ห้องสมุดซอยพระนาง.. น่าเห็นใจ น่านะ..น้องอย่าน้อยใจ.. ได้ยินบ่นเบา ๆ "ใครอยากได้อะไรก็เขียนลงไป..ใครจะว่า รปภ.ดี..ไม่ดี..ก็เขียนลงไป" ใส่กล่องตู้ไปรษณีย์ ตู้แสดงความคิดเห็น

ห้องสมุดซอยพระนาง.. น่าเห็นใจ น่านะ..น้องอย่าน้อยใจ.. ได้ยินบ่นเบา ๆ "ใครอยากได้อะไรก็เขียนลงไป..ใครจะว่า รปภ.ดี..ไม่ดี..ก็เขียนลงไป" ใส่กล่องตู้ไปรษณีย์ ตู้แสดงความคิดเห็น / แต่เท่าที่พี่เห็น.. รปภ.รูปหล่อ ลูกสาวน่ารัก..ก็ดีนะคะ.. จำเป็นต้องเตือนแบบเกรงใจจริง ๆ ถ้าไม่คุยโทรศัพท์เสียงดัง ๆ จริง ๆ รปภ.ก็จะปล่อยให้คุยไป.. แต่การเตือนก็เตือนด้วยความสุภาพ.. "ขอโทษนะครับ.. ถ้าคุยโทร.เสียงดัง กรุณาออกไปโทร.ข้างนอกนะครับ" พร้อมผายมือออกไปทางประตูออกทางเชื่อม.. ใครฟ้องอะไร ก็ต้องขึ้นไปดู ไปเตือน.. รปภ.ไม่ใช่แค่เดินไปเดินมานะคะ..ขอบอก.. อันนี้ขึ้นอยู่กับนิสัย 100 พ่อ 100 แม่ของแต่ละคน.. ที่จะมีเหตุผล..หรือเพียงแต่จะหาเหตุ..ไม่สนใจผล..ต่อส่วนรวม../ เช้านี้.. เราเข้าประจำที่ ..จะลงละ.. ดึงเก้าอี้..มีเสียงครืด ๆ นิดหน่อย ทั้งที่เอาฝ่ามือ 1 ข้างยกเก้าอี้ตรงกลางพนักแล้ว.. พ่อหนุ่มเรียนราม กฎหมาย ผิวเข้ม ตาโต.. หันมามองหน้า ด่าเหรอ.. แต่พอเราเดินผ่านก็มองหน้าน้องแกไปเลย.. "จะเอาไง".. Heนั่งดูด นมเมจิ ขวดสีเขียว.. คงจะกลิ่นแคนตาลูบ..หรืออาจกินขนมต่อ.. อีกสักครู่.. เขาก็นั่งยกมือถือแนบหู แต่เราไม่ได้ยินเสียงพูดเลย..คงคุยเบามาก..หรือไม่มีใครรับสาย..ได้ยินเสียงสายเข้า / หลายวันก่อน..คุณป้า นุ่งกระโปรง ท่าทางเหมือนอาจารย์... นั่งจิ้มเหมือน Talking Dic. ใช้ปากกาเล็ก ๆ จิ้มหน้าจอ เขียนตัวอักษรจีน.. เสียงดัง ติ๊ด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ตลอดเวลา จะหยุดก็ตอนที่คุณป้าเอาดินสอเขียนกระดาษ.. / บอกไปก็เท่านั้น อันนี้ขึ้นอยู่กับสามัญสำนึก...