ท่านแม่วิภา จงมีความสุข ต้องถาม "แล้วมีงจะเอายังไงกับกู มึงจะเอาอะไร ขายบ้านให้เงินมึงหมดเลยเอามั๊ย" ตอบ "เอาสิ เพราะนังปูช่วยพ่อแม่ทำมาหากินเลี้ยงพี่เลี้ยงน้อง ส่งเสียให้เรียนโรงเรียนดัดสันดานด้วย ต้องเอาแน่นอน"

ท่านแม่วิภา จงมีความสุข ต้องถาม "แล้วมีงจะเอายังไงกับกู มึงจะเอาอะไร ขายบ้านให้เงินมึงหมดเลยเอามั๊ย" ตอบ "เอาสิ เพราะนังปูช่วยพ่อแม่ทำมาหากินเลี้ยงพี่เลี้ยงน้อง ส่งเสียให้เรียนโรงเรียนดัดสันดานด้วย ต้องเอาแน่นอน" / * 1.เอาเงินค่ามอเตอร์ไซค์ รวม 3 คัน (เพราะคุณชายป๊อปได้ 2 คัน, คุณชายป้อม ได้ 1 คัน) นังปูช่วยทำงานคนเดียว.. ได้ค่ารถเมล์ ตอนนั้นคันละ 13,000 บาท รวมค่าน้ำมันอีก ... ถ้าเป็นตอนนี้ พย.55 ตกคันละ 40,000 บาท รวมค่าน้ำมัน 10,000 บาท รวมคันละ 50,000 บาท คิดเงิน 3 คัน รวมค่าน้ำมัน เป็นเงิน 50,000x3= 150,000 บาท * 2.ค่าเซ็นชื่อ "ไม่ขอรับมรดก" ให้คุณป๊อป สุชาติ สุพรรณโกมุท ได้เงินติดก้นบัญชี (หลังจากป๊าตายไปแล้วเกือบ 3 เดือน ) ได้เงินมา 7,000 บาท ถูกเกินไป..กับค่าที่ดิน 515 ตารางวา.. คิดเล่น ๆ ตร.วาละ 10,000 บาท ก็จะเป็นมูลค่า 515x10,000= 5,150,000 บาท (ห้าล้านหนึ่งแสนห้าหมื่นบาท) .. นังปู ลูกสาวคนเดียวที่ช่วยพ่อแม่ทำมาหากิน ตั้งแต่เด็ก ทำงานทุกอย่าง ถูกตีด้วย.. ต้องการ 10% ของราคาที่ดินของ 515 ตารางวา.. ถ้าจะให้ยุติธรรม. เอาราคาที่ดินของกรมที่ดินเลยก็ได้..ราคาแท้จริง *** 3.นังปู สุวรรณา สุพรรณโกมุท ต้องการเบิกเงินล่วงหน้า เืดือนละ 2,000 บาท จากอายุ 46-60 ปี เป็นเงิน 360,000 บาท เพราะอีกหน่อยคุณป๊อป สุชาติ สุพรรณโกมุท ถึงแก่กรรม หรือตาย หรือพิการ อาจขายที่ดิน ไม่มีบ้านให้เช่า ไม่มีรายได้.. มาให้เงินนังปูตามที่ป๊า นายธรรมพล สุพรรณโกมุท สั่่งให้เงินมันใช้เดือนละพัน (ใจดีมากเลย) แต่คุณป๊อปแย้ง "เดือนละพันจะไปพอใช้อะไร ให้มันใช้เดือนละ 2,000" "อ้าว 2,000 ก็ 2,000" .. โดยที่ป๊า นายธรรมพล สุพรรณโกมุท ไม่ได้เขียนพินัยกรมคำสั่งเป็นลายลักษณ์อักษร ไม่เป็นเอกสารใด และไม่ได้ระบุว่า "จะต้องเพิ่มเงินให้สุวรรณา สุพรรณโกมุท ทุำกปี จากเดือนละ 2,000 เป็นเดือนละ 3,000 ในปีัถัดไป และในปีถัดไป เพิ่มเป็นเดือนละ 4,000 ทุกเดือน" เพราะค่าเงินลดลง เช่น ราคาทองคำเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว บาทละ 12,000 บาท ราคา ณ ป้จจุบัน ปี 2555 ซื้อขายตกบาทละ 24,000-25,000 บาท ...