คนตอแหลแต่ไม่ได้สมบัติ อรัญญาก็ไม่ได้...หึหึ

แจ๋..."เอ็งน่ะมันปากเสีย ไม่ได้สมบัติเพราะปากพล่อย บอกไม่เอาสมบัติ ก็เลยไม่ได้...ถ้าเอ็งปากดีหน่อยก็คงจะได้สมบัติมรดกกับเขาบ้าง"... (ถนัดจริง ๆ เรื่องสอนให้คนประจบ สอพลอ ตอแหล) วันนั้นทำเป็นสอนหลาน (ตี่) ต้องทำอย่างนี้สิ..ทำหน้าแยกเขี้ยวยิงฟัน ฮี่ฮี่ (ยิ้มหวาน)..(กูดูแล้วก็ทุเรศว่ะ) สอนให้หลานทำตัวตอแหล หาแฟนรวย ๆ ..แหม..ทำไปได้... * วันหนึ่ง อยู่ประตูข้างครัว เล็กกำัลังคุยเรื่องจะปลูกบ้าน แบบบ้านกับหมู ไอ้เราก็เสนอ "มึงทำไมไม่ขอยืมเงินคุณนายวิภาล่ะ ยืมแค่ 2 แสนเอง แหมเป็นพี่น้องกัน รักกันนักหนาไม่ใช่เรอะ" * คุณแจ๋ เดินมาประตูหน้าบ้าน ตะโกนดังเลย. "เอ็งคิดว่าแม่เอ็งรวยนักรึไง เอ็งคิดว่าแม่เอ็งรวยนักรึไง ทุกวันนี้เขากัดฟันทนขายของหาเลี้ยงนะ จะบอกให้" ...ตะโกนด่ากลับทันที "ส้นตีน่ะ แล้วไอ้ที่กูหาเลี้ยงพวกมัน ช่วยพ่อแม่ทำมาหากินตั้งแต่เด็ก ๆ ไม่ใช่หาเลี้ยงพวกมันเหรอ ให้พวกมันมีรถมอเตอร์ไซค์ขี่ มีเงินเติมน้ำมัน กูน่ะต้องนั่งรถเมล์ไปโรงเรียนนะโว้ย...ส้นตีน" * หงี่หยี "ได้เดือนละ 6 พันก็ดีเนอะ สบาย ๆ แม่เอ็งเขาให้" (หึ กว่าจะให้ แน่ใจเหรอว่าเต็มใจให้..เห็นมีแต่ด่า ...40 กว่ายังต้องหาเลี้ยง...หรือไม่ก็ 70 80 แล้วยังต้องหาเลี้ยงมึง) * อะไรนะ....เตี่ยเขาบอก ลูกชายเขาดี พาเมียเขาก็ดี ไปเยี่ยมทุกวัน (แต่ีที่คุณนายวิภา แม่ไอ้ป๊อปพูดกับเรา...จะไปเยี่ยมอะไรกันทุกวัน ไม่ต้องทำมาหากินกันพอดี...เคยมีอยู่วันนึง พาเยี่ยมป๊าตอนเย็น ก็เห็นไอ้ตัวผัวยืน ไอ้ตัวเมีย นั่งเฝ้า นิ่ง ๆ) * แปลกเนอะ พินัยกรรมเขียนยกที่ดินทั้งหมดทุกแปลงให้นายสุชาติ สุพรรณโกมุท ลูกชายคนโตของข้าพเจ้า..16 มค.54 / เจ้ามรดก ตาย 17 กพ.54....นี่รู้ล่วงหน้าตั้งเป็นไหน ๆ งานศพพ่อมัน ไม่คิดที่จะถ่ายรูปงานศพให้พ่อมันเลย...ลูกกตัญญู ประเสริฐ อภิชาติบุตร สาธุ สาธุ สาธุ *