระจก.. เตียงไม้..เรา็ก็อยู่อย่างนั้นหลายปี (หลิน พิมพา สุพรรณโกมุท ไม่เคยมาอยู่อย่างนี้..ไม่ต้องตื่นแต่เช้ามาช่วยขี้นของขาย..วันไปเรียนหนังสือ) ... ส่วนห้องกระจก คุณแม่ ลูกป๊อป เมีย ลูกชาย นอนห้องกระจก เปิดแอร์นอนทุกวัน.. นังปูไม่เคยร้องขอ ไม่เคยโวยวาย..ว่าทำไม "กูไม่ได้นอนห้องแอร์...ทั้ง ๆ ที่ก็ช่วยพ่อแม่ทำมาหากิน" ลูกป้อม นอนที่ไหนนะ จำไม่ได้.. ไม่เคยเห็นว่ามาช่วยขึ้นของขาย เคยแต่ไป ตลาดสามย่าน นั่งรถป๊าไปด้วยกัน.. ทุกวันที่ไปตลาดสามย่านกับป๊า ป้อม.. กินข้าวมันไก่ ..กินลอดช่อง สิงคโปร์..อร่อยมาก.. ไม่มีเคยลูกป๊อปไปด้วยแม้แต่วันเดียว.. มันไปไหนหว่า... หลานหลิน พิมพา สุพรรณโกมุท อยู่กระบอกไม้ไผ่รูไหนนะ... / บางคืนก็จะมีเสียงหนูร้องจี๊ด ๆ ๆ วิ่งบนฝ้าเพดาน แป๊ปนึง. / ถ้ายังไม่ตาย..จะเก็บพัดลมหอน 1 ตัว กับอีก 1 ตัวลมอ่อน.. กับวิทยุ ซีดีใช้ไม่ได้ ฝาเปิดอ้า.. แม่ให้เอาพลาสเตอร์ปิดไว้ มองด้วยว่าเราปิดพลาสเตอร์เป็นหรือเปล่า.. / เก็บไว้เป็นของที่ระทึก..ระลึก...ว่าชีวิตกูมีแต่ของเหลือเดน.. / ก็ต้องให้แต่ของเหลือเดนสิ..ไม่งั้นมึงไม่มีกินก็จะขนไปขายเป็นของเก่า โลละไม่กี่ตังค์ ได้เงินมาไม่ถึง 10 บาทก็ต้องขนไปขาย.. / แม่บอก "ทีวีกูก็ให้เงินซื้อต่อแล้ว มึงยังขนไปขายอีก จักรเย็บผ้าดีดี มึงก็เอาไปขายเป็นของเก่า.. " ขอซื้อจักรใหม่ กูไม่ให้หรอก เดี๋ยวันดีคืนดี มึงก็เอาไปขายเป็นของเก่า..ไม่คิดจะทำมาหากิน.. ทุกคนต้องทำงาน.. ไปรับจ้างเฝ้าบ้านเป็นแม่บ้าน วันละร้อยสองร้อยก็พอกินแล้ว.. แจ๋มึงยังทำได้เลย.. เอามั๊ย เจ้าขายปาท่องโก๋่ จะจ้าง มึงจะรับจ้างมั๊ย วันละ 200กูจะบอกเค้าให้.."ฅฅฅ