หลิน พิมพา สุพรรณโกมุท มาอ่านมั๊ย.. อาอึ้ม.. เดินข้ามถนนไปซื้อถั่วต้ม "อ๋อมาแล้วเหรอนังตัวดี กูจะด่ามึงทุกวัน"

เดินข้ามถนนไปซื้อถั่วต้ม "อ๋อมาแล้วเหรอนังตัวดี กูจะด่ามึงทุกวัน.. กูไม่กลัวมึงนะเว้ย หน๊อย..ย..ย.. เอาเงินกูไปถ่ายวีดีโอลงเน็ต เหี้ยจริง ๆ กูเป็นแม่แท้ ๆ 74 แล้ว ยังต้องทำงานหาเลี้ยง 45 กว่าแล้ว... พี่น้องเหี้ย มีมึงดีคนเดียว... หน๊อย ..ถ่ายวิดีโอไปลงเน็ต ชาวบ้านเขาโทร.มาถาม... * ก็ถ้าเป็นเพียงแค่ตัวหนังสือ..ใครจะเชื่อ ใครจะเห็น.. เขียนเอาความข้างเดียว ก็จะมีคนพูดว่า "ไม่เป็นความจริง" ให้ญาติโยมดูนิด ๆ หน่อย ๆ จะเป็นไรไป.. สิ้นเดือนอย่าลืมนะ 2,000 ที่ป๊าให้ อย่าเสียคำพูด อย่าเสียสัจจะ ..เพราะ "ไม่มีสัจจะในหมู เอ๊ย หมู่โจร" .. คุณหนูหลิน พิมพา สุพรรณโกมุท ไม่กลับไปเป็นหลานกตัญญูรู้คุณ กับซาโกว โซ่ยโกวอย่างไร.. นังปู ลูกแท้ ๆ ที่ช่วยพ่อแม่ทำมาหากินตั้งแต่เด็ก เป็นอีแจ๋ว ซินเดอรินล่า (ให้ตาย) ตัวจริง.. ก็ไม่กลับไปเฝ้าสมบัติทำงานขายเหล้าขายบุหรี่ (คนเยอะมากเลยเหรอ) ให้เป็นมะเร็งปอดตาย แล้วได้รักษาแค่บัตร 30 บาท... แต่ลูกชายสุดที่รักทั้ง 2 ได้รักษาโรงพยาบาลเปาโล โรงพยาบาลกรุงเทพคริสเตียน.. * อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลย ขนาดไข่ไก่ 1 ถาด (3 ใบ 10 บาท) ยังต้องแช่ตู้เย็น หัวซอย ท้ายซอย ก็ 7-11 จะไปขายอะไรแข่งกับเขาก็ขายไปคนเดียวเถิด แม่คนเดียว ทำให้คุณป๊อป สุชาติ สุพรรณโกมุท ได้รับมรดก มูลค่ามหาศาล เฉพาะที่ดิน 515 ตร.วา.. ก็น่าจะปาเข้าไป (ไม่เข้าเป้า) เกือบ 6 ล้านบาท.. โยนเศษเงินในบัญชีติดก้นบัญชี 7 พันบาทให้นังปู... (หลังจากป๊า ธรรมพล สุพรรณโกมุท ตายไปแล้ว 3 เดือน) ... เป็นค่าเซ็นชื่อ "ไม่ขอรับมรดก" อ้อ..ลืมบอกไป.. คุณป๊อป บอกคุณนายแม่วิภา จงมีความมสุขด้วยนะคะว่า.. "กู..นังปู จะไม่เซ็น "ไม่ขอรับมรดก" ให้ใครทั้งนั้น.. และ ...อย่า... เติมชื่อ นังปู สุวรรณา สุพรรณโกมุท ลงในโฉนดที่ดินหรือเป็นเจ้าของทรัพย์สินใด ๆ เพราะ ถ้ามีชื่อสุวรรณา สุพรรณโกมุท ในโฉนดที่ดิน นังปูจะไม่สามารถไปเซ็นชื่อร่วม ในการทำนิติกรรมใด ๆ ..