วันอาทิตย์ที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

คำสั่งของป๊า มันเชื่อฟังจริงหรือ?

"เขาบอกไม่ได้ให้สมบัติเอ็ง"  "มึงอยากได้ก็ไปทวงกับอีดอกนั่นสิ เอาไปตั้ง 3 แสน 4 แสน"
คุณนายวิภาเชื่อฟังคำสั่งเสียสุดท้ายของป๊าจริงหรือ

ในเมื่อตอนที่ป๊าเขาไปเอาเมียน้อย เมียมาก ตามไปราวี รังควาน ด่าเขา
ทั้งที่จดทะเบียนไปตั้งหลายปีแล้ว ความเป็นสามีภรรยาสิ้นสุดไปแล้วตามกฎหมาย

ตอนนั้นที่คุณนายวิภาให้เราลงมาอยู่ห้องเก็บของ ให้ไอ้ลูกชายสุดที่รัก "ป๊อป" เก็บขนของสมบัติมันออกไป ทำห้องให้ดูสะอาดเรียบร้อย มีหน้าต่างบานเกล็ด 4 ช่อง แต่ฝนตกก็ต้องปิด ประตูหลังเปิดออกไปได้หน่อยนึง มีที่ไม่ถีงเมตร ก็เป็นกำแพงบ้าน มีแมลงสาบ อยู่ไม่นานก็มีหนูมาด้วย ทำก๊อกน้ำ ทำกับข้าว ให้เข้าห้องน้ำชั้นล่าง หน้าห้องเก็บของ ขนเอาตู้เสื้อผ้าของเราลงมา...

ให้เงินใช้เดือนละ 2,000 ทนไม่ไหว เอาเงินไปเช่าบ้านอยู่ จรัลสนิทวงศ์ 35 มั๊ง 1,200
พวกมันไม่ช่วยอะไร นอกจากจะคิดลงโทษ ทำร้ายกูอยู่วันยังค่ำ
ไอ้ป๊อป "ช่วยหำสักที อยากมีเมียสักคน" มันร้องเพลงอย่างสบายอารมณ์ ร้องอยู่นั่นแหละ ไม่รู้ในใจ ในความคิดของมัน มันคิดชั่วอะไร คุณนายวิภาไปกำแพงเพชรมั้ง มันทำห้องน้ำ ห้องชั้นบนทุกห้องล็อคหมด
แล้วเราจะไปเข้าห้องน้ำอะไรที่ไหน มีเงินเหลือนิดหน่อย ซื้อตั๋วเป็นค่ารถไปกำแพงเพชร เชงเม้ง

วันหนึ่ง "มันตีลังพลาสติกสีเขียวใบใหญ่แตก โยนพัดลม ซันโย หน้ากากแหก แต่ยังพอใช้ได้ เราก็เอาไปซ่อมนิดหน่อย แล้วใช้งาน วิทยุ Sony มันทุ่มแตก เราเลยเอาฆ้อนปอนด์อันใหญ่ตีให้มันพังไปเลย"
พวกมันไม่เคยคิดที่จะชดใช้ค่าเสียหายให้เรา แต่

"เครื่องดูดฝุ่น ไอ้แจ๋มันซื้อต่อ" ห้ามเอาไปนะ (คงแค้นที่เราเอาเงินที่เขาให้ไปฝากธนาคาร ไปซื้อก่อน คิดว่าจะหาเงินมาเข้าบัญชีคืนเค้าทัน แต่ก็ไม่ได้"

"เราไปเฝ้า พาคุณนายวิภาไปโรงพยาบาลตำรวจ ตอนเขาไปผ่าเข่า" ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมไม่ใช้ไอ้ลูกชายสุดที่รัก
เข็นรถเข็น "ถ้าเป็นไอ้ป๊อป มันคงบ่นน่าดู" คุณนายวิภาพูด เราไม่ใช่คนใส่ร้ายพี่น้อง ไม่ได้ตอบอะไร
(ไม่รู้นะ ว่าตอนนั้น เขาอาจจะพูดเพื่อหยั่งเชิง ดูว่าเราจะว่าลูกเขาหรือเปล่า ใช่มั้ย?? ตอนนี้คิดว่าอาจจะใช่แล้ว)
นอนห้องชั้นล่าง เราก็สระผมให้เขา

