"เรื่องนี้จะัมันหรือจะเผือกก็ไม่รู้" รู้ว่าแต่่ว่าหลังจากแชร์แฉ..ก็มียอด view ขั้นต่ำอยู่ที่ 4-5 view... พี่้น้องชาว Social Network คะ..ดิฉันนังปู...

"เรื่องนี้จะัมันหรือจะเผือกก็ไม่รู้" รู้ว่าแต่่ว่าหลังจากแชร์แฉ..ก็มียอด view ขั้นต่ำอยู่ที่ 4-5 view... พี่้น้องชาว Social Network คะ..ดิฉันนังปู...รู เอ๊ย รู้สึกเกรงใจพี่น้องพอควร.. แ่ต่อยากพิสูจน์คำว่า "กูไม่กลัวตายของคุณแม่" กับ "กูไม่กลัวตายของคุณลูก(นังปู)" ของใครจะแรงกว่ากัน... ใครจะเส้นเลือดในสมองแตกก่อนกัน... / เวลาลำบาก อีนังปู เวลาสบายได้สมบัติ มีแค่วิภา กับสุชาติ สุเทพ เท่านั้น... พาไปหาหมอ รพ.ตำรวจ ตั้งแต่เข้าจนออก..ผ่าเข่า หมอดัง หมอสุรพล..(ลืมชื่อไปแล้ว..พอดีเมื่อเช้าเจอคุณป้าขึ้นรถเมล์สาย 15 ฟรี ไปคนเดียว... ขณะนั้น ไฟไหม รพ.ตึกหน้า(ใหม่) ชั้นบนสุด ดับแล้ว) คุณป้าบอกเคยผ่าเข่าเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว คุณหมอสุรพล ใจดี.. อ๋อแม่หนูก็ผ่ากับคุณหมอเหมือนกัน... / นั่งแท็กซี่ ทั้งที่ลูกชายมีขับรถยนต์ได้..แต่ไม่ต้องพาไป.. มีหลอกให้เราหลงกลว่าจะด่าลูกชายเข้ามั๊ย ๆ / คุณแม่นั่งรถเข็น เราเข็นขึ้นทางลาด แม่บอก "เข็นเบา ๆ หน่อย" เราผู้หญิง เข็นรถขึ้นทางลาด ถ้าไม่เข็นแรงหน่อยอาจจะไถลลง เจ็บหนักกว่าเก่า (ผ่าเข่าแล้ว พาไปห้อง X-ray) ทาชึ้นแท็กซี่กลับบ้านเอามามาด้วย จ่ายเงิน (มีแอบเอาเงินไปใช้นิดหน่อยไม่กี่พันเอง.. สุดท้าย ก็ไม่ได้ค่าเหนื่อยอะไร) ผ่าเสร็จกลับบ้าน ไปตลาดซื้อโจ๊กสิ้มจวงให้กิน (สิ้มไม่ยอมเอาเงิน) ซื้อขาไก่มาตุ๋นให้กิน..อยู่ห้องเก็บของ (คุณป๊อป ทำให้ใหม่อย่างดี ทาสี..สุดท้ายทำอาหาร หนูก็มาวิ่งกันพล่าน ขี้ใส่หนังสือเราด้วย) แมลงสาบเพียบ ต้องต่อสายสายไปล้างหม้อ ล้างจานหลังบ้าน ซอกหนึ่ง) วันรุ่งขึ้น คุณแม่ให้พาขึ้นแท็กซีไปสนง.ที่ดินเขตห้วยขวาง.. ไปเข้าทาง รพ.อะไรชื่อฝรั่ง ๆ .. เพื่อไป.. ถอนชื่อ "น.ส.สุวรรณา สุพรรณโกมุท" เอาออกจาก โฉนดที่ดินของ 68/16 ซอยบุญอยู่... เสียค่าธรรมเนียมไป 20,000 กว่าบาท และยังมีแถม อีก 2,000 ให้เจ้าหน้าที่ ประจำ counter รับชำระเงินอีกด้วย ...ยื่นให้เราเอาไปให้.....แ้ล้วพาันั่งแท็กซีกลับบ้าน..ขาก็ยังใช้ไม้เท้ายัน..กะเผลก / ไม่เท่านั้น..