พวกมึงจะทำอะไรกู ก็คิดไปเถอะ..ทำซะ เดี๋ยวกูตาย..พวกมึงจะไม่รู้ไปกับทำใคร.. / กูสบายอยู่แล้ว..เดี๋ยวสถานการณ์ ถล่มระเบิด ยิงกันกระจาย.. กูก็จะต้องเสี่ยงตาย หลบห่ากระสุน ดงระเบิด..ไปขอทานเงินแม่มึง...เอง..

พวกมึงจะทำอะไรกู ก็คิดไปเถอะ.. / กูสบายอยู่แล้ว..เดี๋ยวสถานการณ์ ถล่มระเบิด ยิงกันกระจาย.. กูก็จะต้องเสี่ยงตาย หลบห่ากระสุน ดงระเบิด..ไปขอทานเงินแม่มึง...เอง.. / เอ..หรือว่า กู นังปู สุวรรณา สุพรรณโกมุท..ต้องฆ่าตัวตาย..ตามพ่อมึงไป..จะได้หมดตัวหาร.สมบัติของแม่มึงอีกกอง.. / กูไม่เอาหรอก.. บอกแม่ึมึงด้วย..ว่า "ไม่ต้องใส่ชื่อ สุวรรณา สุพรรณโกมุท ใส่สมบัติชิ้น ไหน ๆ เพราะกูขายไม่ได้..เอาไปทำมาหากินอะไรก็ไม่ได้..แม่มึงบอก "เก็บไว้แก่กิน" จะให้กูนั่งแดก นอนแดก อิฐ ปูน รึไง ..ฮึ"... / ถ้ากูไม่ตาย กูจะ.. "เซ็น..ไม่ขอรับมรดกให้มึง" ... แต่ถ้าใส่ชื่อกู .. กูจะ.. "ไม่ไปเซ็นชื่อ รับมรดกกับพวกมึง มึงเอากันไป 2 คนพี่น้อง หรือลูกสาวมึงอีกคน..อ้อ คุณหนูหลานหลิน พิมพา สุพรรณโกมุท อีกคน" เห็นทางกำแพงฯ เขาบอก "แม่เอ็ง..เขาเก็บสมบัติส่วนของพ่อหลินที่ฆ่าตัวตายที่เมืองจีน.. คนที่นี่ดูถูกพวกเขา.. อาอึ้มก็เลยต้องเก็บสมบัติส่วนของพ่อหลิน..เก็บไว้คืนให้หลิน พิมพา สุพรรณโกมุท" ส่วนกู อีนังปู (ทำงานให้แม่มึง) จนเป็นบ้า.. กลับต้องมานั่งขอทาน แลกกับคำด่า..สารพัด..ด่าได้ทุกเรื่อง.. นอกจากเงินเดือนละ 2 พัน (ให้มึงกินไปตลอดชีวิต) ถ้าไม่พอกิน..ต้องมาเป็นขี้ข้า "แค่ให้ตักข้าวสารนิด ๆ หน่อย ๆ เฝ้าให้เข้าห้องน้ำ นิด ๆ หน่อย ๆ ใ้ห้เพิ่มเป็นวันละ 300 แล้วจะเอาอะไรอีก " (หักของป๊าวันละ 70 หักค่ารถจากดินแดงไปกลับวันละ 50 เหลือวันละ 180) เอาเถอะ..กูยอมให้แม่ึมึงด่า "ค่าเช่า เอาไปให้หมดเลยมั๊ย" (มี action ประกอบ 2 มือยกท่วมหัว..ถ้าถามกูอีก..กูจะตอบว่า "เอา" แต่จะให้หรือเปล่า ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง) ... / เปลี่ยนมุข..มาเป็น "กู 75 ต้องมาขายของหาเลี้ยง 45 ทุกคนต้องทำงาน..ให้ขายอะไรก็ไม่ขาย ให้ทำอะไรก็ไม่ทำ ..ไม่รู้จักทำมาหากิน ฯลฯ.... 10 กว่าปีมานี่..เอาเงินกู (แม่) ไปใช้เป็นล้านแล้ว ใช้เดือนละ 10,000" (อุ๊แม่เจ้า..กูงี้ตกใจตาโตเลย.. ห๊า) จริงอ่ะ... // ????..แปลกใจจัง..กูทำงานให้เป็นขี้ข้า (ถ้านับตั้งแต่ไปนั่้งเฝ้าผัก เวลาที่แม่ไปซื้อผักที่ตลาดคลองเตย.. จนอายุ 20 กว่า ก็เกือบ 20 ปีนะ.. ทำไมพวกมึงได้มอเตอร์ไซค์คนละคันสองคัน.. แต่กูต้องนั่งรถเมล์ไปเรียน โรงเรียนใกล้บ้าน.. ไม่ต้องผลาญเงินมาก.. ถ้ารีบกลับก็ทำงานต่อได้.. แต่ไม่เคยได้..แม้แต่ล้อจักรยาน แม้แต่ล้อเดียว... กีตาร์ก็ไม่เคยได้.. / ว่ายน้ำกว่าจะได้เรียน..ก็แทบลากเลือด.. ไปเรียนกับป้อมที่ YMCA