ห้องสมุดซอยพระนาง. - คู่กรณี เป็นนักศึกษาหญิง ริมฝีปากประมาณจอย บน-ล่าง แต่ไม่หนา..ใส่แว่น ใส่กางเกงขาสั้น กระเป๋าผ้าpvc หนา ๆ สีม่วง ไมเจนต้า ม่วงอมชมพู

ห้องสมุดซอยพระนาง. - คู่กรณี เป็นนักศึกษาหญิง ริมฝีปากประมาณจอย บน-ล่าง แต่ไม่หนา..ใส่แว่น ใส่กางเกงขาสั้น กระเป๋าผ้าpvc หนา ๆ สีม่วง ไมเจนต้า ม่วงอมชมพู / เมื่อวันก่อน พุธ ก็กินพวกคอนเฟล็กซ์ เหนียว ๆ เคลือบน้ำตาล เราเหยียบแปร๊ดแกร๊บ ติดรองเท้า.. ทุเรศจริง ๆ / วันพฤหัสฯ 27มีค.57 แกะถุง... ฿฿ ลุกไปเปิดหน้าต่างกระจก เปิด-ปิด 2-3 เที่ยว.. หล่อนรู้ตัวหรือไม่..ได้กลิ่น ก็ชะโงกไปดู (ข้ามแผงกั้นเราทำเอง) ลุกไปเหลือบดู กินขนมปัง 7-11 "ไส้หมูหยอง..".. กลิ่นก็ลอยมา./ ดมไปบ่นไป..หล่นได้ยิน หรือเห็นเขียนป้ายกระดาษที่เราเขียนตัวโต ๆ .. / สักพักใหญ่ หล่อนส่งกระดาษ ลายมือสวยมาก ทุกตัวตั้งตรง..เป็นระเบียบ เขีนมา 5-6 บรรทัด.. ใจความ สรุปว่า "หนูต้องขอโทษ..ไม่ได้ทานข้าวกลางวัน มีความจำเป็นต้องนำขนมปังมาทานในห้อง ถ้าส่งกลิ่นรบกวนต้องขอโทษด้วยค่ะ... ตอนซื้อก็อุตส่าห์เลือกกลิ่นที่ไม่แรงแล้วนะคะ" (หล่อนซื้อขนมคิดถึงเวลากินเลยเหรอ..ว่าคนจะได้กลิ่นแรงหรือไม่แรง ตอแหล..แก้ตัว)..สักครู่ เลยเขียนกลับไป (ไม่ใช้เสียงพูด รบกวนคนอื่น)..น้อง..ถ้าพี่ว่าแรงไปก็ขอโทษด้วย (ป้ายกระดาษ วางไว้มุมขวามือ ตั้งไว้ หล่อนนั่งมุมซ้ายมือ จะอ่านเห็นเหรอ ฉันไม่ได้เขียนให้หล่อนอ่าน..ไม่ได้วางริมแผงซ้ายหันให้หล่อนอ่านเลยนะ..แกว่งเท้ามาหาเสี้ยน..ยังมีหน้า กล้า..มาก..มาเขียนข้แก้ตัวอีก) .. คือ พี่ไม่ทำ (คือไม่กินขนมในห้อง..).. มีน้องคนนึง เขาก็กินข้างนอก (น้องที่เรียนภาษาอังกฤษด้วยกัน น้องทิวทัศน์.. เห็นมาช่วงเกือบ 10 โมง.. หิ้วถุงหอบหนังสือ น่าจะเรียน ม.รามฯ พ่อแม่คงสอนมาดี..ไม่สิ..คงมีสามัญสำนึกโดยส่วนตัวขั้นสูงมากกว่า) เขาจะหิ้วขนมปัง ของรองท้อง มานั่งกินที่โต๊ะชุดเก้าอี้ ข้างตึก..ให้เรียบร้อย.. หรือแม้แต่ป้าถุงเท้า.. ดูแกคงจะไม่ได้เรียนหนังสือมาสูงขั้น ป.ตรี.. แต่ทุกวัน ทุกครั้ง แกก็จะออกมายืนกินขนมปัง..ที่ทางเดิน (ทางเชื่อม).. "เอาความจำเป็นส่วนตัว แต่รบกวนคนอื่น แล้วมาพูดขอโทษ.. ถ้า 1 คนทำได้ แล้วถ้าคนทั้งห้องทำบ้าง จะเป็นอย่างไร...มันเป็นมารยาทสากลนะคะน้อง"..ขอบคุณค่ะ. น้องเค้าเขียน ^-^ เราก็เขียน โค้งรูปยิ้มกลับไป.. / เสียดายไม่ได้เก็บกระดาแผนนั้นไว้ (ตอนหล่อนกิน จกคำนึง..แล้วก็อ่าน.. แล้วสักครู่ใหญ่ก็จกอีก..นี่น่ะหรืออาหารกลางวัน)... เราก็บ่นเบา ๆ "ทำไมไม่กินให้เป็นที่เป็นทาง กินให้หมด ๆ ไป ส่งกลิ่นอยู่ได้" ตอนเย็น เรานั่งกินก๋วยเตี๋ยว ..หล่อนเดินกลับ หลังเราเข้าซอย ราชวิถี4 ..เดินตรงไป.. นี่ถ้าไม่ติดว่ายังกินไม่หมด ฉันจะเดินตามไปส่งให้ถึงบ้านเลย.. เข้ามา..เปิดถังขยะ..หากระดาษสีเหลืองแผ่นนั้น ไม่มี ทั้งถังขยะชั้น 1 ชั้น 2 แต่ขยะใสถังน่ะของหล่อน นั่งยกขวด ready boots สีแดง 1 ขวด..ถุงขนมปังที่ว่า.. (มีขยะของคนอื่นในถุง7*11อีกชุด)..แหวกดู ไม่มีเศษกระดาษแผ่นนั้น..เสียดาย.. (ใจร้อนไปหน่อย..คราวหน้าจะเก็บฉีกเอาไว้..) วันนี้จะมานั่งโต๊ะเดียวกันอีกมั๊ยคะ.... / หล่อนเรียนที่ไหนนะ.. ถ้าอยากนั่งกินของว่าง เครื่องดื่ม นั่งกินแอร์ อ่านหนังสือ.. สบายเหมือนอยู่บ้าน..ไม่สิ..สบายยิ่งกว่าอยู่บ้าน... ฉันไม่รบกวนใคร ก็ไม่ให้ใครมารบกวนฉัน.. เธออยู่มุมของเธอ มีฉากกั้น อ่านหนังสือ ฉันยังเราหนังสือมารองปากกาไม่ให้เสียงดัง ยกเว้นตกมาโดยไม่ตั้งใจ หนังสือปกมันโค้ง.. หล่อนฟุบหลับ ฉันก็ไม่ทำเสียงดัง.. ถ้าเจออีก..กัดตายแน่.. ระวังตัวให้ดี.. คู่กรณีเยอะ.ร้ายจริง ๆ ..ก็งี้แหละ.. ฉันไม่ใช่นางเอก..เป็น นางมารร้าย..