สมัยที่คุณป๊อป เอาคุณนายเยาวพันธ์เป็นเมียน้อย (ใหม่ ๆ )...ให้เราพาขึ้นแท็กซี ไปแถว ลงสะพานตากสิน หรือสะพานอะไร..ป้ายรถเมล์แรก..เข้าไปบ้านอาจารย์ เพื่อไปเอาฮู้ แม่ันั่งรอกับไม้ค้ำยัน..ข้างนอกถนนในซอย..ไปบ้านอาจารย์ บอก คุณลูกป๊อปไปเอาเมียน้อย ขอฮู้..ไปเผาให้กิน...ได้กลองไดโจปุไดมา1 ใบ..ไม่ใช่ ฮู้ อาจารย์บอกให้มัดกับกระป๋อง ทำกลอง ..เรียกชื่อ ให้เมียหลวงเรียกชื่อผัว "...ป๊อป..ให้เลิกกับเมียน้อย กลับบ้าน มาหาเมียหลวง" 3 ครั้ง... ให้ค่าครูใส่กล่องเจาะรู ไม่รับกับมือ อาจารย์บอก ทำวิชาฮู้ นี้มาตั้งแต่รุ่นปู่ โน่น...มาแล้ว รุ่นลูกของอาจารย์คงไม่ทำแล้ว.. ให้ค่าครูไป 200 ...เสียค่าแท็กซี่นั่งกลับบ้าน.. ตี "กลองเรียกผัว" กลับ..มันก็ไม่กลับ...สุดท้าย เมียหลวง หลงกล..ไปเอาผัวชาวบ้านแถวบ้าน ถัดไป 3 ห้องมาทำผัวชั่วคราว เพื่อประชดผัว.. เลยถูกอัปเปหิ ออกไป เอาเงิในเก๊ะขายผักไปหมด โดนด่า.. เขาบอก เขาเอามาคืนแล้ว..(ในความคิดเรา..อนาถาขนาดนั้น ไม่ต้องเอามาคืน เราก็ไม่ถือว่าผิด..เป็นเรา เราให้..ถ้ากลับตัวกลับใจ..ให้โอกาส) แต่นี่ เขาบอก "ขนาดกราบเท้าม๊า ขอโทษแล้ว" แจ๋บอก "สาว อย่าไปยอมรับนะ" คนทำผิดยอมรับกลับโดน..ตอนนี้เมียหลวง ไปทำงานในโรงงานชำแหละไก่ ที่นครนายก.. ไม่ให้เข้าบ้านมาหาลูกชาย 2 คน.. นี่ยังดีนะ ที่หลานชายอาม่า ทั้ง 2 คน คนโตเรียนจบปริญญาตรี ทำงานแล้ว..คนเล็กกำลังเข้ามหาวิทยาลัย..แต่พ่อมันเลี้ยงลูกด้วยเกมคอม. ไม่เคยออกไปหาโลกภายนอก หาความรู้ ไม่เคยไปนิทรรศการ ไม่เคยไปเจอปัญหาภายนอกบ้าน การปะทะ..การเจอผู้คนที่ไม่น่าคบ ไม่น่ามีเรื่องด้วย.. เรียนก็งั้น ๆ ถามเคยเข้าห้องสมุดไปอ่านหนังสือมั๊ย "ไม่เคยครับ ไม่เคย"... / ขอโทษนะคะุคุณป๊อป สุชาติ สุพรรณโกมุท ที่นังปู ไม่มีโทร.มือถือให้มึงโทร.มาด่า... ไม่หรอก..โทร.มาด่า..ไม่ได้ มันกลัว.. ต้องฝากเรื่องเรียนท่านประธานคุณแม่วิภา ให้มาด่า..หรือไม่ก็ั่สั่งตัดเงิน 2,000 ของป๊า อย่าให้มันกิน ให้มันอดตายไปเล้ย... "2 พัน ..กูให้มึงเท่านี้ ไม่พอแดก ก็ไม่ต้องแดก..ให้มึงอดตายไปเล้ย.. มีข้าวให้ ก็ไม่ยอมหุงแดก ซื้อเค้ากิน ก็ไม่พอแดกน่ะสิ.. "ตัวคนเดียว.. เล็กกับแม่ (หงี่หยี) หลานสาวอีกคน หุงข้าวหม้อนึง ยังซื้อกับข้าวสำเร็จกินเลย.... แต่กูจะให้ซื้อผัก 10 บาท กิน.. น้ำฝนตกรั่วขี้แมว..