วันศุกร์ที่ 14 มีนาคม พ.ศ. 2557
ข่าว "คนมาอ่านหนังสือห้องสมุด ถูกฆาตกรรมไปอีก 1 ราย"... ก็ต้องสังหารค่ะ..เพราะลุงแกเล่น สายเข้าดังลั่น (ตอนแกนั่งอ่านหนังสือ ไม่เห็นมีมือถือวางบนโต๊ะ)
ข่าว "คนมาอ่านหนังสือห้องสมุด ถูกฆาตกรรมไปอีก 1 ราย"... ก็ต้องสังหารค่ะ..เพราะลุงแกเล่น สายเข้าดังลั่น (ตอนแกนั่งอ่านหนังสือ ไม่เห็นมีมือถือวางบนโต๊ะ) / ก็คิดในใจ "แล้วไป ถ้ามาฮิ๊ว ฮิว.. หรือคุยโทรศัพท์ ...ได้เข้าหูฉัน..ตาย".../ เวลาผ่านไป พักใหญ่.. กำลังเขียนเพลิน ๆ .. / เสียงสายเข้า ดังสนั่นลั่นห้อง ทุกคนหันมามองทางนี้..เป็นตาเดียว.. / เลยหันไปมองหน้าแก แกรับสาย คุย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เสียงปกติของแก แต่ดังลั่นห้อง..฿฿ เราก็นั่งมองหน้าแก มองปากแกที่กำลังพูด.. ไม่หันมา ไม่สะทกสะท้าน..หน้าด้านพูดอยู่ไม่หยุด "ฟัง ๆ ๆ" คุยกับคู่สาย.. ไอ้เราก็ปรี๊ดส์แตกทันที ลุกขึ้น ตัวแข็งทื่อ "เออ..(กู) ฟังอยู่" ทุกคนทั้งห้องหันมามอง.. (เอาละนะ จะสังหารแล้ว) ผู้หญิงใส่เสื้อสีฟ้าสดใส ก่อนหน้านี้ ก็เดินไปคุย มือถือนอกห้อง..สักครู่ก็เข้ามา..นั่งคุยที่โต๊ะ.. บอกข้อมูล (อ้าวทนฟังหน่อย.. บางทีอาจเป็นเรื่องสำคัญ).. สักครู่ใหญ่.. เสียงของเครื่องแก..ดังลั่นห้อง เหมือนเสียงผู้หญิง คำว่า "password" ดังหลายครั้ง แรก น้องทำสะดุ้ง.. เฮ้ย หลายทีแล้ว.. แถมยังมาดังพร้อมกับลุงอีก..ปรี๊ดส์แตกเลยเรา.. มองหน้าก็ไม่ละอาย ไม่ลุกออกไปคุยนอกห้อง.. พูดดังหน่อย "ประสานเสียง สามัคคีกันดีจังเลยนะ".. ฉับพลันทันใด..เราเดินแบบรีบตามควายหาย.. มึ...ตาย.. / เดินออกนอกประตูกระจก (ระเบิดแล้วคร้าบพี่น้อง)... พอดีเจอ จนท. เรียก "คุณ.. คะ.. พี่ขอรบกวนหน่อย" บอกเบา ๆ แต่เสียงดังลั่นชี้ไปเลย.. "ลุงคนนั้น คุยโทรศัพท์ดังมาก.น้องชุดสีฟ้า ก็ ไลน์ดังลั่นห้อง ติดต่อกัน /แต่พอเดินเปิดประตูกระจก จนท.เดินเข้าก่อน..เราเดินตาม "พี่ยิ่งบ้า ๆ อยู่ด้วย" จนท.ก็พูดกลางห้องอย่างสุภาพ กรุณาโทร.คุยเบา ๆ หน่อยนะคะ ไลน์อย่าดังมากนะคะ ค่อย ๆ หน่อย.. แท่นชาร์จด้วยนะคะ.. / ลุงลุกออกไปสักครู่ คงไปถาม จนท. ว่ายัยคนนี้บ้าหรือเปล่า.. แน่นอ "บ้าสิ" ทุกคนมีสิทธิ์ ประชาชน จะนั่งตรงไหนของโต๊ะไหนก็ได้ ใช้มือถือได้.. แต่ไม่ปิดเสียง ไม่ปิดเครื่อง.. "แล้วฉันมีหน้าทีอะไรที่จะต้องมานั่งฟังเสียงคุยโทรศัพท์ เรื่องส่วนตัวของคุณ.. ยัดเยียด ให้คนที่มาใช้ที่เงียบ สงบ ให้มีสมาธิในการอ่าน ทำกิจกรรม ที่เงียบ ๆ .. ถ้าแกมีสิทธิ์ใช้เสียงดังขนาดนี้ ฉันก็มีสิทธิ์ที่จะโวยอัด.. (ถ้าแกโชคร้าย ฉันมีอาวุธติดมือมาด้วย..แกอาจตายได้..เพราะนั่งใกล้คนบ้า..ความสงบ).. / สุดท้ายแกก็เดินเข้ามาเก็บหนังสือของแก ไปอ่อนห้องข้างหน้า... / หลังจากนั้นเป็นไง.. น้องผู้หญิงที่อ่านท่องหนังสือ เปิดปากตลอดเวลา แต่ไม่มีเสียง.. หันมามองหน้าเรามีนึง.. คงกลัวจัด.. ลุกหอบข้าวของหนีไป นั่งมุมโต๊ะหน้าสุด ข้างชั้นวางหนังสือ หลายคนหันมามองหน้าเรา เป็นระยะ ๆ ฿฿฿ มองไป แล้วให้รู้คำตอบ.. "ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนะนคะ".เป็นไง... ทั้งห้องก็เงียบยังกะป่าช้า.. ได้ยินแสยงลมเย็น ออกจากแอร์ จนถึง 5 โมงกว่า.... / ฿฿ แล้วก็มีผู้หญิงล็อตใหม่มา ไม่พร้อมกัน แต่คนนึงมานั่งมุมข้าง ๆ นี้อีกแล้ว..เสียงสายเข้า ดังลั่นอีก..คิดว่า เอาล่ะ วันนี้ฆ่าตาย 2 รายก็พอแล้ว. เดี๋ยวจะบาปเกินไป.. / จะว่าสาระแน..ชอบฟ้อง "เอาหน้า" ก็ได้นะ ...ก็ขนาดฝรั่งมา เบายังบอกเป็นภาษาอังกฤษเลย ว่า You can use your computer but not use energy (หมายถึง พลังงานไฟฟ้า) you must have your battery... ไม่ได้ตอแหล...
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น