สมาคมชาวไร่อ้อย เขต 6 กำแพงเพชร...ถึงคุณเกียรติชัย และคุณทรงวุฒิ จงมีความสุข...จะส่งจดหมายทางไปรษณีย์ก็ไม่มีค่าแสตมป์ ส่งทาง Facebook ดีกว่า ไม่ต้องเสียสตางค์

สมาคมชาวไร่อ้อย เขต 6 กำแพงเพชร...ถึงคุณเกียรติชัย และคุณทรงวุฒิ จงมีความสุข...จะส่งจดหมายทางไปรษณีย์ก็ไม่มีค่าแสตมป์ ส่งทาง Facebook ดีกว่า ไม่ต้องเสียสตางค์ /ขออนุญาตรบกวนทางสมาคมฯ ช่วยส่งหรือแจ้งข้อความส่งต่อให้แซ่คิ้ว (คุณเกียรติชัย จงมีความสุข) และก๊อหมุก..(คุณทรงวุฒิ จงมีความสุข) คือดิฉันเป็นหลานสาว ..ลูกสาวคนเดียวของคุณเกียรติชัย.. คุณวิภา จงมีความสุข.. (คุณแม่ของนังปู สุวรรณา สุพรรณโกมุท).. เนื่องจากตอนเตี่ยเสีย. (นายธรรมพล สุพรรณโกมุท).เขียนพินัยกรรมยกที่ดินทั้งหมด 5 แปลง รวม 515 ตารางวา ให้นายสุชาติ สุพรรณโกมุท (บุตรชายคนโตของนายธรรมพล) ตอนไปโอนรับมรดกที่ดิน..ป๊อปสุชาติ ใส่เสื้อปกโปโลสีชมพูช็อคกิ้งพิงค์ (ไว้ทุกข์ยังไม่ครบ 100 วันเลยด้วยซ้ำ) ไปกับน้องนายป้อม สุเทพ สุพรรณโกมุท ..แม่ยึดบัตรประชาชนไปถ่ายสำเนา 5 ชุด..บอกจะไปโอนที่ดิน และถาม "มีเงินในบัญชีของเตี่ย 7,000 มึงจะเอามั๊ย" ถ้าเอาก็เอาบัตรประชาชนมา..แล้วไปโอนที่ดินกับป๊อป จะไปปิดบัญชีให้เงินมึง 7,000 ของเตี่ย.. (ที่ดินแถวหนองจอก มีนบุรี ตีซะวาละ 10,000 515 ตารางวา ก็ตก 5 ล้าน เหมาถูก ๆ แถมราคามูลค่าสิ่งปลูกสร้างด้วย).. รถกระบะเก่า ๆ 1 คัน ไม่มีอยู่ในพินัยกรรม ของยังเป็นของคุณป๊อป..ทุกอย่างไม่มีกระเด็น คุณป๊อปได้มูลค่าที่ดินรวมสิ่งปลูกสร้างประมาณ 5 ล้านบาท นังปูได้ค่าเซ็น "ไม่ขอรับมรดก" (ที่สำนักงานที่ดินเขตหนองจอก และสำนักงานที่ดินเขตมีนบุรี) เป็นเงิน 7,000 บาท (กับดอกเบี้ยอีกไม่กี่บาท).. คุณป๊อปได้ค่าเช่าเก็บกินใช้ทั้งลูกเมีย..20 กว่าห้อง ค่าเช่าหน้าบ้านปากซอยประชาร่วมใจ 43 (ซอยบึงนายพล)...อีกเดือนละ 30,000 (หรือต่ำกว่านี้นิดหน่อย) ..แซ่หยี วิภา จงมีความสุข บอก "เตี่ยมึงเค้าให้มึงใช้เดือนละ 1,000 บาท..ป๊อปบอกเตี่ย "เดือนละพันจะไปพอใช้อะไร ให้มันใช้เดือนละ 2,000 บาท อ้าว 2,000 ก็ 2,000" คุณแม่สั่งในงานศพก่อนเผา.. "เสร็จงานศพเตี่ย มึงก็ไปช่วยกูขายของทันทีเลยนะ..ป๊อปเค้าจะไปทำเครื่องกรองน้ำขาย"....ให้วันละ 200 บาท.. เวลาผ่านไปเกือบ 3 ปีแล้ว.. 2,000 ก็เกือบจะไม่ได้ (ตอนที่แตงโมกับสามี ลูกก๊ออ๋า หลานหงี่หยี ถูกไล่ออกไปไม่ให้ขายผัก)คุณแม่นั่งรถมาตีสี่ มาจิกนังปูจะให้ไปช่วยขายของ.. "ไอณัฐมันไปแล้ว..