เงินหมดตูดแล้ว..เหลือสำหรับมื้อเย็น 1 มื้อ..พรุ่งนี้ถ้าไปหาคุณแม่ ขอเงินฟรี ล่ะก็.. "ไม่พอกินก็ไม่ต้องแดก ให้มึงอดตายไปเล้ย.." งั้นเอางี้ พรุ่งนี้ นังปู จะไปขอรับจ้างเป็นลูกจ้างรายวัน..ทำงานเพื่อแลกเงินกินข้าว ซื้อสมุด ปากกกา จดตำราอาหาร

เงินหมดตูดแล้ว..เหลือสำหรับมื้อเย็น 1 มื้อ..พรุ่งนี้ถ้าไปหาคุณแม่ ขอเงินฟรี ล่ะก็.. "ไม่พอกินก็ไม่ต้องแดก ให้มึงอดตายไปเล้ย.." งั้นเอางี้ พรุ่งนี้ นังปู จะไปขอรับจ้างเป็นลูกจ้างรายวัน..ทำงานเพื่อแลกเงินกินข้าว ซื้อสมุด ปากกกา จดตำราอาหาร / แล้วมึงจะจดไปทำไม..ไม่มีที่ ไม่มีทุน.. ไม่มีทอง.. ไม่รู้ทองของป๊า ก่อนตายให้โทร.ไปถามแม่ด้วยความเป็นห่วง.. ไม่รู้ทองหายไปไหนหมด.. ถ้าขายหมดไปจัดงานศพ งั้นงานศพป๊าก็คงจะหลายแสน.. เพราะ.. 4 คืน มีแขกมางาน คืนละประมาณ 20 คน.. ใส่ซองคนละ ตีซะซองละ 100 ชาวบ้านแถวนั้น..ที่รู้จัก "กวง".. 20x100= 2,000 4คืน รวมเป็นเงินประมาณ 2,000x4= 8,000 อืม..นั่นสิ สงสัยจะไม่พอ.. ปตท.ให้ซองอีก.. นังปูไม่เห็นเงินสักบาท.. อ้อ ..คนที่ทำงานป้อมใส่ซองมาอีก ก็หลายซองอยู่.. หัวหน้าใส่ซองให้อีก.. สยามสปอร์ตฯ ใส่ซองให้อีก.. ขายทองหมดเป็นเงินจัดงานศพ.. ได้คอนโดฯ 2 ห้อง..ที่ดิน 515 ตารางวา..บ้านห้องเช่า..ก็คุ้มนะ..กับการที่ "มันมานะ..เค้าไม่ให้มัน(วรรณา เมียคนล่าสุด สุดท้ายของป๊า) ไม่ให้มันเข้าไปเยี่ยมป๊า" ผลงานดีมาก ..ทั้ง ๆ พ่อให้ที่ดินกับห้องเช่ามัน เกือบ 5 ล้านบาท.. ค่าเช่าห้องกินใช้อีกเดือนละเกือบ 30,000 บาท) นังปู ไม่ขัดขวาง..ถึงเรียก "ปูมาดูแลป๊าหน่อย นังแม่มดมันมาทุกวันเลย" ใคร.. อ๋อ เมีย..นางวรรณาน่ะเหรอ.. เค้าไม่ไปหรอก..เพราะตอนนั้น ตอนที่เค้านั่งรถเมล์ รถตู้ไปขอเงินประทังชีวิต. ป๊าบอก "ไม่ต้องมาอีกนะ เดี๋ยวผู้หญิงไม่ซื่อสัตย์" หยิบค่ารถให้ แบงค์ 20 หนึ่งใบ.. "ไม่พอหรอก..ขอเปลี่ยนเป็น 200 ก็แล้วกัน แล้วจะไม่มาอีกเลย".. "ปูไม่ต้องมาอีก เดี๋ยวป๊าจะส่งเงินค่าเช่าห้องไปให้ใช้ ไปเปิดบัญชี และส่งหน้าบัญชีมาทางไปรษณีย์" หลายวัน ขอเงินแม่ไปเปิดบัญชี ใช้เงินไป บ้าง..เหลือไม่ถึง 500 บาท.. หิ้วข้าว ไส้จะขาด..กินน้ำกด 7-11 ไป 1 แก้ว..เหลือค่ารถปอ.กลับดินแดง.. โทร.หาป๊าจนมือหงิก เป็น 100 miss called กว่า ๆ ในที่สุดป๊าโทร.กลับเข้ามา..บอกป๊า "มาช่วยเปิดบัญชีให้หน่อย ม๊าให้เงินมาแล้ว..แต่ใช้ไปบ้าง..ไม่พอเปิดบัญชี" / "ไม่ไปหรอก เงินไม่พอ ทำไมเหลวไหลอย่างนี้ ทำไมเหลวไหลอย่างนี้ ออกไปไม่ได้หรอก..ไม่มีคนเฝ้าบ้าน เดี๋ยวผู้หญิงไม่ซื่อสัตย์ ให้เขาเฝ้าร้านคนเดียวไม่ได้" / ผลสุดท้าย..เราก็ต้องหิวไส้กิ่ว กลับไปสีลม ไปขอทานเงินแม่..ประทังชีวิตต่อไป.สุดท้ายแม่ก็จ้างเมีย(จำไม่เป็นน้อย..ตอนนั้นมาเป็นลูกจ้างที่บ้าน ยัยป้อม) แต่ซาโกวบอกให้ ป๊าจ่ายค่าจ้างเองเดือนละ 8 พัน.. / วันหนึ่ง ไปถึงรานผักสีลม ตีห้ากว่า ๆ ได้ยินแม่พูด "ให้มันไปเฝ้าดูก่อน ถ้าเตี่ยเค้าไม่เอา ..ค่อยว่ากันใหม่" ลูกป๊อปก็อยู่ แจ๋ก็อยู่ตรงนั้น.. คือใช้งานกูนั้นเอง.. นอนไม่หลับ นอนกับพื้นศาลาวัด ศาลา 7 วัดหัวลำโพง.. ได้ยินคุณแม่ถามคุณลูกชาย "แล้วจะเอายังไงกับนังนี่ (นังปูนอนอยู่กับพื้น)" / ลูกป๊อปตอบ "ไม่ต้องให้มันไปหรอก (เก็บกระดูกไปลอยอังคาร... เดี๋ยวเค้าไปกับไอป้อม 2 คนก็พอ"