ไม่ว่าจะเป็นขาย ให้เช่า ฯลฯ... ขอบอก.. * ถือว่าวาสนากูได้เรียนหนังสือ จบ ปวส. เท่ากับคุณป๊อป สุชาติ สุพรรณโกมุท แต่ก็ยังน้อยกว่าหลานสาวนอกไส้ หลิน พิมพา สุพรรณโกมุท. ที่ไม่เคยต้องทำงานช่วยอาอึ้มขายของ ช่วยอาแปะ คุมท้ายรถรับส่งนักเรียน.. ไม่เคยต้องตะกายตื่นตี 3 กว่า ๆ ไปตลาดวงเวียนใหญ่ ไม่เคยต้องไปตลาดสามย่าน (เดี๋ยวนี้อยู่ติดกับ สำนักงานเขตปทุมวัน) ไปหิ้วหมู ไก่ปลา มะพร้าว ผัก ฯลฯ เลือกแตงกวา มะเขือเปาะ ซื้อคะน้า หิ้วไก่ ปลา กุ้ง ..เฝ้ารถ.. กลับถึงบ้านต้องรีบเอาของลง รองน้ำใส่ถังแสตนเลส ยกมาวางหน้าร้านขึ้นผัก.. เข้าบ้านขึ้นของทุกอย่าง ..ปลาทุกตัวต้องเรียงให้กะละมังอย่างสวยงาม หันหัว หันหาง ไปในทางเดียวกัน หันหน้าไปทางเดียวกันด้วย.. ไก่ต้องใส่ถาดอลูมิเนียมใบใหญ่หน่อย.. ข้างหน้า เรียงปีกไก่ น่องไก่ 2 ฝั่ง.. ครึ่งหลัง เรียงสะโพกติดน่อง อย่างเรียบร้อยสวยงาม.. (น่ารื้อมาก) ...เทเห็ดฟาง มะเขือเปาะ มะเขือเทศ แตงกวา หอมใหญ่ มันฝรั่ง วางถาดไข่ไก่ ไข่เป็ด.. ล้างกะละมังหน่อไม้ (หน่อ) หน่อไม้หั่น.. หยิบผักกาดดอง หยิบถั่วงอก.. หยิบกุ้งชั่งเป็นขีด ๆ ใส่ถุง มัดปาก .. แงะน้ำตาลปี๊ป.. ลูกค้าซา.. ต้องไปทำกับข้าวหลังบ้านในครัว.. เอ..หลิน พิมพา สุพรรณโกมุท.. เธอเคยเขียนบล็อคในอินเตอร์หน่ง อินเตอร์เหน็ด.. เขียนว่าซาโกว โซ่ยโกว เขาบ้างหรือเปล่า.. สมัยฉันเด็กก็โครตจะขี้เกียจเลย ถึงกระนั้นก็ต้องขัดโถส้วมบ้างเป็นบางครั้ง...หลิน พิมพา สุพรรณโกมุท เธอเคยต้องล้างห้องน้ำ ขัดโถส้วม ให้บ้านซาโกว โซ่ยโกว เขาบ้างหรือเปล่า.. แต่ฉันว่าเธอต้องขยันกว่าฉันเป็นมากกว่าร้อยเท่าพันเท่า.. ต้องล้างน้ำสะอาดเอี่ยมอ่อง ทำกับข้าวตกพื้น เธอคงไม่เก็บวัตถุดิบที่แถมขนหมาขึ้นมาใส่กระทะ..ใช่มั๊ย.. ไม่เหมือนฉันโครตสกปรก ซกมก ขี้เกียจ....เสื้อผ้า Brand Name ไม่เคยซื้อ ไม่เคยใส่.. จำได้ว่า ซาโกว จบตัดเสื้อทุกหลักสูตรเต็มขั้น ตัดเสื้อให้ฉันใส่ 2 ตัว เป็นผ้าไหมสีเขียวลายดอก กับอีกตัว จำสีไม่ได้แระ.. ถ้าซาโกวเขาตัดเสื้อให้เธอ..เธอจะใส่หรือเปล่านะ.. (ใส่สิ ด้วยความภูมิใจมาก..ท่านอา อุตส่าห์ตัดให้หลานรักกำพร้า..ไม่กำดาบ) ใส่.. รักเธอจัง..หลิน พิมพา สุพรรณโกมุท... * นี่ขนาดฉันทำงานน้อยกว่าทาสสมัย ร.5 นิดหน่อย.. ยังโดนขนาดนี้.. (ขี้ดีกว่าไส้จริง ๆ).. ถ้าฉันไม่เคยทำงานแม้แต่ล้างชามสักใบเดียว.. วันนี้..นอกจากห้องชั้นดาดฟ้า วิมาาน สวรรค์ ชั้น 7...ฉันก็คงไม่ได้อยู่ อาศัยคุ้มแดด คุ้มฝน (คุ้มจริง ๆ) ..อาอึ้มของเธอ..คงจะไล่ฉันไปนอนใต้สะพานลอย..เก็บเศษขยะขายให้ได้เงินมาประทับชีวิตไปวัน ๆ ... *