เมื่อวาน..น้องผู้หญิง เห็นตำราปกสีเหลืองอ่อน..ตราพระเกี้ยว เต็มหน้ากระดาษ... มาถึงก็นั่ง แล้วเปิดกิน "เบลเยียน วัฟเฟิล" หอมจุงเบย (ถุงเขียนว่างั้น) เบอร์โทร...จดไว้ไม่ทัน

เมื่อวาน..14กย.56 น้องผู้หญิง เห็นตำราปกสีเหลืองอ่อน..ตราพระเกี้ยว เต็มหน้ากระดาษ... มาถึงก็นั่ง แล้วเปิดกิน "เบลเยียน วัฟเฟิล" หอมจุงเบย (ถุงเขียนว่างั้น) เบอร์โทร...จดไว้ไม่ทัน / เปิดถุง นิ้วจกฉีกกินท้าวข้อศกขนโต๊ะ กลิ่นงี้ลอยมาเชียว..ทำไง เราไม่ได้กินนี่..เลยนั่งมองหน้า แล้วก็มองถุง แล้วก็มองเค้ากิน.. กินไปครึ่งอัน..หยุด..วางแบบเปิดถุง..กลิ่นลอยมา.. สักครู่ หยิบถุงขึ้นมาจกอีก..ชักยั๊วะ..เราก็เปิดถุงผัดวุ้นเส้นที่เหลือเมื่อกี๊ ออกมาตักกินบ้าง.. แล้วปิดผูกปากถุง.. ระหว่างที่ยังกินไม่หมด กลิ่นวัฟเฟิลก็ลอยมาเป็นระยะ... นอน.. ลงไปฟังเสวนาข้างล่าง.. จบตอนเย็น ขึ้นมา น้องนางยังจกอะไรสักอย่าง เข้าปากเคี้ยว..ปิดปาก แต่มีเสียงเสียดฟันกัน..สุดท้ายน้องนาง เอาถุง7-11 พร้อมถุงขนมต่าง ๆ เห็นแล้ว อ๋อ..ข้าวโพดอบกรอบเคลือบเนยคาราเมล ถุงสีชมพู...นี่น้องนางคงนั่งจกตั้งแต่เช้า..ทำเหมือนอยู่บ้าง กินไปอ่านหนังสือไป จะรู้เรื่องเหรอ.. นี่ห้องแอร์ เรียนก็สถาบันชื่อดัง ชื่อดี..แต่สามัญสำนึก มักง่าย..เอาสบาย กินแล้วไม่แบ่งใคร..ไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอ.. นี่ขนาดป้า(ถุงเท้า) แกยังกินขนมปังที่ทางเชื่อม คุณผู้หญิง ผู้มีวัฒนธรรมอีกคน.. แกก็ขาประจำ นั่งโต๊ะ ท่องหนังสือ ปากขมุบขมิบ.. ไม่มีเสียง แกยังกินขนมปังนอกห้องที่ทางเชื่อมเลย.. นีการศึกษาก็สูง.. แล้วถ้าน้องไปทำงานที่เขามีห้องแคนทีน..น้องมิดัดจริต นั่งกินอาหารของว่างที่โต๊ะทำงานใน office ไม่ไปกินให้เป็นที่เป็นทาง..กินให้เสร็จเป็นเรื่องเป็นราว...ทำจนเป็นนิสัย..ทำงานก็คงจะติดนิสัย.กินสะเปะสะปะ.. ไม่ง่าย เอาสบายชองตัวเองเข้าว่า.. จริงอยู่เช้านั้น ฟ้ามืดครึ้ม ดำ แต่ฝนยังไม่ตก.. ทำไมน้องไม่มีสามัญสำนึกรีบกินให้หมด ๆ กะอีแค่ขนมวัฟเฟิลอันเดียว...