อ้อ..ตอนไปหาหมอ คุณหมอถาม "เบิกได้มั้ย"
ตอบทันที "เมื่อก่อนทำงานช่อง 9 เบิกได้ ตอนนี้ไม่ได้ทำงานช่อง 9 แล้ว เบิกไม่ได้"

ตอนเข็นรถไปห้องก่อน admid พยาบาลทำแฟ้มหาย (วางซ่อนไว้ข้างล่าง)
จนคนไข้หมดแล้ว เราไปถาม เขาบอกว่า "ไม่มี" (เราก็ งง ไม่รู้ว่าไปทำหายที่ไหน)

พยาบาลหน้าห้องตรวจ ที่ไปตรวจกับคุณหมอ (จำชื่อไม่ได้ ผ่าตัดเข่าเก่งมาก ลงหนังสือพิมพ์ด้วย)
คุณพยาบาล ดุมาก เห็นเราเซ่อ ๆ ซ่า ๆ ว่าอะไร ๆ เราตั้งเยอะ เห็นป้ายชื่อ ก็มียศอยู่นะ

คำสั่งของป๊า มันเชื่อฟังจริงหรือ?
ตอนที่ป๊าไปเอาเมียน้อย เมียมาก คุณนายวิภา ร้องห่มร้องไห้ เป็นบ้าคลั่ง เอารูปป๊ามา
แล้วจุดธูป แช่งให้ตาย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ กูจะฆ่ามันให้ตาย
"ป๊าเอาตู้เย็นมาจำนำคุณนายวิภาขอเงิน...พูด มึงเอาชีวิตกูไป (คุณนายวิภาเล่า(ด่า)ป๊าให้ฟัง"

ตอนนี้เราก็เลย งง งง ว่าถ้าเชื่อฟังป๊าจริง ทำไมไม่ปล่อยให้เขาไปเอาเมียน้อย เมียมาก
ไปขัดขวางเขาทำไม
แต่ตอนนี้มาพูด "เขาไม่ได้ให้สมบติเอ็ง" หมาที่ไหนเขาจะเชื่อ
ชาวบ้านเขาก็เห็น กูช่วยทำงาน ช่วยทำมาหากินตั้งแต่เด็ก
เป็นไปได้เหรอ ที่พวกมันพูด "ป๊ารักไอ้ปู" แต่ป๊ากลับไม่ให้สมบัติอะไรเราแม้แต่ชิ้นเดียว
แต่ยกบ้านและทีดิน ค่าเช่า ให้ลูกชายของเขาแค่ 2 คน เท่านั้น
ส่วนลูกชายคนโตกับหลาน (เราก็ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน) ไม่ให้อะไรเขาเลย

งานนี้มีคนโกหก ตอแหล คำโต อย่างแน่ ๆ
แต่ก็ช่างมันเถอะ ใครทำกรรมอะไรไว้ ต้องได้อย่างนั้น
ฟ้ามีตา เราไม่รู้ พวกมันต้องรู้อยู่แก่ใจ...ขอให้วันนั้นมาถึง เร็ว ๆ
เราจะพยายามมีชีวิตอยู่เพื่อดูความหายนะของพวกมัน..ให้ได้ ต้องอยู่ให้ได้
แม้จะต้องเข้าไปอยู่ในคุก กินข้าวแดง ข้อหาไม่มีเงินจ่ายค่าเช่าห้องก็ตาม...
สักวันราจะต้องได้ออกมาเห็นความหายนะที่พวกมันทำให้ตัวเอง...

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น