ชีวิตใต้ทางด่วน..ชายสวมหมวก ผมยาว..ไม่ได้รังเกียจเลยกับ..

ชีวิตใต้ทางด่วน..ชายสวมหมวก ผมยาว..ไม่ได้รังเกียจเลยกับ..เปลือแตงโมงชิ้นแล้วชิ้นเล่าที่เขาใช้มือผอมยาว..ลงไปหยิบเปลือกแตงโมงที่น่าจะเป็นของเหลือจากรถเข็นขายผลไม้..เขากัดกินอย่างเอร็ดอร่อย สดชื่น..จนเหลือถึงเปลือกขาว..แล้วทิ้งลงในถังขยะดังเดิม..หยิบขึ้นมาแล้วกิน..ไม่ได้รังเกียจว่าของอื่นที่อยู่ในถังขยะจะสกปรกหรือมีเชื้อโรคหรือไม่..ผู้ชายอีกคน รูปร่างท้วม..เห็นเดินรอบบริเวณแถว ปปส.เขาเดินข้ามสะพานข้างห้องสมุดซอยพระนาง..จู่จู่เขาก็ตะโกนขึ้นมาเสียงดัีงหนึ่งครั้ง..อาจเป็นเพราะต้องการระบายความร้อนกระมัง.. เขาเดิน ๆ ๆ จะมีที่พักเป็นหลักแหล่งหรือไม่ ไม่อาจทราบได้..แต่ก็ขอมีสตางค์ซื้ออาหารดีดีกิน ไม่ต่างจากชายพุงอ้วนผมยาว นั่ง นอน ข้่างตีนสะพานข้ามวัดตะพาน..เคาะกระป๋องกาแฟกับพื้นขอสตางค์..มีเงินซื้อทุเรียนหมอนทองทานอย่างมีความสุข..ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ไม่ได้แย่งชิง.. ไม่ได้โกง..ไม่ต้องคอร์รัปชั่น..แล้วแต่ผู้มีจิตใจเมตตา ..ให้ทาน....