14 มค.56 "ถือว่าผ่านความตายมาแล้ว พรุ่งนี้ นังปูก็ไม่กลัวตายแล้ว" นั่งรถเมล์ฟรีไปสีลม..นั่งถัก..หน้าร้านผัก 138/2 ซอยพิพัฒน์ 2 นั่งตากแดด 4.30 ชั่วโมง..ไม่ตายแฮะ..

14 มค.56 นั่งรถเมล์ฟรีไปสีลม..นั่งถัก..หน้าร้านผัก 138/2 ซอยพิพัฒน์ 2 นั่งตากแดด 4.30 ชั่วโมง..ไม่ตายแฮะ.. / เพราะเป็นบ้านที่อากงอาม่า เช่าที่ดินไว้ลูกหลานทำมาหากิน.. แต่คนที่ทำมาหากินจนร่ำรวย..และที่ดินนี้กำลังจะหมดประโยชน์ เลยถูกโยนเป็นของเหลือเดนให้นังปู ขายเหล้าขายบุหรี่ (ได้กลิ่นแล้วจะอ้วก คนกินเบียร์ ก็ถุยน้ำลายลงพื้นไ่ม่รู้กี่ครั้ง โสโครก)... / มีรถเข็นขายผัก ไอ้หนุ่มเอ๊ยอย่าโง่ เขาจะเอาที่คืน จะขายได้กี่วัน.. เจ้าของบ้านบอก "เ้้ช้าเอามาวันละ 100 บาท แล้วขายได้เลย..(ไม่รู้รวมค่าที่พักข้างในหรือเปล่า)" / "เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมมาให้คำตอบ" ... / *************************** เอาพระผงรุ่น 7 วัดปากน้ำไปให้พี่หมี พี่หมีบอก ขอให้เป็นของแท้จากวัดปากน้ำ ของดีที่ 1 เลย.. /จะเลี้ยงข้าว ไม่เอาค่ะ กินมาแล้ว.. พี่หมีเลยซื้อไวตามิลค์รสงาดำ กล่องใหญ่ มาเผื่อ 1กล่อง ขอบคุณมากค่ะ) "ทำไมปูไม่เก็บไว้เอง.." / "หนูไม่ได้เป็นคนเล่นพระ..เก็บไว้เองไม่มีประโยชน์ คนสะสมพระ..น่าจะมีประโยชน์กว่า" / "อ๋อ ป๊าให้เงินค่าเซ็นชื่อ "ไม่ขอรับมรดก" 7 พันบาท กับให้ใช้เดือนละ 2,000" / "สองพัน จะไปพอใช้อะไร" พี่หมีบอก / "แล้วแม่ไม่ให้เหรอ.. " / "คืองี้ค่ะ..ถ้าปูไม่ช่วยขายของ แม่เขาไม่ให้ค่ะ" /***************** นั่งถักไปตั้งแต่ 10.00 น. นั่งถักไป แดดมาแล้ว.. พี่หมีเดินมาจากวิน "ปู มานั่งถักฝั่้งนี้ ร่มร่มหน่อย" /พี่ผู้หญิงมาซื้อของ "ปูทำไมนั่งตากแดด ถักผ้าคลุมไหล่ สวยมากเลย ใช้เองหรือขาย.."/ "จำหนูได้หรือคะ" / "จำได้สิ เห็นปูตั้งแต่เป็นเด็กเล็ก ๆ เิดินไปเดินมา" /"แล้วเคยเห็นหนูช่วยแม่ขายของมั๊ยคะ์?" / "พี่่น่ะไม่เคยเห็นปูช่วยแม่ขายของ แต่เห็นตั้งแต่เป็นเด็ก ๆ เดินไปเดินมา.. ไปทำงานที่ อสมท. เดินสวนกัน ยังทักกันทุกครั้งเลยพี่จำได้" / เ้จ้เย็บเสื้ออยู่ข้างในซอยเล็ก "อ้าวปู ทำไมนั่งตากแดด เดี๋ยวสายตาเสียหมด" (ไม่เป็นไรค่ะ..ยังไม่เสียชีวิต) (เจ้รับเย็บเสื้อผ้า..ใครว่า .."สาว" เมียเก่า"ป๊อป" ขี้เกียจ..ตอนผัว(ป๊อป)ตกงาน.. ไปซื้อผ้าที่สำเพ็งกับเรา ลายละ 2 เมตร..มาจ้างเจ้คนนี้ตัดเป็นเสื้อ แล้วเย็น ๆ ไปแขวนขายริมรั้ว รพ.กรุงเทพคริสเตียน) / เฮียตง.ผอม ๆ เดินมา ตะโกน ซะดังลั่นเลย.. "อ้าว ปูทำไมมานั่งตากแดด" เราได้แต่ยิ้มเหี่ยว ๆ ..ตอบไม่ทัน.. ********** ได้ยินเสียงแม่คุยกับคนซื้อของ.. เรา นังปู สุวรรณา สุพรรณโกมุท.. ตั้งแต่ 10.00 น. นั่งหน้าห้องที่ตั้งเครื่องซักผ้า ไม่ให้เกะกะทางเดิน.. ตากแดด จนตัวดำ หน้าดำ.. แขนดำ / ไม่ไ้ด้กินน้ำ ไม่มีข้าวกิน. ไม่ได้เข้าห้องน้ำ..ถักให้เสร็จส่วนหนึ่ง ../ เสร็จแล้วลุกขึ้นเดินกะเผลก กะเผลก ช้า ๆ ผ่านไป.. ไม่ได้ขอทานสตางค์แม้แต่บาทเดียว.. / คนสุดท้าย พี่พร ขายข้าวมันไก่.พูดยินดี ดังลั่น (แต่คงไม่มีใครได้ยิน).. "โห.ปู เสื้อถักสวยมากเลย" ...ดีใจจัง...ตังค์ไม่มี.. / "ป๊าให้ที่ดินบ้านเช่าป๊อป เกือบ 7 ล้านบาท..กับให้ค่าเช่ากินใช้อีกเดือนละ 30,000 บาท ป๊าให้ปูใช้เืดือนละ 2,000" (นี่ก็ขอของเดือนกุมภาพันธ์มาแ้ล้ว ถ้าหน้าด้านขออีก..จะโดนตื๊บตาย.. "เห็นมั๊ย ว่าแล้ว..เดี๋ยวก็ต้องมาขอของเดือน มีนา เมษา พฤษภา".....ทำให้แทบตาย สุดท้ายเป็นหมาข้างถนน...