แล้วจะมาเรียกร้องเอาอะไร.. เรียกร้องอะไรไม่ได้นะ.. เขาบอกไม่ให้มึง (คำเดียวเท่านั้น) มึงก็ไม่มีสิทธิ์ได้.. จะไปฟ้องร้องเรอะ เชิญเล้ย..ย..ย.. คนตายกูก็ไม่กลัวนะโว้ย เตี่ยมึงตายไปแล้วก็ก็ไม่กลัวนะ
*
ตั้งใจไว้แล้ว่า ตึกหลังไหน คอนโดฯห้องไหน ให้ลูกชายคนไหนมั่ง ให้หลานสาวในไส้ นอกไส้คนไหนมั่ง.. ลูกชาย หลานสาว ดีดีทั้งนั้น ส่วนลูกสาวคนเดียวที่กระเตงตะกร้าไปซื้อผักซื้อหมูกับแม่ที่ตลาดเป็นคนไม่ดี..เลี้ยงไม่ได้..40 กว่าแล้วยังต้องเลี้ยง..
*
ที่กู๊ปูพูดนี่ บอกได้เลยว่า ไม่ได้หวังว่าอาม่าวิภา จงมีความสุข จะให้อะไร แม้แต่เศษเงิน อย่าได้หวังเลยว่าจะให้ตึกให้ที่ ให้บ้านไว้ทำมาหากิน ไม่หวังเลยว่าเขาจะโอนยกที่ให้เป็นโฉนด..หึหึ ไม่ได้หวังเลย.. อาม่าด่าว่า "มึงหวังสมบัติคนหลังแบงค์เรอะ ไม่มีวันหรอก เขาให้ลูกเลี้ยงเขา" น้ำเสียงอิจฉาริษยา.. โธ่เอ๊ย ..กูเป็นหลานจะไปหวังอะไร ไม่เคยหวัง ไม่เคยเข้าไปอยากจะยุ่งกับเขาเพื่อหวังสมบัติ ก็ที่เห็นแม่แท้ ๆ ยังหวังไม่ได้เลย.. มีแต่คุณนายวิภาจงมีความสุขนั่นแหละ ที่ส่งลูกชายไปทำงานให้เขาสารพัด ด้วยความหวังว่า เขาจะแบ่งสมบัติให้ พอเขาไม่ให้ก็ไม่พอใจ..หาเหตุด่าเขาสารพัดต่างหาก ยิ่งทำร้ายหลานสาวนอกไส้ คุณหนูหลิน พิมพา สุพรรณโกมุท ด้วยแล้ว ยิ่งต้องยุติธรรมกับหลานคนนี้ให้มาก ช่วยเหลือ อยู่ห้องชั้น 4 อย่างดี (ลูกสาวคนเดียวที่ช่วยทำมาหากินตั้งแต่เด็ก หนีสะใภ้ลาวสถุน ขึ้นไปอยู่ดาดฟ้า ก็ปล่อยให้อยู่อย่างนั้นตั้ง 3-4 ปี เงินทองก็ไม่อยากให้..) แต่ส่งเสียให้หลานหลิน พิมพา เรียนจนจบปริญญาโท..เดี๋ยวส่งต่อให้เรียนปริญญาเอกด้วยยังได้เลย..ไม่ต้องเกรงใจ เรียนให้สูง ได้งานดี ๆ เงินเดือนเยอะ ๆ จะได้เอาไปเยาะเย้ย สมน้ำหน้า อาหลังแบงค์ 2 คนนั่น ว่าเราดีกว่า ทำได้ดีกว่า ประสบความสำเร็จมากกว่าลูกเลี้ยงของเขา นั่น..เสี้ยมสอนกันเข้าไป..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น