วันอังคารที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2554

แจ๋โทรศัพท์มาถาม "จะกลับมารักษา....." 19 ธค.54

080-5532867 / 20/12/2011 / 13.15 / 5 ครั้ง ถามอย่างเดียว "แล้วท้องจะรักษายังไง เอ็งจะกลับมารักษาตัวก่อนมั้ย แล้วค่อยกลับไปอยู่ที่โน่น" / "ไม่รู้ ไม่กลับ" กดวางสาย..
*
กลับไปรักษาตัวเหรอ เชอะ..แล้วค่อยกลับมาอยู่ที่โน่น..ขนาดกูอยู่ที่นี่ ไม่มีเงินค่าเช่าห้องจะจ่ายเขา เงินค่ามัดจำห้องก็ไม่มีให้เขา.. พวกมึงยังเฉย.. ทุ้ย..กลับไปคุณนายวิภา จงมีความสุข จิกกะบาลด่าแล้วด่าอีกน่ะสิไม่ว่า... "มีโอกาสเมื่อไหร่ ต้องด่า ด่า ด่า ด่าได้ทุกเรื่อง...แม้แต่กูเปรย์ฉีดมือฆ่าเชื้อโรค ยังด่าเลย..ฉีดอะไรกันนักกันหนา ฉีดเชื้อโรคอะไรกันนักกันหนา ด่าซ้ำ ไม่ต่ำกว่า 2-3 ครั้ง" ก็กูเป็นเม็ดใสคัน ไม่ฉีดไว้ก่อน ถ้าเป็นหนัก ๆ จะเอาที่ไหนไปหาหมอโรคผิวหนัง.. เงินทุนทำมาหากินก็ไม่มี.. ไปขอให้ช่วย ขอยืม คุณนายวิภา จงมีความสุข เป็นแม่แท้ ๆ ยังด่า ด่า ด่า เหมือนหมูเหมือนหมา.. ด่าเรื่อง "กูทำคนเดียวไม่ได้" เพราะความจริงกูก็ช่วยขายของ ช่วยซื้อของ ทุกอย่างจริง ๆ เลยหาเรื่องอื่นมาด่า.. "กู 72 แล้ว ทำหาเลี้ยงมึงมีความผิดตรงไหน" ด่าซ้ำ 3 ครั้ง... แต่ส่งคุณหนูหลิน พิมพา สุพรรณโกมุท ให้อยู่ห้องดีดี ชั้น4 บ้านดินแดง.. พอย้ายออกไป หนีกลัวซาโกวโซ่ยโกวตามมาด่า ตามมาตีหลานรัก.. ก็คงให้ไปเช่าห้องอยู่ที่อื่น.. เงินที่ส่งให้เรียน "นิด้า" ก็ไม่ต่ำกว่า 5 แสน (ค่าหน่วยกิต ค่ารถ ค่ากิน ค่าเช่าห้อง ค่าเสื้อผ้า.. เขามีเงินเก็บ..เหรอ.. ) แต่อย่างนี้ คุณนายวิภา จงมีความสุข ไม่เคยพูดว่า "เลี้ยง" ไม่เคยทวงเงิน.. แต่กูเป็นลูกแท้ ๆ ช่วยทำมาหากินตั้งแต่เช้ายังค่ำ ล้างถ้วย ล้างชาม ล้างถาด กวาดหน้าบ้าน เด็ดใบมะกรูด ซื้อน้ำแข็ง ไปตลาดสามย่าน.. ขี้เกียจพูด
*
ช่างแม่งเหอะ "ดุ๊กดิ๊ก" หมาที่กำแพง มันก็ก้อนในท้องเบ้อเริ่ม..มันยังอยู่ได้ตั้งหลายปี กูก็ต้องอยู่ให้ได้..จนกว่าจะตาย..ไม่เป็นไรหรอก.. ที่ผ่านมา คนเป็นแม่แท้ ๆ ก็ปล่อยให้กูอด ถ้าไม่ถึงวันที่ 1 ก็ไม่ยอมโอนเงินให้ก่อน.. พวกมึงปล่อยให้กูเป็นแบบนี้ไม่รู้กี่ครั้งแล้ว...