ไหลลงหัว ...ทำหน้าร้านให้ขายของ น้ำฝนขี้แมวรั่วใส่หัวลูกค้า ใครจะเข้าร้านมาซื้อ ห้องน้ำก็ไม่มี จะให้ไปเข้าห้องน้ำโส..ในห้องเก็บของ ที่อุดมไปด้วยขี้หนูขี้แมลสาบกระมัง หรือปิดหน้าร้าน (ประตูบังตา เป็นร่อง)ใส่กุญแจ.แล้วตะกายขึ้นไปเข้าห้องน้ำ ลงมาขายของต่อ... 108 ขนมปังฟาร์มเฮ้าหมดทุกวัน... หลอกเอาเงินมาบอกจะซื้อเครื่องปั่น พันกว่าบาท.. จะลงทุนขายขนมปัง..พันกว่าบาท.. แต่ร้านไ่ม่มีอะไรเลย..ไม่มีโต๊ะ ไม่มีขายเครื่องดื่มกาแฟ ฯลฯ (ตอนแรกจะให้ลงทุน ตอนหลังบาทสลึงก็ไม่อยากให้ลงทุน บอก.. ตู้แช่ตู้ละเป็นหมื่นนะโว้ย..ไม่มีเงินลงทุนให้หรอก) (ให้มึงขายแบบตามมีตามเกิด)... ฝั่งตรงข้ามเป็นร้านขายกาแฟ..ทำสวย ทำอย่างดี..มีแอร์ให้นั่งกิน มีขนมปังปิ้ง.. ขาย.. ต่อให้ขายถูกกว่าเขา 10 บาท ลูกค้าคอนโดฯ มีตังค์ เขาก็เลือกซื้อแบบ supreme (สงสัยคุณป๊อปแปลไม่ออก)... ฝนหยุดตกแล้ว..แต่กันสาดยังมีน้ำฝนล้างขี้แมว ไหลลงมาไม่หยุด ลูกค้าคงอยากเข้ามาซื้อของร้านเราหร๊อก... สุดท้าย โดนด่า "ให้เงินไป ก็ไม่เห็นขายอะไร.. ไม่คิดทำมาหากิน"...75 แล้วยังต้องมาเลี้ยง 45 กูยังไม่ 12 กูช่วยพ่อแม่ทำมาหากิน ยืนขายของกันแม่ทุกวัน ล้างจาน หุงข้าวทำกับข้าว ล้างถาด เด็ดใบมะกรูด กวาดหน้าบ้าน(ไม่เหลือแม้แต่เศษผักสักใบ ใบเล็กสักใบก็ไม่เหลือ) น้ำ 1 ถังรองน้ำมาราดซ้ำให้เกลี้ยงอีกครั้ง... กูไม่มีความดี.. "มึงไม่ต้องไปว่า(หลิน)เค้า ทุกกุดจีน(ตรุษจีน) เค้าให้เงินแม่มึงปีละ 6 พัน.. มึงเคยให้เงินแม่มึงสักบาทหรือเปล่า มึงไม่ต้องไปอิจฉาเค้า เข้าใจมั๊ย" (ไม่เข้าใจว่ะ..กูทำงานช่วยพ่อแม่ตั้งแต่เล็ก ๆ ..กูกลับโดนด่า..."มึงจะเรียนอะไรกันนักกันหนา เรียนมาก็ทำมาหากินอะไรไม่ได้ ไม่ทำมาหากินอะไร กูขายของหาเลี้ยงมึงตลอดชีวิต") ...บ้านเช่าชั้นบน ซอยพิพัฒน์ 2 , บ้านตึกแถวให้เช่า ที่บางพลี เดือนละ 8,500 บ้านเช่าที่พนมสารคามอีกไม่รู้เท่าไหร่)...กูช่วยทำงาน 10 กว่่าปี..ไม่นับตอนเล็ก ๆ ที่ต้องตื่นไปเฝ้าผักในรถ...นั่งเฝ้าผักที่ตลาดคลองเตย เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ นั่งคนเดียวเฝ้าของ..มีขนมลูกชุบ 1 กล่อง เป็นรางวัล.. รูปพริกชี้ฟ้า เขียว-แดง..อร่อยมาก... แค่นั้นแหละ..