เมื่อคืนโทร.หาแจ๋ ถามเรื่องพี่อ๋อยกลับอเมริกาเมื่อไหร่..
แจ๋บอก.."แม่เอ็งเค้าบอก มีอะไรก็โทร.ไปหาเค้า" / "กูไม่โทร..ให้มันมีลูกชายมัน 2 คน กูไม่ใช่ลูกมัน" "แม่เอ็งเค้าโอนเงินประจำเดือนให้เอ็ง 2,000 ไม่รู้โอนให้หรือยัง" / "ไม่รู้ ยังไม่ได้เช็ค" (ทุ้ย 2,000 ค่าเช่าก็หมดแล้ว..พวกมึงจะให้กูกินอะไร..ทำมาหากินอะไร ในขณะที่พวกมึง กิน นอน อยู่อย่างสบายบ้านตึก ถ้ากูอยู่ กูก็ต้องอยู่ดาดฟ้า..ทั้ง ๆ ที่ตั้งแต่เด็ก กูก็ไปตลาดคลองเตย นั่งเฝ้าผักคนเดียว..หุงข้าว ทำกับข้าว เปิดปิดประตูรถนักเรียน ไม่รู้กี่คัน..ไปตลาดสามย่าน ไปตลาดวงเวียนใหญ่กับแม่มึง 2 คน เดินหิ้วตะกร้า ถาดใส่เต้าหู้ ถังใส่เลือดหมู ถาดไข่ ถัง..นั่งสามล้อกับแม่มึง กลับมาขายของ..เขายังพูดว่า "กูทำคนเดียว ถามทั้งซอยพิพัฒน์ 2 ได้เล้ย..พวกมึงไปถามสิ..ว่าป้าผอม ๆ ที่แกมาเช้าคนแรก เขาเห็นช่วยช่วยแม่มึงทำงาน หน้าไอ้ป๊อปกับกู เขาเห็นใครมากกว่ากัน เขาเคยเห็นหน้าไอ้ป้อมมั้ย..ทั้ง ๆ ที่ก็โตเป็นควายแล้ว..ยังไม่เคยช่วยทำงานอะไรสักอย่าง งานบ้านไม่เคยแตะ ล้างส้วม ขัดห้องน้ำเป็นมั้ย..ไอ้สัตว์ป๊อป..ไปโรงเรียนช่างกล แถวกล้วยน้ำไทแต่เช้า มันต้องเทของหรือเปล่า..กูต้องทำทุกอย่าง เทของ จัดของก่อนไปโรงเรียนพาณิชย์สีลม..ไอ้ป้อมเคยตื่นขึ้นมาทำอะไรบ้างมั้ย กวาดบ้านเป็นหรือเปล่า..ล้างชามสักใบเคยมั้ย..กูทั้งนั้น...ยืนขายของกับแม่มึงจนสาย เก็บของเข้าตู้เย็น เดินไปซื้อน้ำแข็งบ้านหมะ 1 มือ พวกมึงเคยเดินไปซื้อมั้ย..เก็บของเสร็จก็ทำกับข้าวมื้อเช้า พวกมึงเคยทำมั้ย..
*
พวกมึงอยู่สบาย ชั้น 2 ชั้น 3 แต่ก็ต้องอยู่ดาดฟ้า 4 ปีกว่า ...เกือบ 10 ปีที่ไปร่อนเร่ รับจ้าง ทำงานค่าแรงเดือนละ 4 พัน..พวกมึงทำมาหากินที่ร้านผัก ได้เงิน ได้ค่าจ้าง ไม่เคยให้กูสักบาทเดียว...แต่พอกูกลับมาขอความช่วยเหลือ แม่มึงกลับมาด่ากู 40 กว่าแล้วยังต้องเลี้ยง...กูช่วยทำมาหากินเลี้ยงพวกมึงตั้งแต่เด็ก กูไม่เคยขอค่าจ้างเลยสักบาท..กูแก่แล้ว แม่มึงยังบีบคั้น กลั่นแกล้งให้กูไปรับจ้างวันละ 200 ..พวกมึงลองเอาตีนก่ายหน้าผากคิดซิ..(คำนี้ แม่มึงชอบด่ากูตลอดเวลา ที่กูทำผิดตามความคิดเขา) ถามแม่มึงซิ ว่า "เอาตีนก่าหน้าผาก" เขาจำคำด่ากู คำนี้ได้หรือเปล่า..พวกมึง "เอาตีนก่ายหน้าผากคิด" ซิว่า..2 พัน กูต้องมาจ่ายค่าเช่า (เพราะแม่มึงไม่ให้ลูกอย่างกูอยูบ้านสบายอย่างพวกมึง ทั้งที่กูทำงานให้เขามาตั้งแต่เด็ก แก่ตัวแล้วยังต้องยอมเป็นทาสขายโชห่วยวันละ 200 ให้แม่มึง ไม่งั้นกูจะไม่มีข้าวกิน...ถ้าไม่ยอมเป็นทาสรับจ้างวันละ 200 ก็ต้องยอมไปเป็นทาสรับจ้างคนอื่น...ทุ้ย "ให้ไอ้ปูทำมั่ง"..กูทำให้พวกมึงตั้งแต่เด็ก ตีซะ 5 ขวบ ไปตลาดวงเวียนใหญ่ วิ่งเส้นเยาวราช กลับป๊าขับรถข้ามสะพานพุทธ..แวะตลาดสามย่าน วิ่งเส้นพระราม 4 กลับเข้าสีลม..กลับมากูต้องขายทอดมัน 1 กะละมังเล็ก พวกมึงเคยขายมั้ย..ช่วยทำงานทุกอย่างที่แม่มึงสั่งให้ทำ เคยเกี่ยงไม่ทำมั้ย ผ่านมยังต้องนั่งรถเมล์ไปเลย ค่าผ่าตัด 400 กว่าบาท ต้องรักษา รพ.หลวง แต่พวกมึงไม่สบาย ปางตาย..อาการหนัก ได้นอน รพ.เอกชน แม่มึงจ่ายให้ตั้งเท่าไหร่..