มึงไม่ไปช่วยกูขายของรึไง..อีนั่น (โซ่ยโก ก็เดินมาด่ากูทุกวัน ให้มันด่า 20 กว่าปี..ที่เขามด่านี่ก็คงเพราะ..ไปเอาช่วยให้นังหลิน พิมพา สุพรรณโกมุท..หนีออกจากบ้านไม่บอกเขา ..เอามาอยู่บ้านดินแดง..ให้อยู่ห้องชั้น 4 อย่างดี (พี่ป๊อปเก็บหวาดให้สะอาด อยู่สบาย)..ส่วนนังปูหนีอีดอกทอง เยาวพันธ์เมียคุณป๊อป ขึ้นไปอยู่ห้องดาดฟ้า.. ห้องน้ำก็ไม่สะดวก..ต้องหิ้วถังลงมารองน้ำขึ้นไปใช้บนดาดฟ้า..กว่าจะซื้อปั๊มน้ำมาติด..ตอนนี้หลังคากระเบื้องทะลุรูโหว่..ฝนสาด..เอาร่มมากางกันน้ำฝนสาดกล่องสวิทช์คัตเอ้าท์ กลัวโดนน้ำมาก ๆ แล้วช๊อตไฟไหม้. / หลายสัปดาห์ก่อน.เงินไม่พอกิน.. (คุณแม่วิภา จงมีความสุข บอก กูให้มึงกิน ทุกวันที่ 10, 20, 30 รวมเป็นเงิน เดือนละ 6,000 บาท คือเป็นเงินของเตี่ยเดือนละ 2,000 กับค่าเช่าบ้านหน้าบ้านให้ขายผักอีกเดือนละ 4,000 บาท..) เงินไม่พอกิน..ก็ลงทุน ไปช่วยขายของให้คุณแม่ 4 วัน ได้ค่าแรงวันละ 300 บาท.. เดินทางลำบาก รถติดกลับบ้านดินแดง 2 ชั่วโมง ฝนตก.. ทำแค่พอกินจนถึงวันที่ 10 ...พอวันที่ 10 จะไปเบิก 2,000 คุณแม่บอกว่า "ไม่ให้แล้ว.. ให้เป็นค่าจ้าง เพิ่มให้เป็นเดือนละ 9,000 จะเอาอะไรอีก.. ไม่ให้แล้ว.. " (9,000 หัก 2,000ของเตี่ย เหลือค่าแรงเดือนละ 7,000 ตกวันละ 230 บาท ค่ารถไปกลับ ตกวันละ 50 บาท..เหลือกินวันละ 180 บาท สีลมค่าอาหาร กิน 3 มื้อก็แทบจะไม่พอแล้ว..ค่าครองชีพถนนสีลมแพงจะตาย)... สรุป ขอเป็นเงินของป๊าได้ 2,000 ถาม "ถ้าไม่ได้เดือนละ 4,000 งั้นของป๊าเดือนละ 2,000 ยังได้อยู่ใช่มั๊ย" / แม่ตอบ "เออใช่ กูให้มึงกินเดือนละ 2,000 ตลอดชีวิตมึงไปเลย"... / วันนี้วันที่ 16 ตค.56 เหลืออีก 15 บาท.. ปูจะต้องพยายามกระเหม็ดกระแหม่ กินให้พอถึง 31 ตุลาคม เพราะคุณแม่บอก "ถ้ามึงไม่มาทำงานขายของที่นี่ ก็มาทุกวันที่ 1 แดกเดือนละ 2,000"../ "รู้มั๊ย อาอึ้มเต้าส่วนต้องเดินมาเฝ้าให้กูเข้าห้องน้ำทุกวัน" (ก็รับส่งหวยให้เขา เขาก็มีน้ำใจมาเฝ้าเข้าห้องน้ำใจ ก็ถูกต้องแล้วนี่).. / "เอามั๊ย จะให้อีกเดือนละ 3,000 แต่ต้องมาขายของทุกวันนะ ถึงจะได้ เอาไปฝากธนาคาร".. / โธ่เอ๊ย..เล็ก ๆ ไปตลาดวงเวียนใหญ่ ตลาดสามย่าน.. เรียนโรงเรียนรัฐบาล สตรีมหาพฤฒารามกับ วิทยาลัยอาชีวศึกษาเอี่ยมลออ... ช่วยขายของ ยืนขายของกับแม่ทุกวัน.. หุงข้าวทำกับข้าว..