แปดริ้ว ปราจีนบุรี

ตอนที่I Pop เลิกกับสาว เอาผัวชาวบ้านมาทำผัวชั่วคราว
คุณนายวิภาจับได้ มันกราบเท้าขอโทษ แต่ก็เท่านั้น เพราะไม่ให้อภัยที่สาวเอาเงินในเก๊ะไปหมด
สาวบอก "เอาไปคืนแล้ว"
แจ๋บอก "บอกไอ้สาวมันแล้ว ว่าอย่าไปรับ..ว่าเอาไอ้ไก่..อย่าไปรับ..มันเสือกไปยอมรับ"

พวกมันปล่อยให้ไปยามยถากรรม กลับไปอยู่บ้านแม่กับพี่ชายที่แปดริ้ว
อุตส่าห์ขอไปแบ่งเช่าที่ตั้งโต๊ะตลาดนัด ซื้อปลานิลกับปลาทับทิม มาขอดเกล็ด ล้าง
ทำน้ำจิ้ม ซื้อร่มกันแดด (แม่ค้า) ซื้อเตา ซึ้ง จ้างรถซาเล้งขนของไปขาย
ไปตลาดในแปดริ้ว นั่งสามล้อไปตอนตี4 เอาวู้ดดี้กับดีโน่ไปด้วย ช่วยกันซื้อช่วยกันขนกลับมาบ้าน
สุดท้ายซื้อมอเตอร์ไซค์ ต่อพ่วง ให้คนที่ขับสามล้อช่วยเซ็นค้ำให้

มันเอาลูก 2 คนไปเรียนที่แปดริ้ว หลังจากนั้นเราก็ออกมาเช่าบ้านอยู่
แต่ก็ไม่ไหว..กลับไป รับจ้างเลี้ยงเด็ก
พวกมันปล่อยให้ 3 แม่ลูก อยู่กันตามยถากรรม กี่ปีไม่รู้
ไม่ช่วยอะไรเลย ใช้วิธีบีบให้พวกมันอยู่กันไม่ได้ เดี๋ยวมันก็กลับมาเอง
ก็เป็นเช่นนั้น หลายปีต่อมา เราถึงได้รู้ว่าเด็ก ๆ กลับมาเรียนหนังสือที่กรุงเทพ
เอาเครื่องตีไข่ ซื้อมา 30,000 กว่า อุปกรณ์ทำขนม ทำเค้ก
คิดว่าน่าจะไปทำขายที่นั่น พวกมันไม่เคยถาม ไม่เคยคิดช่วย
ไม่มีเงิน เอาของไปจำนำ ได้เงินมา 1,500 บาท จะทำอะไรได้
ค่ากิน ค่ารถ ก็หมด ของทั้งหมดไม่เหลือะไรเลย

แจ๋ถาม "เขาบอก ไอ้สาวมันไล่เอ็งออกจากบ้านมันไม่ใช่เหรอ"
"เขาน่ะใคร" / "เออน่ะ เขาว่ามา"
"ไม่ได้ไล่ ออกมาเอง" / "อ้าวเหรอ กูก็ไม่รู้ เห็นเขาว่ามาอย่างนั้น"

ร่อนเร่ เมื่ออยู่ไม่ได้ก็ร่อนเร่ต่อ  ไป..อยู่ปราจีน กับไอ้สาว
เดินจากชลประทานคลองกระจะ เข้าไปตลาดปราจีน
รับจ้างเป็นลูกจ้างร้านขายซีดี (ลูก ๆ  เขาเป็นคนดูถูกคน แต่เจ้าของร้านใจดี เป็นคนดี เมียชอบหาเรื่องทะเลาะด้วย)
เช่าบ้านอยู่ 1,000
ย้ายไปอีกเดือนละ 2,000 ทำได้ 2 เดือน
ขอยืมเงินคุณนายวิภา 5,000 ไปใช้หนี้เจ้านาย
(เขาบอก "ไม่ค่อยมีเงิน" ทำท่าไม่อยากให้)
(ไม่เคยถาม ไม่เคยตาม..แต่ไอ้ Pop มันหนีไปกกอยู่กับเมียน้อยมัน..อด อด อยาก อยาก คุณนายแม่วิภาไปตามมันกลับมา)

นี่ก็คงเป็นเหมือนเดิม คุณนายวิภาและพวกมันก็จะทำกับเราเหมือนที่เราหนีไปอยู่แปดริ้ว ปราจีนบุรี ธันวา มกรา หนาวมาก
ไอ้ POP มันว่า "ไปอยู่หลังเขา" ลุงกับป้าแหม่ม ก็ช่วยพาเด็ก ๆ ไปส่งที่โรงเรียน
พ่อมันไม่เคยมาดูดำดูดีอะไร
บีบจนพวกมันต้องกลับไปอยู่กับพ่อมัน แต่ไม่เอาแม่มัน

"เดี๋ยวพอไอ้โน่เรียนจบ ม.6 ก็ไปพวกมัน 2 คนไปอยู่หนองจอก"
"ไอ้วู้ดลี่ ให้ไปอยู่กับแม่มัน อะไร ๆ ก็แม่มัน"
คุณนายวิภา จอมบงการ

วันหนึ่ง ไอ้ป๊อป (สุชาติ สุพรรณโกมุท) มันเดินลงบันไดมา
เราอยู่ในห้องเก็บของ มันพูดดังลั่น "กูจะฆ่ามึงให้ตายที่นี่ ไม่มีใครรู้ด้วย พ่อแม่ กูก็ไม่กลัวนะโว้ย"
พูดซ้ำ ๆ หลายครั้ง เราอัดเทปในวิทยุไว้ พอได้ยินนิดหน่อย
แต่วันหลังเราก็โยนเทปนั้นทิ้งไป เพราะไม่คิดว่ามันจะมีความคิดชั่ว ๆ อย่างถาวรจนถึงขนาดนี้