"จะเผาบ้าน" สิ้มบอก "ไม่เอานะ อย่าทำ ใจเย็น ๆ ยังไงเขาก็เป็นแม่เรา"

"จะเผาบ้าน" สิ้มบอก "ไม่เอานะ อย่าทำ ใจเย็น ๆ ยังไงเขาก็เป็นแม่เรา" / "สิ้มไม่เอา แต่ปูเอา.. เพราะเราไม่ใช่ลูกเขา.. ทำงานให้พวกมันทุกอย่าง.. สุดท้าย หมาคาบไปแดก ..อีนัง Lhyn Pimpa Suphankomut เป็นใครมาจากไหน..งานไม่ต้องทำอะไรแม้แต่อย่างเดียว.. ได้เงินยืม (หรือให้ฟรี) ก็ไม่รู้ ไปเรียนจนจนปริญญาโท.. เช้าไปเรียน ค่ำกลับ.. "อย่าไปว่าเขา เขาใช้ไม่เท่าไหร่" 4 ปีท่่านผ่านมา.. ออกจากบ้าน ค่าครองชีพ ค่ารถ ค่าเรือ ค่ากิน ถ้าไม่มีวันละ 200 หรือเดือนละ 6,000 บาท ออกจากบ้านได้เหรอ.. ไหนจะซื้ออุปกรณ์การเีรียน ค่าเครื่องเขียน ค่าเสื้อผ้า ค่าหนังสือ จบปริญญาโท..ไอ้ที่ว่าใช้ไม่เท่าไหร่น่ะ มันแค่ พันสองหันรึไง... อย่างน้อยก็ต้องเหยียบ 3 แสนบาท.. หาส่งมันได้.. แต่นังปูเป็นลูกสาวคนเดียวแท้ ๆ ออกมาจากรูเขาเลย (ไม่แน่ใจแล้วตอนนี้) ... อย่าว่าจะขอเงินฟรี ๆ มาลงทุนมาหากินเร้ย.. ขอยืมแค่ไม่กี่บาทยังไม่ได้ให้เลย.. แต่ทำงานเป็นวัวเป็นควายให้ได้.. ตอนนี้เจ็บป่วย มันก็จะยังจิกกะบาลให้เราไปทำงานเป็นทาส เป็นหมาเฝ้าสมบัติ เพื่อแลกกับค่าแรงวันละ 200 บาท (ตอนนี้ขึ้นให้เป็นวันละ 300 จะพอมั๊ย..ถามเหมือนเราใช้ล้างใช้ผลาญ เท่าไหร่ก็ไม่พอ.. เราขอทานเขาคุณแม่วิภา จงมีความสุข เดือนละ 4,000 บาท... แต่น้องหนู Lyhn Pimpa Suphankomut /ได้อยู่ดีกว่า กินก็น่าจะดีกว่า มีเงินนั่งมอเตอร์ไซค์เข้าออกซอย 2 เที่ยว วันละ 20 บาท.. ไอ้เราต้องเดินเข้าออกซอย นอกจากวันไหนรีบ หรือแดดร้อนมาก ก็ต้องยอมควักเนื้อเสียค่ารถมอเตอรไซค์ 10 บาท.. (ได้แค่เที่ยวเดียวเท่านั้น)...