ขายโชห่วย จัดของ กวาดบ้านบ้าน เก็บกวาดในร้าน ตักน้ำตาลจนหมดกระสอบ.. เด็ดใบมะกรูด ตักข้าวสารเป็นถังไปส่งให้ลูกค้าถึงบ้าน... ล้อจักรยานล้อเดียวนังปูก็ยังไม่เคยได้เลย... แต่ลูกป๊อป ได้มอเตอร์ไซค์ขี่ไปเรียนที่ กล้วยน้ำไท พร้อมค่าน้ำมัน นังปูนั่งรถเมล์ รถสองแถว หรือบางทีก็เดิน..กลับบ้าน.. ลูกป้อม ได้มอเตอร์ไซค์ +ค่าน้ำมัน (ไม่ต้องทำงานแม้แต่ล้างชามสักใบ) ขี่ไปเรียน บพิตรภิมุข ทุ่งมหาเมฆ..นังปูเรียนที่ เอี่ยมลออ ทุ่มหาเมฆเหมือนกัน.. ยัองต้องนั่งรถเมล์ รถสองแถว..../ สุดท้าย..ก็ได้กิน 2,000 ไปตลอดชีวิต..ขอบคุณมากค่ะ..คือคิดว่า นังปูไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว..ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ให้เงิน..ก็ขออาศัยให้ญาตรับทราบบ้าง..ไม่ใช่รับฟังข้อมูลฝ่ายเดียว... ว่านังปูมันไม่ทำงาน 10 กว่าปีมานี ไม่ทำงาน (กูร่อนเร่ ไปรับจ้างเป็นลูกจ้างขายซีดี..รับจ้างเลี้ยงเด็ก ไม่ได้มาเอาเงินคุณแม่กินสักเดือน..จะมีขอยืมไปใช้หนี้เจ้านาย..ให้คนถูกถูก ด่า ถากถาง สารพัด) กลับมาอยู่บ้านเพราะแก่แล้ว ปีนี้ก็จะ 47 แล้ว ท้องโต..มีก้อนในท้องช่วงบนท้องช่วงล่าง ท้องก้อนแข็ง..มีแต่คนทักว่า "ท้องเหรอ..เมื่อไหร่คลอด " เจ๊มีน ถาม "เห็นปูเดินร้องไห้".. / คุณแม่ตอบ "อ๋อนังปูมันบ้า..มันไม่ทำงาน มันบ้า".. เล่าให้อีหย่งฟัง.. "10กว่าปีมานี่ ไม่ทำงาน" / "กูไม่ขาย มึงก็ไม่ต้องแดก 75 ต้องมานั่งหาเลี้ยง 45" / ซ่ออ๋าถาม.. ปูทำอะไรอยู่ "อ๋อขายน้ำปั่น จนร่ำรวยแล้ว".. ความเป็นจริง. ประตูหน้าบ้าน น้ำฝนหยดตามร่องรู ลงพื้น ลงหัว.. (หลงคามีแต่ขี้แถมว น้ำล้างขี้แมว) ซ่อมก็ไม่ได้ กันสาดมันติด ช่างบอก..ถ้าซ๋อมก็ต้องรื้อทำใหม่หมด.. ไม่ทำ.. ใครจะมาซื้อของ น้ำล้างขี้แมวลงหัว.. ฝนหยุดตกไปนานแล้ว.. แต่น้ำฝนยังหยดตลอด ทำถนน(วางท่อประปาใหม่) เทพื้น แต่น้ำก็ไหลมานองหน้าบ้าน.. ทั้งน้ำจากข้างบ้านก็ไหลมานอง.. รถข้างบ้านก็จอดเกยหน้าบ้าน.. (ให้ประตูบ้านเขามีที่เดินเข้าออกให้สะดวก) ..."กูให้มึงทุก 10,20,30 เดือนละ 2,000+4,000 มึงจะทำมาหากินอะไร..มึงก็ไปทำให้พอมึงกินเองก็แล้วกัน" / แต่เดี๋ยวก่อน งานวันแต่งงานเลี๊ยบ ลูกซ่อดำ.. ถ้าถามถึงปู..คุณแม่ก็จะตอบว่า "กูเป็นแม่ที่ดีที่สุดในโลก ลูกไม่มีกิน..ทำไมกูจะไม่ให้...แซ่หยีให้..ห้..ห็..แต่นังปูมันไม่มาเอาเอง" เชื่อสิว่าต้องพูดอย่างนี้...