"พี่เมื่อไหร่ไปผ่าท้อง ผมล่ะกลัวแทน ผ่าเร็วก็หายเร็วนะ ผ่าช้าก็หายช้า" ขอบคุณวินเบอร์ 55 ปากซอยบุญอยู่ เจอนั่งทีไร ถามทุกที

"พี่เมื่อไหร่ไปผ่าท้อง ผมล่ะกลัวแทน ผ่าเร็วก็หายเร็วนะ ผ่าช้าก็หายช้า" ขอบคุณวินเบอร์ 55 ปากซอยบุญอยู่ เจอนั่งทีไร ถามทุกที / เข้าลิฟท์รถไฟฟ้า ป้าแกก็บอก "ออกมาก่อนหนู อุ้ยอ้ายเต็มที" / ป้าขายกับข้าวข้างบ้าน.. "มีคนถามป้าว่าท้องหรือเปล่า ป้าบอก เปล่าหรอก อ้วนมากกว่ามั๊ง ไปหาหมอนะ " / "แค่จะกินยังจะไม่พอเลยป้า" / ป้าทำหน้าเห็นใจ.."เอาอีกละ พูดเรื่องนี้อีกละ ไปหาหมอซะนะ".. / เท่าที่จำได้..ไปนั่งทดลองขายของ 4 วันเต็ม ๆ แลกค่าแรงวันละ 180 บาท (หักจากวันละ 300 ของป๊า 70 ค่ารถ 50) ... คุณแม่ไม่เคยถาม ไม่เคยพูดถึงแม้แต่คำเดียว... (กลัวเสียเงิน).../ ไปตลาดตี 3 ช่วยซื้อของ เดินหิ้ว กลับถึงบ้าน 6 โมง ขึ้นของ 7 โมงกว่า ทำกับข้าว หุงข้าว เดินไปซื้อน้ำแข็งมือนึง คุณแม่เฉาะแช่ปลา ฯลฯ / เย็น ล้างชาม ล้างถาด กวาดหน้าบ้าน เทขยะ เด็ดใบมะกรูด ตักน้ำตาลทรายใส่ถุงเรียงใส่เต็มโอ่ง.ตักข้าวสาร หยิบเต้าหู้ยี้ (ยี้เละๆ) หยิบผักกาดดอง แงะน้ำตาลปี๊บ เหงื่อหยด.. ตักปลาร้า หยิบกระเทียมดอง.. ฯลฯ / ลูกชาย 2 คน ได้มอเตอร์ไซค์คนละคัน 2คัน+ค่าน้ำมัน ขี่ไปโรงเรียน..ส่วนเราเดินไปขึ้นรถเมล์ รถสองแถว หรือบางทีก็เดินไป เดินกลับ..ทุ่งมหาเมฆ.. ส่วนลูกป้อม..เรียนบพิตภิมุข ทุ่งมหาเมฆ เหมือนกัน ขี่มอเตอร์ไซค์ ไม่เคยได้นั่งรถเค้าไปเรียนเลยแม้แต่วันเดียว.. มีได้นั่งรถลูกป๊อป คาวาซากิ ไป พสล. ลงตรงยูเทิร์น หน้า รร.นารายณ์ (เกรงใจ กลัวเค้าไปสาย).. เท่าที่จำได้ ไม่เกิน 3 วัน.. หลังจากนั้น ก็ขึ้นรถเมล์ไปเรียนตามปกติ ค่ารถ 3.50 บาท.. (ผี 3 บาท ขึ้นรถเมล์ไม่ได้ ค่ารถไม่พอ)...