รายได้หลัก มาจากการขายเหล้า บุหรี่(แบ่งขาย) ไม่มีใครซื้อยกซอง.. ข้าวสาร วันละไม่กี่กิโล นาน ๆ จะมีคนมาซื้อครึ่งถัง...

รายได้หลัก มาจากการขายเหล้า บุหรี่(แบ่งขาย) ไม่มีใครซื้อยกซอง.. ข้าวสาร วันละไม่กี่กิโล นาน ๆ จะมีคนมาซื้อครึ่งถัง... / เหล้า เบียร์ โซดา.. เบียร์วันก่อน กินกันเป็นลัง เกือบ 20 ขวด.. เมื่อวานขายได้ไม่ีกี่ขวด ตาสักมานั่งกิน... ส่วนกับแกล้ม..ถั่วทอด ฯลฯ.. ไม่รู้คิดสตางค์ หรือแถมฟรี... M-150 ก็ขายได้วันละเกือบ 2 แพ็ค .. นมก็ไม่ถึง 20 กล่อง.. น้ำขวดใส่น้ำแข็ง ถุงละ 12 บาท / น้ำแข็งเหลือเต็มถัง..พร่องไม่เท่าไหร่.. ตอนนั้นคนงานกำลังสร้างตึก ตักขายจนถึงก้นถัง ..อากาศร้อน" ตอนนี้ site งานเหลือแค่เก็บงาน คนงานมีแค่ 1 คันรถ...มีไปต่อที่สุขุมวิท ฯลฯ.. / สบู่ ยาสีฟัน ยาสระผม นั่ง 4 วัน ขายสบู่โพรเทคได้ 1 ก้อน 12 บาท / จัดแผงผงซักฟอก.. เอาซองละ 10 บาท ขึ้นชั้นบนสุด.. มาถึงลูกค้าก็เลือกหยิบไปได้เลย.. ถุงใหญ่ไว้ข้างล่าง หรือข้างใน.. น้ำยาปรับผ้านุ่ม ซองละ 3-4 บาท ก็พอขายได้.. กาแฟ "เพรียว" มีลุงซื้อคนเดียว.. ทีละ 2 ซอง 4 ซอง.. / คนอร์ รสดี..ก็ไม่ไ้ด้ขายเป็นวันละหลาย ๆ ซอง เหมือนตอนขายผัก.. / เหลืออีกกี่เดือนที่กรมธนารักษ์ ให้อยู่ซอยพิพัฒน์ 2 / ทุกอย่าง "สัก..ถ้าออกไปข้างนอก ฝากซื้อ..." / "ทุเรียน" ก็ฝากซื้อ... แปลก ลูกหลาน ไม่มีใครที่พึ่งได้.. ไม่รู้หายหัวไปไหนหมด.. จะซื้อของกิน ก็ต้องฝากชาวบ้านเขาซื้อ.. ให้เขาซื้อมาให้ก่อน.. แล้วให้เงินเขาทีหลัง.. คนพวกนี้ก็ไม่ใช่ว่าจะร่ำรวย.. พูดง่าย ๆ ก็หาเช้ากินค่ำ.. รบกวนเขา / ..แม้แต่บัตรเติมเงิน ก็ฝากเขาซื้อมาขาย เอากำไรเอง.. เราต้องให้อะไรเขาบ้าง เป็นสินน้ำใจ.. เบียร์สักขวด.. หรือค่่าน้ำมันรถ เขาก็คงไม่เอาหรอก...ก็ถือว่าแกเป็นคนดีมาก ๆ... ไม่ใช่ลูก ไม่ใช่หลาน แต่ช่วยขายของ ไม่หวังอะไรตอบแทน... ทั้ง ๆ ที่ลูกหลาน.. ได้สารพัดจะได้.. แต่ไม่สามารถเอาแม่คนเดียวไปอยู่ด้วยให้สบายไม่ได้.. / สุดท้ายก็โทษ นังปู ว่าเป็นตัวถ่วง ตัวกินเงิน โดยไม่ต้องทำงาน... / แน่นอน ถ้ากูตาย บางที..แม่อาจสบายมากขึ้น...