*
กูช่วยทำมาหากินตั้งแต่เด็ก ทำงานก็โดนด่า.. พวกไม่ทำ ไม่เคยโดนด่า ไม่เคยสอนให้พวกมันทำงาน.. มีตึกแถว ที่ห้องเช่า ก็ยกให้ลูกชาย 2 คน เล่าให้คนแถวนี้ฟัง มีแต่คนถาม "เรื่องจริงเหรอ เหมือนละครเลย" .. "ที่เล่ามานี่ เป็นพ่อแท้ ๆ เป็นแม่แท้ ๆ เหรอ..ทำไมลำเอียง" กูว่าสามัญสำนึกของเราไม่เท่ากัน..
อากง อาม่า ยังยกบ้าน ที่ดิน เงินสด ทรัพย์สมบัติให้ซาโกวโซ่ยโกว ลูกสาว 2 คนที่เป็นโสดให้มากกว่าลูกที่มีครอบครัวกันไปแล้ว ..แต่ที่ พ่อแม่แท้ ๆ ปล่อยให้ลูกสาวคนเดียวที่ช่วยทำมาหากินตั้งแต่เด็ก มอเตอร์ไซค์ก็ไม่เคยขอ คอมพิวเตอร์ก็ไม่เคยขอให้ซื้อให้ใช้.. เครื่องพิมพ์ดีดก็ไม่เคยขอให้ซื้อให้ เขาซื้อให้ใช้เอง.. จะให้ที่ดินไร่อ้อย 10 กว่าไร่ จะให้อยู่กลางป่าอ้อย..จะให้ทำมาหากินอะไร ค่าเช่าปีละ 6 พัน คุณนายวิภา จงมีความสุข ก็เก็บเงินสะสมให้ลูกชาย หลานสาว..
*
พวกมึงปล่อยให้กูตายอย่างนี้น่ะดีแล้ว..ให้ชาวบ้าน ชาวโลกได้ดู ได้รู้ว่า วิภา จงมีความสุข สุชาติ สุพรรณโกมุท เปสเช่ สุเทพ สุพรรณโกมุท ป๊า ธรรมพล สุพรรณโกมุท พ่อแม่พี่น้องเป็นอย่างไร กูเป็นคนอย่างไร
*
แม้แต่หนูแถวนี้ตัวใหญ่กว่าลูกแมว ยังนอนหนาวตายวันละหลายตัวเลย
*
กลับไปรักษาตัวที่กรุงเทพเหรอ.. เดี๋ยวคุณนายวิภา จงมีความสุข จะมีเรื่องให้ด่าอีก "ให้เงินมันรักษาตัว ก็เงินกูทั้งนั้น ค่าเช่าไม่พอให้มัน (นังปู) รักษาตัว" เข็ดว่ะ.. "40 กว่าแล้วยังต้องเลี้ยง"
*
"เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปกดเงิน 6 พันให้ วูดดี้เอาไปให้พ่อมัน ไปจ่ายค่าไฟนะ" ซ้ำ.. แปลกแต่จริง แม่ลูกทำเหมือนไม่เจอกัน... ละครสร้างฉากตอแหล.. แต่เวลาโอนเงินให้กู ไม่เคยโทร.มาบอกว่า "โอนเงินให้แล้วนะ" กูต้องเดินจากชั้นดาดฟ้าบ้านดินแดง ไปคอยกดเช็คเอาเอง..ถ้ามีเงินเข้า ก็มีเงินกินข้าว.. ไม่มีมึงก็รอไปเหอะ.. เพราะไม่ตรงวันที่ 1....
*

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น