*
เนี่ยเหรอคนเป็นแม่อย่างคุณนายวิภา จงมีความสุข...ลูกสาวคนเดียวที่ช่วยทำมาหากิน ซื้อของ หิ้วของ..แทนที่จะสอนลูกชาย 2 คน..มันช่วยทำมาหากินตั้งแต่เล็ก ช่วยหาเลี้ยงพวกมึง 2 คน เวลามันแก่ มันลำบาก เลี้ยงมันให้ดี ๆ หน่อย อย่าให้มันลำบากมาก...คนเป็นแม่กลับสอนลูก 2 คนด่ากู "หัดทำมาหากินมั่ง หัดลำบากซะมั่ง จะได้รู้เงินหาลำบาก ให้มันทำมั่ง...งานเยอะแยะ งานเยอะแค่ไหนก็ทำกัน 2 คน..(ทั้งที่พวกแม่งได้ค่าแรง ได้ค่าจ้าง ได้ค่ารถ ค่าจ้างซื้อผัก ทุกอย่างที่พวกแม่งทำงานให้แม่มัน มันได้ค่ารถ ค่าจ้าง เป็นเงินทั้งนั้น แต่ก็ทำให้พวกแม่งกิน ใช้ เรียนหนังสือ ก็ไม่เคยได้ค่าจ้างสักบาท แถมทำให้ไม่ดี ไม่ถูกใจ โดนแม่มันด่าให้อีก) ตอนนี้แก่ 45 แล้ว ไม่มีใครรับคนอายุขนาดนี้จ้างทำงานแล้ว..แม่งจะให้กูลำบาก อดอดอยาก ๆ เป็นขอทานอยู่นั่นแหละ แต่ให้ลูกมัน 2 คน มีทรัพย์สินของป๊า อยู่บ้านอย่างสุขสบาย...อยู่บ้านดินแดงอย่างสุขสบาย..ไม่ต้องทำอะไร ก็มีทรัพย์สิน มรดก มานอนรอให้พวกมันเป็นเจ้าของ..แต่ก็แม้แต่ที่ทำมาหากิน ไม่หวังจะได้เป็นเข้าของโฉนดอะไรเลย..ก็ยังไม่ได้เลย มาเช่าบ้าน แม่ก็ไม่ช่วยค่าเช่าบ้าน ให้แต่ที่ป๊าให้ 2 พัน ...พวกมึงเอาตีนก่ายหน้าผากคิดบ้างหรือเปล่า..กูจะเอาอะไร ต้องกราบกราน ขอร้องยังไม่มีเงินให้เงินมัดจำค่าเช่าห้อง..แต่พวกแม่งมีค่าเช่าแดก ใช้ ไปตลอดชีวิต...อ้างแต่มีค่าใช้จ่าย ค่าซ่อมบ้าน นั่น นี่...ค่าภาษี... พวกมีงมีตึกแถว มีบ้านให้เขาเช่า..กูก็ช่วยทำทั้งนั้น..แต่ก็กลับเหลือแต่ตัว เซ็น "ไม่ขอรับมรดก" ให้แม่ง 2 ที่...ได้แค่เศษเงิน 7,000 ทั้งทีกูก็ดูป๊า ช่วยเขาขายของก่อนเขาตาย..เด็ก ๆ ก็ช่วยทำงานบ้านทุกอย่าง ป๊าขายก๋วยเตี๋ยวกูก็ยังช่วยเขาขาย หัดทำกับเขา..สุดท้าย ได้เศษเงิน 7,000 แต่พวกมึงได้กับได้...
*
กูไม่มีปัญญา ไม่มีเงินไปจ้างทนาย ฟ้องร้องเรียกร้องทรัพย์สินอะไรหรอก..แต่เอางี้ดีกว่า..เพิ่งคิดได้..ชื่อกูน่ะ ขายไม่ได้หรอก แต่ชื่อ "เปสเช่" "เดอะป๊อป" ที่อีซ้อข้างบ้านพูด "พี่ชายก็แสนจะดี๊ดี" ขายได้..
*
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น