และป๊า นายธรรมพล สุพรรณโกมุท ไม่ได้ระบุว่าจะให้เงินนังปู สุวรรณา สุพรรณโกมุท ไปจนถึงอายุเท่าไหร่ หรือจะให้ไปจนนังปูมันตาย... / นังปูต้องการเงินก้อน เอาไปลงทุนทำมาหากิน หาเลี้ยงเลี้ยงชีพ ดำรงชีวิตด้วยตัวเอง ไม่ได้หวัง ไม่ได้ต้องการให้ คนที่ถูกเรียกว่าเป็น "พี่ชาย" มาเลี้ยง.. เพราะุทุกวันนี้ มันก็ขาพิการ ทำมาหากิน ทำงานหนักไม่ได้ ท่านแม่กลัวมันตาย.. ให้เอาเงินจากค่าเช่าบ้าน ที่ได้รับมรดก(โฉนดมีชื่อสุชาติ สุพรรณโกมุท เป็นเจ้าของ มากอดไว้คนเดียว) สุดท้ายมันตายก็เป็นของลูก(ยูริ) เมีย (คุณนายเยาวพันธ์) ... คนที่มาทีหลัง ไม่ต้องทำอะไรเลย ได้ไปจนหมด ขึ้นสวรรค์กันยกทีม.. ส่วนนังปู ทำงานให้เป็นวัวเป็นควาย.. สุดท้ายไม่ได้อะไร เหตุผลสุดวิเศษคือ "มันไม่ได้อยู่ดูแลเตี่ยมัน ตอนตายมันก็ไม่ได้อยู่" แต่พวกมึงทำไมไม่พูด "ตอนกูไปอยู่กับเขา เขาไม่ได้อยากให้กูอยู่ด้วย พวกมึงรู้ว่า เขาอยู่กับอีดอก กูกลับมาเขาก็ดีใจ ตอนหลังไปขอเงิน ยืนรอข้างกำแพงบ้าน เขาให้ค่ารถกู 20 บาท ค่ารถตู้ออกมาก็ 10บาทแล้ว ไม่มีเงินเลยแม้แต่สลึงเดียวติดตัว.. ต้องอ้อนวอน ขอเปลี่ยนจากแบงค์ 20 เป็นเงิน 200 บาท.. ป๊าเขาบอก "ไม่ต้องมา ไม่ต้องมา เดี๋ยวผู้หญิงไม่ซื่อสัตย์ นั่งกอดเอวกันกลม.. เดี๋ยวป๊าส่งเงินไปให้ ไปเปิดบัญชี และเอาสำเนาหน้าบัญชีมาให้ป๊า ...อีกเดือนกว่า ๆ ม๊าให้เงินมา แต่เอาไปกินบ้างส่วน เงินไม่พอเปิดบัญชี โทร.เข้าเครื่องป๊า เป็นเกือบ 100 สาย ป๊าไม่รับสาย พอรับสาย ขอให้ป๊ามาช่วยออกเงินอีกนิดหน่อย เปิดบัญชีให้หน่อย ป๊าจะได้โอนเงินให้เค้า นั่งรออยู่หน้าธ.ทหารไทย ตลาดมีนบุรี ป๊าบอก "ออกไปไ่ม่ได้ ไม่มีคนเฝ้าร้าน ผู้หญิงเฝ้าร้านคนเดียวไม่ได้ ทำำไมเหลวไหลอย่างนี้ เอาเงินไปกิน ทำไมไม่เปิดบัญชี เหลวไหลจริง ๆ" นังปูนั่งรออีกเป็ันชั่วโมง ปวดฉี่ กินน้ำเซ่เว่น โค้กแก้วเล็ก แก้วเดีียว นั่งรอที่ป้ายรถเมล์ อีก 2 ชั่วโมง นั่งมองรถที่จะยูเทิร์นมาว่าเป็นรถกระบะของป๊าหรือเปล่า แต่แล้วก็สิ้นหวัง ไม่มีวี่แวว.. (เตียมไว้อยู่แล้ว.. ว่าต้องเป็นอย่างนี้แน่นอน.. ค่ารถแอร์สาย 514 นั่งรถกลับไปที่บ้านร้านผักไปขอทานท่านแม่วิภา จงมีัความสุข) ตอนกลับจากบ้านป๊าที่ปากซอยประชาร่วมใจ 43 ท่านแม่ด่า "กลับมาทำไม กลับมาทำไม ทำไมไม่ขายของให้รวย ๆ ไปทะเลาะกับยาม อยู่กับเตี่ยมึงสิ ..