สัปดาห์หนังสือ30มีค.58 วิกรม กรมดิษฐ์ สุทธิชัย หยุ่น / ดร.ธรณ์ ธำรงค์ฯ .....

อย่างหนึ่งที่จำได้ คุณหยุ่นบอก "คนให้จะทำอะไรบ้าก็ให้บ้าไปอย่างหนึ่ง" และ "ทำในสิ่งที่เรารัก" แรงบันดาลใจอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย.. คุณวิกรมกล่าว "ผมเชื่อว่าประเทศไทยมีเด็กไทยเก่ง ๆ อัจฉริยะ เช่นเดียวกับ ...หนังสือ "กูเกิ้ล (หน้าปกกูเกิ้ลเหลือ Go o ) อเมซอน อีกเล่มอะไรอ่าอ๋อ "แจ็ค หม่า".. หน้าตาแกเหมือนคนเล่นละคร ที่แม็ทเล่น 3ซีรีย์กับนายหนวดปกรณ์ แกเล่นเป็นบก.นิตยสาร หน้าเหมือนกันมาก ตอนแรกคิดว่าแกเขียนหนังสือ รู้สึกว่าจะเป็นผู้กำกับละครด้วยมั๊ง)...... แต่เมืองไทยไม่ค่อยมีเวทีให้เด็กไทยให้แสดงความสามารถ เช่น อิสราเอล รัฐจะให้กู้ 85% ถ้าประสบความสำเร็จค่อยคืนเงิน โดยผ่อนจ่ายและคิดดอกเบี้ย interest 3% ต่อปี แต่ถ้าวิจัยไม่สำเร็จก็ไม่ต้องจ่ายคืน..แต่มหาวิทยาลัยเนชั่นของคุณหยุ่น ให้โอกาสและเวทีแก่เด็ก ๆ มีแต่คนเก่ง ๆ ทำงานด้วย.. (ก็อมตะไม่เอา ผมก็เลยไป(สอย)คนเก่ง ๆ มาทำงานด้วย) เอ้า...ฮา... ดร.ธรณ์ ธำรงค์นาวาสวัสดิ์.. (สมัยก่อนเคยซื้อหนังสือของ ดร...(จำชื่อไม่ได้ระ)เป็นหนังสือภาพถ่ายปลาต่าง ๆ ใต้มหาสมุทร หลายร้อยอยู่นะ.. จำได้อยู่พันธุ์เดียว "ปลาวัว" เอ๊ะ ทำไมวัวไปเป็นปลาได้ ไม่เคยคิดว่าอาจารย์จะเป็นัก(ท่อง)เที่ยว ลมแรงมาก ๆ ต้นไม้บนยอดเขาสูงและเย็นมาก.. ลมพัดเอาละอองน้ำปะทะกับยอดไม้เย็นจัดจนเกาะเป็นน้ำแข็งทันที..อาจารย์บอก แนะนำ ที่เที่ยวการันตีได้ในแบบอ.ธรณ์ (ที่ไหนที่ไม่น่าไปให้เสียเวลา หรือที่น่าไปอยู่นาน ๆ เพื่อได้สัมผัสดูอะไรดีๆ)อ.ตลกมากเลย.. สุดท้ายบอก อยากจะเขียนเรื่องยุโรป เพราะ.. ค่าเงินยูโรตก.. 555 หนังสือ Fpan2season 360 หรือ 330 จำไม่ได้ระ.. กับ Myanma make in a wish... แนะนำ เที่ยว "พุกาม" กับ "เจดีย์ชเวดาก็อง" (ออกเสียงก็อง เร็ว ๆ ไม่อ่าน ...กอง (เสียงยาว)รายการ "เที่ยวกับธรณ์" ..ปีศาจหิมะแห่งซาโอะ.. จริง ๆ แล้ว ไม่ใช่หิมะ แต่เป็น.. ทะเลสาบ 2013/08/18 เที่ยวกับธรณ์ ช่วงที่1 พาเที่ยวญี่ปุ่น ** https://www.youtube.com/watch?v=GvnbcFpv3D4 *** +++++ ห้องสมุดซอยพระนาง.. สงสัยจะของยัยป้านี่ นั่งอ่าน นสพ. แต่กระเป๋าใบเบ้อเริ่มวางบนโต๊ะคอม..นี่ก็โรคจิต.. ห้อยไปไหน วางบนพื้นวางที่ไหนวางได้ แต่มาถึงที่นี่ต้องวางบนโต๊ะคอม.. ซึ่งถ้าชั้นใช้เครื่องนั้นล่ะก็ จะโยนทิ้งทันทีโดยไม่ต้องถาม แก่กะโหลกกะลา สามัญสำนึกไม่มี.. ว่าแล้วก็บ่นต่อ... ดร.ธรณ์ พูดจะจบแล้ว.. มีผู้หญิงคนหนึ่ง (ดูเหมือนจะเป็นสุภาพสตรี) แต่แย่มาก..ได้กลิ่นน้ำหอมเหมือนน้ำหอมมีชาติตระกูล(แพง).. นั่งลงเก้าอี้กระดาษ ก่อนนั่งวางกระเป๋าสีชมพูอมแดงเข้มปึ้ง(เบาๆ)บนเก้าอี้ข้าง ๆ อีกตัว นั่งแล้ว ..ขยับเก้าอี้ตะแคงเอียง ๆ เบียดมาทางเรา (อะไรวะ บ่น) เธอหันมามอง ถามหน้าตาผู้ดี๊ผู้ดี "อะไรคะ" (จะอะไร ชั้นก็ด่าเธออยู่เนี่ย)... หันไปเหล่อีก.. เก้าอี้วางกระเป๋าก็ห่างจากตัวเธอเล็กน้อย..แปลกมาก สะพายไปไหนมาไหน..มาถึงนี่ แหมะบนเก้าอี้ว่าง..บ้าอ๊ะป่าว.. (บ่น ๆ ๆ) เธอก็หันมาถาม "อะไรนะคะ..อะไรนะคะ" หันหน้ามามองหน้า ฉันไม่คุยด้วยหรอก จะฟัง.../ สักครู่หมดเวลา.. ลุกไป หันไปมองกระเป๋า.. ทุเรศ หน้าตาก็ดี ดูมีการศึกษา กระเป๋าก็น่าจะแบรนด์เนม แต่งตัวก็ดูผู้ดี..สามัญสำนึกไม่ค่อยมีเอาเสียเลย... จบข่าว (ไปไหนก็มีเรื่องกับเขาไปทั่ว)