"ความโหดร้ายไม่ใช่สันดานของฉัน"...แต่เป็นเพราะ การสั่งสม..จากคนเอาเปรียบ..ด่าเหมือนหมูเหมือนหมา..ทั้งที่เราช่วยพวกมันทำมาหากิน หาเลี้ยงให้พวกมันมีมอเตอร์ไซค์ขี่กันคนละคัน....

"ความโหดร้ายไม่ใช่สันดานของฉัน"...แต่เป็นเพราะ การสั่งสม..จากคนเอาเปรียบ..ด่าเหมือนหมูเหมือนหมา..ทั้งที่เราช่วยพวกมันทำมาหากิน หาเลี้ยงให้พวกมันมีมอเตอร์ไซค์ขี่กันคนละคัน.... / ไม่ให้กู ไม่เป็นไร..เพราะกูก็ไม่เคยขอ ไม่เคยได้..อะไรเท่าพวกมึงอยู่แล้ว..แต่ที่แน่ ๆ หวังว่าพวกมึงคงไม่ลืม..ว่า "อย่าใส่ชื่อกู นังปู สุวรรณา สุพรรณโกมุท" ไว้ในโฉนด หรือพินัยกรรมใด ๆ ทั้งสิ้น.. สิ้นเนื้อประดาตัว.. pennyless ขอแค่กูไม่ตาย... ยังมีลมหายใจ.. พวกมึง จะไม่มีวันได้ลายเซ็น "ไม่ขอรับมรดก" อะไรจากกูอีก..ไม่ว่าจะให้กู 10 ล้าน 100 ล้าน 1,000 ล้าน..หรือแม้แต่พวกมึงจะต้อง "กราบตีนกู"... มึงก็ไปหาคนเซ็น "ไม่ขอรับมรดก" เอาเองก็แล้วกัน... กูมีหน้าที่รับจ้างล้างจานวันะร้อยสองร้อย..หาเงินกินข้าวไปวัน ๆ ... เพราะกูไม่สามารถ รับเงินค่าจ้าง "ก็เพิ่มให้เป็นเดือนละ 9,000 แล้วไง ไม่ให้แล้ว"... 9 พัน หัก 2 พันของเตี่ย เหลือค่าแรง 7,000 บาท ตกวันละ 233.33 บาท..หักค่ารถวันละ 150 บาท เหลือ 180 บาท... วันนั้น คุณแม่พูด.. "เวียดนามนะ..จะมาให้ฉันจ้าง ขอค่าจ้างวันละ 150 ฉันไม่จ้างพวกมันหรอก...จ้างพวกมันแล้ว ฉันจะ้ต้องมานั่งเฝ้าพวกมันอีก วันละ 150 เข้าห้องน้ำ มันเอาไป เกิน 150 ไม่จ้างหรอก" วันนั้นได้ยินก็หลายรอบ... แล้วกูได้ค่าแรงมากกว่าเวียดนาม 30 บาท.. ทั้ง ๆ ที่ กูทำงานให้ตอนเด็ก ๆ ไม่คิด..ไม่มีบุญคุณ..ทำให้ฟรี ไม่มีค่าแรง ไ่่ม่มีอะไรเลย... ต้องไปทำงานรับจ้างปิดเทอมหาค่าขนมเองอีก...