ป๊าเอารถตู้สีขาวไปทำสี "นีน่าทัวร์" จัดเที่ยว..เช่ารถบัส ไปแถวชลบุรี
เราก็ไปด้วย...กว่าจะกลับก็ค่ำ..มาก..ลูกทัวร์เต็มคันรถ
*
ป๊าขายทุเรียน ขี่ซาเล้ง สีแดง ถีบครับถีบ...ใส่หมวกไม้ไผ่สาน ผูกเชือกใต้คาง
*
เอาไม้ไผ่เหลายาว ๆ พันด้วยเทปพันสีไฟ สีขาว หรือสีดำ เคาะที่พูทุเรียน..ด้วยดมกลิ่น..น่าจะขายชะนี หรือ "ก้านยาว" มีกระดาษหนังสือพิมพ์พับเล็ก ๆ พันก้านเอาไว้...เอามีดเล็กกรีดเป็น ^ นิ้วแงะกดเนื้อให้ลูกค้าดู..สมัยโน้น..ป๊าจะเอามีดกรีดในร่องแบ่งครึ่งลูก...แล้วกรีดกลางพู..ลูกค้าซื้อไปก็ ฉีกครึ่งลูกก่อน..แล้วใช้ฝ่ามือ 2 ข้าง แบะแต่ละพูออกมา..ไม่เหมือนสมัยนี้ ตัดแต่ง..ห่อกระดาษอย่างดีใส่ถุงให้ลูกค้า..ไม่ต้องเอาเปลือกไปด้วย...
*
ไม่รู้ป๊าหนีอะไร...ไปอยู่ห้องชั้น 3 ของตึกโซ่ยเจ็ก..ข้าบ้านอึ้มเต้าส่วน...
เราพอหุงข้าวทำกับข้าวเสร็จ..ก็ตักข้าวใส่ชามเขียว (ข้าวเยอะไปหน่อย) ตักกับราด เอาไปให้ป๊า ..กะเวลาสักชั่วโมงกว่า ก็ไปเก็บชาม..ส่ง 3 มื้อ(มั้ง)
*
รถรับส่งนักเรียนจากดัทสัน สีเขียว ติดลูกกรงเหล็ก มีประตูมีกลอนใหญ่ท้ายรถ...มาเป็นรถ 6 ล้อ (รถเก่า) สตาร์ทไม่ค่อยติด...ชาวบ้านมักจะออกมาว่า "หนวกหู" ต้องสตาร์ทหลายที...
*
รถเก๋งสีเหลือง (รถเก่า) ก็ไม่ค่อยดี...สุดท้าย รถตู้ (ก็มือสองมั้ง) ถอดเบาะออกด้านหลัง
*
เวลาไปเชงเม้ง..เราก็เป็นคนจัดกับข้าวลงจาน ตักข้าว วางช้อน วางตะเกียบ ไหว้เสร็จ ก็ช่วยเก็บกลับ...
*
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น