วันนี้ 23พย.53
เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา รอจนเช้า ถาม woody ว่าพ่อให้เงินหรือยัง ก็ยัง เลยนั่งรถเมล์ไปไถที่แม่ มา 200+50 แล้วขอค่ารถ 20 แม่ประชดให้มา 200 ก็ต้องเอา เพราะจะเอาไปซื้อไหมมาถัก ที่พี่ที่ Office เก่า order กลับถึงบ้านเด็ก ๆ คืนให้ 250 บาท ตอนแรกตั้งใจจะเด็ก ๆ ไว้กินขนม แต่พวกเขาก็มีน้ำใจให้ยืม ตั้งใจว่า ส่งงานแล้วจะรีบไปคืนเด็ก ๆ (เราเคยแต่ยืมเงินและคืนเงินครบทุกครั้ง บางครั้งก็แถมดอกเบี้ย เป็นนม เป็นขนม บางวันพ่อมันไม่เอากับข้าวมาให้ตอนเช้า อ้วน หิว ก็ให้ยืมเงินก่อนทุกครั้ง เราดีเกินไปไม๊เนี่ย..ไม่เห็นจะเป็นคนดีเลย อ้วก)
วันนี้ มันให้ Dino โทรมาทวงเงิน ให้คืนวันนี้ เพราะต้องใช้..เป็นค่าขนม..ดูมันทำ..มันอายุจะ 50 แล้วนะเนี่ย..ทุกครั้งที่พ่อมันอยู่ Dino จะกลัวพ่อมันออกมาเจอมาคุยกับ ไอ้กู๊บ้า (พ่อมันเรียกเราอย่างนี้) No เป็นเด็กหัวอ่อน กลัวพ่อมันยังกับอะไร พ่อมันเคยขู่ไว้ "อย่าไปแดกของมัน อย่าให้รู้นะว่าไปกินของมัน ไปเอาของมัน กูจะส่งพวกมึงไปอยู่กับแม่มึง"
ขอโทษคนที่ผ่านมาอ่านบันทึกชีวิตที่งี่เง่าอันนี้ด้วยนะคะ
fannyknit
ปล.วันนี้น้ำตาไม่มีจะให้ไหล เพราะหัวใจมันชา มันชิน มันไม่รู้สึกอะไรแล้ว
ถึงนายแป้งหมัก..ไม่ต้องสงสาร ไม่ต้องเห็นใจ..ไม่ต้องให้ความช่วยเหลือ..เพราะพ่อแม่พ่อน้อง..เพื่อน (ไม่ต้องพูดถึง) เขายังไม่เลยแม้แต่จะคิดช่วย..คนอื่น เค้าก็ยิ่งกว่าไม่ต้องการความสงสาร ไม่ต้องการความเห็นใจ ไม่ต้องการความช่วยหลือใด ๆ อีก..เป็นการดีเสียอีก..เราจะได้เห็นน้ำใจ..ของคนเป็นพ่อแม่..ให้ซาบซึ้งมากยิ่งขึ้น..ก็เหมือนเดิมแหละ..เงินหมด ก็ไปขอยืม (เหมือนเขากลัวว่าจะไม่ได้คืน) เหมือนขอทาน ให้เขาด่า ว่า กระแนะกระแหน ประชด กระทบกระเทียบเปรียบเปรย เขาบอกว่า "งานตั้งเยอะตั้งแยะ ทำกันแค่ 2 คน" (หมายถึงลูกชายสุดที่รักและสะใภ้ไม่ได้รับเชิญคนดีของคุณนายวิภานั่นแหละมั้ง)
ตอบลบ