"สงกรานต์ 10 เมย.58" บริษัทเลิศลักษณ์ แฟชั่นเฮ้าส์ Iแก่ ... ขับรถจอดหน้าบ้าน เก้าอี้สีฟ้าวางอยู่ จอดงี้.. ประตูขวาห่างจากเก้าอี้ 1 นิ้ว (ขับเก่งมา)

เรากำลังจะล้างตู้เย็น.. เดินไปบอก เด็กหน้าบ้าน "น้องถอยรถด้วย จะใช้หน้าบ้าน " เด็กบอก "ค่ะ" /.... เดินไปซื้อฟองน้ำร้านแม่กิ๊ฟ เดินกลับมามันยังเฉย คนงานชาย (หน้าไม่เกิน 25 )2 คนยืนพิงกำแพงหน้าบริษัท มองมา.. (ยัง ยังไม่ถอยอีก)... / เห็น 2 คนนั้น ยกถุงกองผ้า ถุงใหญ่ หัวท้าย.. ยกขึ้นรถ นับ 1-20 .. ก็เฉย / 2คนเดินกลับไปยกมาอีก 1 ถุง.. ไม่ไหวแล้วโว๊ย... (กูไม่ได้มีหน้าที่มานั่งรอพวกมึงทำมาหาแดก แบกของจนเสร็จก่อน แล้วกูถึงจะได้ใช้พื้นที่หน้าบ้านของกุ) (หน้าบ้านมันจอดเก๋งขาวโบราณ 3081 สมุทรสาคร หรือสงคราม)... / ระเบิดลง.. ทุบผนังไม้ 2 กำปั้น.. ทุบแล้วทุบอีก... โว๊ย.. ปรี๊ดส์แตก......... / ทุบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ไม่เจ็บเลย.. โรคจิตขึ้นสมอง / 2คนเดินแล้วหันมามองเรากู มองจ้องไม่วางตา.. (จะเอาเรื่องกูรึไง)... กูไม่มีสิทธิ์ใช้พื้นที่หน้าบ้านกู .. ถอยรถ ..ต้อง "เดี๋ยวนี้" ไม่ใช่ "เดี๋ยวก่อน" ต้องรอมึงบขนของให้เสร็จก่อน หน้าบ้านเคซีก็ว่าง.. ไม่จอด ไม่ถอย.. / Iแก่เดินมาที่ขึ้น เปิดประตูขึ้นนั่งที่คนขับ มันหันมามองหน้ากู กูก็มองหน้ามัน (มันมองไม่หยุด.. ไม่มีคำขอบคุณ ขอโทษ ไม่มีสามัญสำนึก "เกรงใจ" สะกดเป็นบ้างมั๊ย นี่ภาษาไทยนะ... ลูกก็เรียนสูง ไม่สอนเลยเรอะ..หลานก็โตแล้ว.. แก่กะโหลกกะลาทั้งผัวทั้งเมียรึไง.. ผัวจอดรถ เมียปล่อยหมาขี้... / ถ้าวันไหน กูสาดน้ำร้อนเดือดราดหมา ให้เป็นหมาขนเกรียน อย่ามาว่ากูใจดำนะ... โหดนะโว๊ย อย่ามาถามหาน้ำใจจากกู มึงต้องไปถาม ไอ้คนที่มันได้มรดกที่ดินบ้านเช่า เก็บค่าเช่าแดกเดือนละ 30,000 กับคนได้คอนโดฯ 2 ห้อง... กูก็สืบสันดานความมีน้ำใจสุด ๆ จากพวกมันนั่นแหละ.. / เดี่ยวหมดสงกรานต์ จะไปลงบันทึกประจำวันแจ้งตำรวจ สน.ดินแดง.. ว่า เจ้าของบริษัทเลิศลักษณ์ มันมองหน้า กับลูกน้องผุ้ชาย 2 คนของมันมองหน้า.. (เกรงว่าอาจถูกดักทำร้าย.. ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเรา บาดเจ็บหรือตาย ให้ไปตามคนพวกนี้ถือเป็นคุ่กรณี) ... / อ้อลืมไป... เลิกงานแล้ว ผู้หญิง 2 คนเดินมา.. ผุ้หญิงคนแรก เดินผ่านหน้าบนบนถนน มันมองหน้าเรา เราก็มองหน้ามันปกติ.. / อีกคนเดินตามมา ถึงได้รู้ว่าเป็นลูกน้องของเลิศลักษณ์ (ทำไมน่ะเหรอ.. เพราะยายแว่น หลายวันก่อน ถือเอกสาร เดินผ่านหน้าบ้านเรา.. เรากำลังยืนล้างของอยู่ พื้นก็เปียก มันยังคงเดินเหยียบพื้นเปียก.. (คนปกติเค้าก็ไม่เดินให้โดนน้ำกระเด็นใส่หรอก จริงมะ).. แสดงว่าสันดานขี้เกียจ... ทำจนเป็นนิสัย เดินลอดช่องระหว่างรถคันเขียวกับเสาไฟฟ้า กลัวแดด หรือกลัวถูกรถชนตายจ๊ะ.. ไม่น่ากลัวนะ.. รถเก๋งดำ ขาว ก็จอดหน้าบ้าน ประตูขวา ก็ปาเข้าไปครึ่งถนนแล้ว.. คนขับรถเขาต้องหลบรถกันเองเอง... / สักพัก ... ล้างชั้นตู้เย็น คนงานชายคนหนึ่งยืนพิงกำแพงบ้าน มองหน้าเรา เราก็มองหน้ามัน ใส่เสื้อยืดสีน้ำเงิน /////// เลิกงานแล้ว คนงานหลายคนคนออกมาหน้าบ้านคุยกัน.. ผุ้ชาย 2-3 คนคุยกัน น่าจะภาษาเขมร... /