บ้านร้านผัก วิภา จงมีความสุข.. "สมัยก่อน.. เราจะต้องเข็นตู้กระจก..เข้าไปด้านหลังของบ้าน เพื่อให้ป๊าถอยรถกระบะสีเขียว (รับ-ส่งนักเรียน) เข้ามาจอดในบ้าน..เช้า...

บ้านร้านผัก วิภา จงมีความสุข.. "สมัยก่อน.. เราจะต้องเข็นตู้กระจก..เข้าไปด้านหลังของบ้าน เพื่อให้ป๊าถอยรถกระบะสีเขียว (รับ-ส่งนักเรียน) เข้ามาจอดในบ้าน..เช้า.../ ก็จะขับรถออกไป เราก็จะต้องเข็นตู้กระจก โชห่วย.. แป้ง ตลับปลั๊กสายไฟ ฯลฯ. ออกมาหน้าร้าน.. ทำทุกวัน.. ประมาณ 2 ทุ่ม ก็ต้องเก็บตู้เข้าที่ เช้าเข็นออก / แปลกจัง ทำไมไม่มีอยู่ในความจำเลย..ว่าลูกชายคนโตของข้าพเจ้า (ธรรมพล สุพรรณโกมุท) ลูกป๊อป สุชาติ สุพรรณโกมุท หลานหลิน พิมพา สุพรรณโกมุท อยู่ที่ไหน./ ทำไมถึงมีแต่ภาพของ นังปูบ้า สุวรรณา สุพรรณโกมุท ทำอยู่คนเดียว.. / มีวันหนึ่ง ปิดร้าน รถยังไม่เข้าบ้าน..ชวนริน (ลูกโซ่ยเจ็ก) มาเล่นตีแบดในบ้าน.. แต่ใช้ฝาเบียร์ตีใส่กัน.. เราตีแรงไปหน่อย รินรับไม่ทัน.. ฝาเบียร์ไปบาดแก้มรินเข้า.. ขอโทษ พี่ปูไม่ได้ตั้งใจ.. ทำไมถึงไม่มีหลิน พิมพา สุพรรณโกมุท.. เขามาทำอะไรให้บ้านเรา..ถึงได้อยู่ห้องนอนชั้น 4 68/16 ซอยบุญอยู่ ถ.ดินแดง ได้เงินไปเรียนปริญญาโท นิด้า บริหารธุรกิจ.. / ค่ากินใช้ประจำวัน ค่าหนังสือ text ค่าแต่งตัว..ค่ามอเตอร์ไซค์ เท่าไหร่ อยู่ 3 ปี หมดเงินไปเท่าไหร่.. / กูทำ 10 กว่าปี ไม่มีวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ / ทำไมถึงมีแต่ "มีงจะเรียนอะไรกันนักกันหนา " / "10 กว่าปี มึงใช้เงินกู (แม่มึง) ไปเป็นล้านแล้ว".. แต่น้องหลานหลิน ไม่เคยทำอะไรมาอยู่ 3 ปี หมดไปเกือบล้าน... / แถมเงินไม่พอใช้แต่ละเดือน ยังมีหน้ามาขออีก..หน้าด้านขอ..ก็..ให้เนอะ.. / แต่กูน่ะ ต้องไปขอเหมืนอขอทาน.. แลกกับคำด่า..บ่นสารพัด.. ทุกวันนี้รองเท้าแตะ เดินจนพื้นบุ๋มลงไปแล้ว.. สันข้างก็นูนหนาแข็ง.. เดินเข้าเดินออกซอยบุญอยู่ทุกวัน.. / หมาคาบไปแดก สบาย / ไม่ต้องทำ.. "กูทำคนเดียว..../ tag สุชาติ สุพรรณโกมุท / พิมพา สุพรรณโกมุท / สุนันทา สุพรรณโกมุท... ขอให้ลูกหลนกาฝากจงเจริญ.. พวกมึงไปอยู่ไหนมา..พวกมึงมาจากไหน.. สิ่งที่กูทำไว้..พวกมึงถึงได้ไปจนหมด.. แม้แต่เศษเงินประทับชีวิตไปวัน ๆ กูยังต้องนั่งรถเมล์ฟรี..