"SHUTDOWN ชีวิต" ...ไม่คิดจะเอาคืน.. แด่พ่อแม่พี่น้อง ผู้มีสิทธิ์ในที่ดินของอากงอาม่า

"SHUTDOWN ชีวิต" ...ไม่คิดจะเอาคืน.. แด่พ่อแม่พี่น้อง ผู้มีสิทธิ์ในที่ดินของอากงอาม่า / นั่งรถเมล์ฟรีสาย 13 เอาตะกร้าไปนั่งถัก..ออกจากบ้านตั้งแต่ก่อนละคร "สามี(กำมะลอ)ที่รัก" จะจบ ไม่น่าจะเกินบ่าย 3 ลงแยกสาทร..เดินหิ้วตะกร้าถักเก้าอี้นั่ง.. (เจ็บขาเพราะที่ถักแปะขากางเกงไว้มันขาด คม บาดขาหนีบ เกี่ยวขากางเกงขึ้นไม่ให้สีขา) เดินจนถึง..นั่งถัก ลมเย็น ไม่ร้อนแล้ว.. / นั่งถักจนถึงเกือบ 20.30 น. เจ้าของบ้านตะโกนถาม "มึงจะกลับหรือจะนอนนี่ มึงจะกลับหรือจะนอนนี่"... / เราขยาดหวาดกลัวเหมือนเป็นโรคจิตไปเสียแล้ว..ลุกเก็บเก้าอี้ กระดาษ นสพ.ปูพื้น (กะนอนกับพื้น) / เดินไปเข้าห้องน้ำห้างเซ็นทรัล กลับมานั่งต่อ เจ้าของบ้านรอคนมาขน แป้ง "ฮก" 10 กว่าลัง.. / ปิดประตูพับ.. / ออกทางห้องเครื่องซักผ้า เรานั่งหลับ.. (ตา) "มึงจะกลับหรือจะนอนนี่ มึงจะกลับหรือจะนอนนี่ ไม่ได้ยินรึไง มึงจะกลับหรือจะนอนนี่ มึงไม่ได้ยินรึไง.. มึงจะเอายังไง บอกมา.. มึงต้องการอะไรบอกมา..มึงจะกลับหรือนอนนี่ " / พอดีสิ้มเจ็กเม้งกลับมาจากไปธุระข้างนอก ทักทายกัน.. "หลินเค้าเป็นหลาน สมัยก่อนไม่มีใครเลี้ยง.. ก็ไม่คิดจะส่งให้เรียน ส่งให้เรียนจบปริญญาตรี ทำร้ายเค้า..จนเค้าทนไม่ได้ อยู่ไม่ไหว.. ชั้นต้องไปช่วยเอาออกมาให้เค้ามาอยู่ที่้บ้าน.. ที่ดินของอากงอาม่า..เค้าเป็นหลาน เค้าก็มีสิทธิ์.. ส่งหลินเค้าเรียนนิด ๆ หน่อย ๆ จะเป็นไรไป" / ..สิ้มคงถามต่อ กระซิบ ... "อ๋อ ก็พูดกับมันแล้ว ท้องใหญ่ขนาดนี้ ไม่มีอะไรได้ยังไง (น้ำเสียงอิดหนาระอาใจ) เคยพูดกับมันแล้ว..อย่างหลานสาว ก็เป็นบอกให้ไปผ่าน แม่แก่ (อาหงี่หยี) ..จะได้ยังมีแรงดูแล.. นี่ก็บอกให้ไปผ่าน ใคร ๆ ก็บอก มันไม่ไป มัีนไม่ยอมไป ยังไงมันก็ไม่ยอมไป..ชั่งหัวมัน.. ชั่งหัวมัน.. ..ดูอย่างตา..(ชื่อ)... นั่นเค้าไปผ่าหัวใจ หลอดเลือด ฯลฯ..รักษาบัตร 30 บาท ยาย..(ชื่อ)ก็รักษาบัตร 30 บาท..จะไปเสียเงินเสียทองแพง ๆ ทำไม ลื๊อว่าจริงมั๊ย" ... / น้ำเสียงจริงจัง.. "ต่อไปนี้ไม่กลัวมันแล้ว" (อืม..ทำไมเมื่อก่อนกลัวเหรอ).. / ก็จะว่าจะวัดใจตัวเองว่าจะทน "ลมแรง" ได้ถึงเช้ามั๊ย..ยอมรับเถอะ จะเข้า 48 แก่จะเข้าโลงแล้ว.. ทนไม่ไหวหรอก ..ลมแรงขนาดนี้ เสื้อก็รูเบ้อเริ่ม... / วันนี้ซื้อน้ำถัง 6 ลิตร..ใช้หมดแล้ว... เดี๋ยวต้องเอาลงมากดน้ำ เสียเงินอีก..ปีนลง ปีนขึ้น ดาดฟ้า.. นรก.. แดดเริ่มร้อนแล้ว.. หลัีงคาก็รูโหว่.. / ชีวิต.. "เค้าเป็นหลาน ยังไงเค้าก็มีสิทธิ์ ส่งเค้าเรียนปริญญาโท นิด้า นิด ๆ หน่อย ๆ จะเป็นไรไป"... / ตั้งแต่ออกจากบ้านนั่งถัก ไม่ได้กินน้ำแม้แต่หยดเดียว..ข้าวก็ไม่ได้กินแม้แต่สักเม็ด ดาดฟ้านรก น้ำไม่ไหล (น้ำจะกรอกปาก ลงท้อง น้ำประปา ยังไม่มีจะแดกเลย) ไม่มีน้ำล้างหม้อหุงข้าว..ไม่มีน้ำล้างผัก ..งานนี้ก็ต้องซื้อข้าวสำเร็จกิน..เหลือไม่ถึง 200 บาท... จะต้องกินอะไร.. / ยืนขายของช่วยแม่ทุกวัน ปลุกไปตลาดวงเวียนใหญ่ด้วยทุกวัน.. ชีวิตกู ไม่มีความดี ไม่มีค่า... ล้างชาม หุงข้าวทำกับข้าว..ล้างถาด กวาดหน้าบ้าน ฯลฯ.. เยอะเกินจะเอ่ย.. / อย่างว่าแหละ วาสนาคนเราไม่เท่ากัน... / โศกนาฏกรรมของสังคมอย่างหนึ่ง..ซึ่งมิอาจหลีกเลี่ยงได้... / "มึงจะกลับหรือนอนนี่.. มึงจะเอายังไงบอกมา มึงต้องการอะไรบอกมา" บอกแล้วจะได้เหรอ.. สามัญสำนักบอก..มึงเงียบไปเถอะ..ชีวิตมึงไม่ใช่ลูกเขาหรอก..ยกเก้าอี้ ไปนั่งหน้าบ้านสิ้มเจ็กเม๊ง สักครู่ ได้ยินเสียงปิดประตูเหล็กทึบ ชั้นในประตูเหล็กโปร่งห้องเครื่องซักผ้า เครื่องกรองน้ำ... มีคนมากรอกน้ำ กดน้ำตลอด..เครื่องซักผ้าเต็ม มีตะกร้าอยู่.. สีชมพู..