"62 ฟรี" ถ้าขึ้นต้องสวดมนต์ ตอนลง "เป็น * ตาย * เท่ากัน" / (2,000)7 พย.57 .. ตี 5.30 น. เป๊ง.. เดินไปป้ายรถเมล์ (มีอาม่าทักยิ้มให้.. เก่งนะ หมวย ..เดินจากซอยบุญอยู่มาถึงนี่ อาม่าทักที่หน้าสวนสันติภาพ)..

"62 ฟรี" ถ้าขึ้นต้องสวดมนต์ ตอนลง "เป็น * ตาย * เท่ากัน" **** (2,000 ปึ๊งมัดยางวงเส้นใหญ๋ แบงค์ 500+แบงค์ห้าสิบ 500+แบงค์ร้อย 1,000) 7 พย.57 .. ตี 5.30 น. เป๊ง.. เดินไปป้ายรถเมล์ (มีอาม่าทักยิ้มให้.. เก่งนะ หมวย ..เดินจากซอยบุญอยู่มาถึงนี่ อาม่าทักที่หน้าสวนสันติภาพ).. / สาบ 62 มาพอดี.. วิ่งตับแล่นตามรถเมล์.. ขาลง.. สาย 62 (ฟรี) แทบจะถีบเราลง.. / เท้าก้าวแตะพื้นปุ๊บ เหยียบคันเร่งพรืดออกไปเลย.. ขนาดขอบคุณค่ะ (ซะหวานเจี๊ยบแล้ว) แต่คงเป็นสันดานแหละ.. เพราะมีลุงแก่ คนนึงลงป้ายคนเดียว. พขร.ก็จอดป้ายแตะเบรค (เหมือนจะเข้าเกียร์1รอ )พอลุง 2 เท้าแตะพื้น.. เร่งเครื่องออกเลย * ดีนะที่เราไม่ตกรถ "62 ฟรี" ตายซะก่อน .. // ^ ^ ...... อาม่าถาม .เลยหันไปถามอาม่า แล้วอาม่ารู้ได้ยังไง ว่าหนูอยู่ซอยบุญอยู่.. "อ๋อ อาม่าเห็นหมวยเดินออกจากซอยบุญอยู่ทุกวัน.." / "อ๋อ งั้นเอง งั้นอาม่าออกกลังกายต่อนะ" / แกยังคงชมอยู่.. "เก่งนะ เดินจากบ้านมาถึงที่นี่ได้" (แหมอาม่าคะ.. เดินจากซอยบุญอยู่ เดินถึง..ร้านผักซอยพิพัฒน์ 2 ก็เลยมาแล้ว.. คุณแม่ใช้ให้ไปเป็นเพื่อนจะไปซื้อ เหล็ก 3 ขา.. แต่คุณแม่รอไม่ไหว ให้คนแถวร้านผัก ไปซื้อเป็นเพื่อน.. กว่าจะเดินเท้าไปถึงซอยพิพัฒน์ 2 เงินค่ารถก็ไม่มี เงินกินข้าวก็ไม่มี...) สุดท้ายก็ต้องเดินกลับบ้านที่ซอยบุญอยู่.. ไม่ได้ขอเงินแจ๋แม้แต่บาทเดียว... ลากเท้า หิ้วท้อง กลับบ้าน.. หาหุงข้าวกินเอง.. อเนจอนาถเหลือเกิน