ขายของให้มันเห็น ขายให้มันเห็นว่าขายรวย รวย" ... / ตอนที่อยู่บ้านป๊า 2 เดือน ตื่นเช้าก็จับไม้กวาดทั้งพื้นทั้งบ้าน เก็บก้นบุรีที่โต๊ะสนุ๊กทิ้งให้หมด จัดของเรียงนม กระทิงแดง เอ็ม150 เข้าตู้เย็นให้เต็ม เอาของเก่าออกก่อน ของใหม่ใส่ไว้ข้างใน เพราะจะเย็นช้า.. หยิบกาแฟกระป๋องขาย ตวงเหล้าใส่ขวดกระทิงแดง ขาย .. ตวงเหล้าเป็นเป๊กให้ตาแก่ขี้เมา พูดจาแทะโลม.. ไปตลาดซื้อข้าวที่ป๊าอยากกิน ราดหน้าที่ บิ๊กซี.. ซื้อของมาขาย ลูกอม แกะถุงใส่ขวดโหล ขายน้ำขวดเป๊ปซีใส่น้ำแข็ง ขาย ขายบุหรี่ ขายเหล้า (เขาก็จุดบุหรี่ดูดตรงนั้น ต้องเอาผ้าอุดจมูก) 2 เดือนที่อยู่ช่วยขายของป๊า.. ไม่เคยได้รับค่าจ้าง ไม่เคยขอค่าแรง จะมีก็เอาเงินในเก๊ะไปซื้อกับข้าว ซื้อกระทะมาผัดหอยลายให้ป๊ากิน ซื้อทีละโล เจ้าประจำแม่ค้าจำหน้าได้แล้ว... ป๊าเก็บค่าเช่าห้องที่หนองจอก ก็ไม่เคยแบ่งให้แม้แต่บาทเดียว... นังปู กูถือว่ากูทำให้พ่อทำให้ ทำให้พี่ ทำให้น้อง ครบถ้วนสมบูรณ์ทุกหน้าที่แล้ว.. ต่อไป จะเป็นจะตาย.. ก็อยู่ที่พวกมึง.. กูไม่มีอะไรจะเสีย.. เพราะกูก็ไม่มีอะไรจะได้.. คนที่ไม่ต้องทำ ได้กันไปจนหมด คนมาทีหลังก็ได้กันไปจนหมด.. เหลือหมาข้างถนน นังปู สุวรรณา สุพรรณโกมุท ตัวเดียว.. ที่จะต้องอดตาย.. หรือถ้าไม่อยากอดตาย ต้องยอมไปช่วยขายของ หาเงินค่าแรงวันละ 200 (แล้วถ้าให้วันละ 300 จะพอมั๊ย) ... ต้องทำมาหากินเลี้่ยงตัวเองอีกอยู่ดี.. สัญญาเช่ากรมธนารักษ์ บ้านเช่าร้านผักซอยพิพัฒน์ 2 ปีต่อปี ถามท่านแม่ "แล้วถ้าเขาไล่ที่ เค้าจะไปทำมาหากินอะไรต่อ" ท่านแม่วิภา จงมีความสุข ไม่มีคำตอบใด ๆ ให้ ตอบแค่อ้อมแอ้ม "ไปขายของที่หนองจอก" ซึ่งจริง ๆ แล้ว เขาไม่อยากให้ไป เดี๋ยวจะไปทำร้าย ทะเลาะกับลูกปีอป (คือลูกสาวคนเดียว จะไปทำร้ายลูกชายคนโตของเค้า) ... / ขนาด เชงเม้ง ป๊าตายครบปี จะไปไหว้ที่ป๊าที่บ้านปากซอยบึงนายพล ท่านแม่วิภา ยังพูดว่า "จะไปเหรอ อย่าไปทะเลาะกับไอป๊อปก็แล้วกัน" ...