ไปขอทานเศษเงิน / "กินอะไรเข้าไป เอาสมองส่วนไหนคิด" คุณแม่ด่าใส่นังปู..มึงเอาสมองส่วนไหนคิด.. "อะไร พระมงกุฎ มึงไปไม่เป็นรึไง" (ขณะเปิดลิ้นชักหยิบตังค์).. / "แล้วมึงจะไปรักษาที่ไหน" / "ก็ต้อง พระมงกุฎอยู่แล้ว" / "เออ"... (ใช้เงินให้มันประหยัด ๆ หน่อย".. / เรียน ซื้อวัสดุ อุปกรณ์ ทำเครื่องร่อน ไฟเบอร์กลาส น้ำมันละหุ่ง ทำโต๊ะสนุ๊กเกอร์..เรือวิทยุบังคับไฟเบอร์กลาส ขายตุ๊กตาโมเดล ทำขายของเก่า ลังกระดาษ ฯลฯ ขายอะไหล่มอเตอร์ไซค์ยามาฮ่า ฯลฯ เรียนซ่อมรถมอเตอร์ไซค์ ให้รถกระบะไปทำมาหากินที่แปดริ้ว..ตัวแม่เองต้องเดินหิ้วตะกร้าคนเดียว ตี2 ตี3 นั่งสามล้อไปวงเวียนใหญ่.. ยอมลำบากเพื่อให้ลูกชายสบาย มีความสุข... / มีหลายวันที่นังปู ต้องถูกปลุกให้หิ้วตะกร้า..หอบถัง ซ้อน ๆ กัน หิ้วคนเดียว.. เข่งปลาทู.. เดินตามออกไปเรียกสามล้อหน้า รร.เซ็นต์โยเซฟ คอนแวนต์ ค่ารถ 60 บาท ..ไปด้วยกันทุกวัน.. ขนของ เฝ้าของ ซื้อของ.. / ทำทุกอย่าง.. หุงข้าวทำกับข้าว กางผ้าใบกันแดด เลือกผัก งัดน้ำตาลปี๊บ หยิบผักกาดดอง มือเค็ม ๆ คัน ๆ / แงะน้ำตาลปี๊บ 3 บาท 5 บาท ครึ่งโล โล/ กวาดหน้าบ้านจนสะอาดเกลื้อง รองน้ำราดพื้น รองน้ำอีกถัง เตียมไว้สำหรับรดผักตอนเช้ามืด / หิ้ว ต้มอุ่นปลาทู อุ่นเต้าหู้ ล้างหนอ่ไม้ 2 กะละมัง เช้า ค่ำ / ล้างถาด ล้างจานกินข้าว.. / สุชาติ สุพรรณโกมุท ทำได้กี่วัน / ไปเรียนน "ดาราสมุทร" ทำอะไรบ้าง.. เป็นดรัมเมเยอร์ นักกีฬา นักดนตรี เล่นกีตาร์ ก่อกองไฟ.ริมทะเล ช่างมีความสุขเสียเหลือเกิน / ส่วนนังปู ต้องชั่งถ่านยาว หักถ่านใส่ถุง หรือมัดหัวท้ายให้ยายหิ้ว..กลับบ้าน ตักข้าวสาร รินเหล้าเป็นก๊ง ขายลิ้นเตาถ่าน เตาถ่าน / ตักน้ำมันก๊าด วัดสายไฟ ลองหลอดไฟ กูทำทุกอย่าง พวกมึงทำอะไรกันบ้าง กินอะไรเข้าไป ถึงได้วาสนาดี.. / ไม่ต้องทำงาน..แม่ก็สงเสริมให้ช่วยขายผัก ขับรถไปซื้อผัก ได้ค่าแรง ค่าเหนื่อย..ลูกเมียได้หมด.. กูทำให้ทุกอย่าง ล้อจักรยานสักล้อ ยังไม่เคยได้เลย.. / แต่ลูกชาย 2 คน ได้มอเตอร์ไซค์ คาวาซิกา รถผู้ชาย ฮอนด้า ยามาฮ่า..ขี่ไปเรียนหนังสือ นังปูนั่งรถเมล์หรอืรถสองแถว.. บางทีก็เดิน.. เพราะเดินจนชิน เลยรู้สึกไม่ไกล.. ถึงจะกลับบ้านช้า แต่ก็ยังคงต้องล้างถาด กะละมังใส่ปลา กุ้ง อยู่ดี..