ห้องสมุดซอยพระนาง. เช้านี้สมาชิกค่อนข้างบางตา..เมื่อวานจะลุยลุงแก่ 70 กว่าแล้ว.. ปกติแกจะนั่งริมกระจกผ้าม่าน.. ปล่อยปากกาที ฝั่งนี้ยังได้ยินเลย..

ห้องสมุดซอยพระนาง. เช้านี้สมาชิกค่อนข้างบางตา..เมื่อวานจะลุยลุงแก่ 70 กว่าแล้ว.. ปกติแกจะนั่งริมกระจกผ้าม่าน.. ปล่อยปากกาที ฝั่งนี้ยังได้ยินเลย.. / เมื่อวานแกมานั่งโต๊ะ 3 มุมนอกขวา.. ช่วงสาย..อ่านหนังสือเงียบมาก.. ช่วงบ่ายแก่ เอาละ..ควักอุปกรณ์มาจด "เสียดาย..คนตายไม่ได้อ่าน" วันนี้แกจดหมดเล่มแล้ว.. ปล่อยปากกากระทบดต๊ะ แป๊ก เดี๋ยวแป๊ก (เปลี่ยนสีหมึกน้ำเงิน หมึกแดง).. ขนาดพระ ยังวางปากกาบนหนังสือ ลดแรงกระแทกเลย... ทุกคนต้องทนฟังเสียง ปากกากระทบโต๊ะ..ปล่อยแบบ..ไม่สนใจว่าโลกนี้มีคนอื่นต้องการความเงียบสงบ.. / เราก็ปล่อยมั่งดิ หลายชุด ชุดละ 2-3 แป๊ก.. ผู้หญิงอ้วน ท่องหนังสือเปิดปากตลอดทุกคำ แต่ไม่ออกเสียง. / ตอนแรกหันมามอง (หรืออาจด่าเรา) ด้วยสายตา.. เราก็มองกลับไป..ทีนี้ เรามองไปที่ลุง (คราวนี้น่ะของลุงทั้งนั้น.. ) แกก็มองตามไปที่ลุง (ผู้หญิงนั่งโต๊ะ 2 มอมนอกซ้าย.. มองเห็นลุงเสียงปากกา แป๊ก แป๊ก แป๊ก จากลุงแล้ว ..มีผู้หญิงข้างลุง ก็วางแป๊ก แต่เบากว่า ) ผู้หญิงอ้วนก็มองเธอ.. จนสุดท้าย ผู้หญิงอ้วน เก็บสัมภาระ ย้ายหนีไปนั่งห้องนอก.. / ลุงแก่ก็ยังคงวางปากกา ปล่อยให้กระแทกอยู่อย่างนั้น (ขนาดเราใส่หูฟัง เปิดเบอร์แรงสุด.. เสียงแป๊กยังเสียบ เข้าหูมาเลย) เย็น ๆ หน่อย มีคุณแม่ 1 ลูก 1 / กับคุณครูสาว 1 นักเรียน 1 เด็กเดินกันไปมาหากัน (คุณแม่โต๊ะ 2 ริมกระจก มุมใน) คุณครู โต๊ะ 3 มุมขวานอก.. เด็กก็กินขนมไป เล่นจ๊ะเอ๋ไป.. สอนทำการบ้านไป..ก็มีคุยเสียงปกติของเด็ก.. แต่คนโต นั่งอ่านหนังสือเงียบ ๆ ก็ต้องทนเอา..ต้องแบ่ง ๆ กันไป.. / เราคิดว่า ห้องเด็ก..น่าจะจัดโต๊ะญ๊ปุ่นเล็ก ๆ ให้พ่อแม่สอนการบ้านเด็กเล็ก ๆ เงียบ ๆ สงบ มีสมาธิทำการบ้าน.. เก้าอี้คนโตไม่ค่อยเหมาะกับสรีระของเด็กเท่าไหร่นัก.. นั่งที..คางก็อยู่บนหน้าโต๊ะแล้ว.. สายตากับหนังสือก็จะใกล้กันเกินไป... / วันนี้ถ้าลุงแก่มา.. ถ้าแกอ่านนหนังสือ ฉันจะปล่อยปากกาให้รบกวนสมาธิแกบ้าง.. ถ้ามีการด่ากัน..ก็จะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด.. / ไม่ใช่แก่กะโหลกกะลา..โตมาเพราะกินข้าว.. (สายพันธุ์หนึ่งของหญ้า)..