3 เมย.56 นั่งรถเมล์ฟรี 107 ..รอให้ลุงพุงใหญ่ หอบเป้ไว้หน้าพุงขี้นก่อน..ผู้หญิงเสื้อสีชมพู วิ่งมาแซงหน้าตัดหน้าเราขึ้นบันไดไปก่อน บ่น มันหันมามองหน้า

3 เมย.56 นั่งรถเมล์ฟรี 107 ..รอให้ลุงพุงใหญ่ หอบเป้ไว้หน้าพุงขี้นก่อน..ผู้หญิงเสื้อสีชมพู วิ่งมาแซงหน้าตัดหน้าเราขึ้นบันไดไปก่อน บ่น มันหันมามองหน้า / เช้า ๆยังไม่อยากตบคน.. เลยเดินไปนั่งท้ายรถ..มองมันว่ามันจะหันมามองกูอีกมั๊ย..เตรียมแล้ว..กรรรไกรอันเล็ก ปลายแหลม ..จะแทงแบบ กางออก หรือแบบหุบปลายปกติ ..เสียบนิ้วเขารองกรรไกร.. กะว่าถ้ามึงลงรถป้ายเดียวกับกู แล้วมึงหนีกูทัน.. มึงรอด ..แต่ถ้าไม่ทัน กูจิ้ม คอมึง เอาให้เจอเส้นเลือดใหญ่..เพราะคอเป็นอวัยที่ที่เล็กแต่มีของใหญ่..ถ้าเข้าก็เลือออกมากหน่อยถึงตาย.. อาวุธก็เล็ก ก็ต้องเลือกอวัยวะที่เหมาะกับอาวุธ.. ไม่แค่ประสงค์ขู่.. ถ้าทำร้าย ต้องเอาให้ถึงตาย... ยืนประตูซ้าย ดูมันมองหน้าอีกมั๊ย..ถ้ากูไม่รีบไปธุระ..จะนั่งรถตาม..ไปจนกว่ามึงจะลงรถ..เอาตาย..แซงกูแล้วยังทำหน้ากวนตีนอีก.. / หลังจากคุยกับสิ้ม "ปู ยังไง สุดท้ายคนที่รักปูที่สุด ก็เป็นแม่น๊า".. เดินมา มีรถกระบะเปิดไฟเลี้ยวซ้ายของเข้าซ้าย.. รถตรงเลนริมถนนก็มาเร็ว.. บีบแตรดังลั่น รถกระบะเปิดไฟซ้าย.เบรคจึ้ก.. นึ่ง ๆ (คงจะประมาณว่า "แล้วไง") ก่อนที่จะเข้าซ้าย.ได้แล้วก็ไป (มองหน้ากันมั๊ยไม่รู้).. แต่ถ้าคันที่มาตรง มีปืน .ก็ไม่แน่ มียิงกันแน่นอน..แต่เช้าเรย ก่อน 7 โมง..เราออกจากบ้านยังไม่หกโมงเลยมั๊ง.....สมัยนี้ฆ่าคนอื่นให้ตาย.ง่ายเนอะ..ฆ่าตัวเองตาย..ก็แป๊ปเดียว...