Imigration Japan Hongkong Ms.Pimpa Suphankomut ไป stamp มาแล้ว.. นังปุเอาข้อมูลมาได้ไง..มาดูกัน

Imigration Japan Hongkong Ms.Pimpa Suphankomut ไป stamp มาแล้ว.. นังปุเอาข้อมูลมาได้ไง..มาดูกัน สืบเนื่องจากการ post ใน Blog ซาโกวโทร.บอกคุณแม่วิภา ให้ไปหา .. น้องหนูหลิน คงไม่รู้ว่า นังปูมันเป็นหัวขโมย มือไว ใจเร็ว.. ตัดสินใจเด็ดเดี่ยว และเด็ด(แล้วต้อง)ขาด.. โซ๊ยโกว ไปวิ่ง ซาโกวเดินออกไปซื้อของกิน (ถามคนเช่าหน้าบ้าน) นังปูเดินไปด้านหลังบ้าน เห็น เล่มทะเบียนบ้าน และเห็นมีเล่ม ที่หน้าปกพิมพ์ชื่อน้องหนู Pimpa ชะเง้อไป ก็เอาวะ โอกาสดี ๆ มีครั้งเดียวในชีวิต ก่อนที่ซาโกวจะกลับมา.. นังปูก็ควักกล้องถ่ายรูปมาถ่ายเล่ม ที่แท้คือพาสปอร์ตนี่เอง.. ฉันก็เอาหยิบออกมาถ่ายบนโต๊ะตัดเสื้อผ้าของซาโกวอย่างใจเย็น.. ไม่รีบ.. ได้แค่ไหนเอาแค่นั้น ต้องการงานคุณภาพ... โชคดีที่ถ่ายรูป Passport เสร็จ แต่ไม่ทันได้ถ่าย ชื่อเธอในทะเบียนบ้านของซาโกว.. ได้ยินเสียงซาโกวคุยกับคนเช่าหน้าร้าน นังปูก็เลยต้องรีบหยิบเอกสารไปวางคืนที่เดิม..แล้วทำทีว่าเข้าห้องน้ำ ไม่ให้ผิดสังเกต ..น้องหนูพิมพา สุพรรณโกมุท เธอเคยเป็นไหม ทำอะไรผิดแล้วต้องแอบเข้าห้องน้ำ..ฟอร์มว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น.. * เธอไม่เชื่อไปถามพี่ป๊อปของเธอดูสิ ว่านังปู ขี้ขโมย ขี้รื้อ ขี้ค้นขนาดไหน.. เธอรู้มั๊ย พี่ป๊อปของเธอน่ะ เป็นลูกชายคนเดียวนะที่ได้ห้องส่วนตัว.. มีตู้เสื้อผ้า ด้านข้างมีชั้นวางของ มีประตูกระจก นังปูก็ชอบเข้าไปรื้อไปค้นไปดูว่ามีอะไรโชว์บ้าง.. พี่ป๊อปของเธอน่ะก็ฉะล๊าดฉะหลาด..เอาแป้งมาโรยหน้าประตู เพื่อว่า มีคนเดินเข้าจะได้รู้ว่ามีคนแอบเข้าไปในห้องส่วนตัวของเขา.. ฉัน นังปูก็โง๊โง่.. มีรอยเท้่าของฉันบนแป้ง ฉันก็พกแป้งมาโรยทัน ตอนออกมาจากห้องของพี่ป๊อปของเธอแล้ว... ส่วนฉันนังปู กับพี่ป้อมของเธอ ป้อมนอนกับแม่บนเตียง.. ส่วนนังปูนอนพื้น ข้างปลายเตียง ..มีแต่หมอน ผ้าห่ม พัดลม * มาดูรูปเธอกันดีกว่า.. ถึงตอนนี้ ถ้าซาโกวเขาเห็นว่าฉันขโมยถ่ายรูปเธอ เขาก็คงทำอะไรฉันไม่ได้ หรือว่าเธอจะทำ..ก็ได้นะ.. จำได้ว่า โซ่ยโกวเล่าให้ฟังว่า ตอนหลิน พิมพา สุพรรณโกมุท หนีออกจากบ้านไปกับพี่ป๊อป ซาโกวเขาร้องไห้ถึงเธอทุกวัน..จนโซ้ยโกวบอกให้ทำใจ.. เขาไปได้ดีแล้ว (เห็นด้วยค่ะ จบปริญญาโทเสียด้วย ไม่รู้ว่าเธอมีเงินเก็บจากบ้านซาโกว หรืออาอึ้มเธอส่งให้เรียนจนจบบริหารธุรกิจ นิด้า.. เล่าให้สิ้มฟัง เขาบอก "จริงเร๊อ" เขาไม่เชื่อว่าอาอึ้มเธอส่งให้เธอเรียนจนจบปริญญาโท.. อืมว่าแต่สมัยที่ซาโกวเขาผ่าท้อง (ฉันรู้สึกเป็นความผิดนะที่ไม่ได้ไปเยี่ยมซาโกว หรือไปเฝ้าตอนอยู่บ้าน..ทั้ง ๆ ที่ อาอึ้มเธอก็บอกฉันแล้ว่าซาโกวผ่าท้องที่พญาไท) หลานหลินกตัญญุ เธออยู่บ้านเฝ้าไข้ ดูแลคนป่วย ซาโกว ใช่หรือไม่..หรือไม่ใช่ เธอเอาแต่เที่ยว กลับบ้านเที่ยงคืน ตีหนึ่ง.. เป็นนักเรียนมัธยม กลับบ้านดึกได้ขนาดนี้เลยเหรอ.. ฉันยังไม่เคยเลย.. ว่างๆ เธอพาอาอึ้มเธอไปเดินพารากอนบ้างสิ.. ขนาดฉันไปสยามสแควร์ยังต้องถาม รปภ.แถวนั้นเลยว่า ร้านที่ฉันจะไปอยู่ตรงไหน ซอยไหนอยู่้ไหน .. เดินทะลุไม่ถูกเลย.. เข้าพารากอน ยังต้องถามหาทางออกไปป้ายรถเมล์อยู่ตรงไหน. โง่มาก.. แต่เธอเก่งจัง ซอกไหนรูไหน รู้หมด ไปถูกหมดทุำกซอย.. เออ..นึกออกแล้ว.. ฉันเคยเห็นซาโกว โซ้ยโกว และหลิน ไปนั่งกินข้าวที่ ร้านอาหารบัว (ตอนที่เขายังไม่ย้ายไป) ที่ซอยพิพัฒน์ เส้นเดียวที่รร.เซนต์โยเซฟ คอนแวนต์ นี่นา.. แล้วซาโกวเขาพาเธอไปกินที่ไหนอีกบ้างนะ โออิชิ ฟูจิ เอ็มเค.. จากประถมจนจนปริญญาตรี หมดเงินไปเท่าไหร่กันนะ..ฉันตกเลข คำนวณไม่ถูกเลย.. ตอนนี้จบปริญญาโท.. แล้ว เงินเดือนเท่าไหร่ ค่าเช่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟ เท่าไหร่.. แฟ๊บ สบู่ ยาสีฟัน ใช้ยี่ห้ออะไร.. หรือใช้ราคายากจกแบบฉัน หลอดละ 14 บาท ก็หรูแ้ล้ว สบู่ก้อนละ 16 บาท แชมพูขวดละ 20 แฟ๊บซองละ 20 บาท (เล็ก ๆ) ไม่ใช้น้ำยาปรับผ้านุ่ม เพราะงบไม่ถึง.. *