ตอนโน้น คุณนายวิภาให้ไปช่วยขนเครื่องอัดวิดีโอเทปกับวิดีโอเทป หลายเข่ง
ที่คอนโดฯ ที่ป๊าไปเช่าทำธุรกิจ(ไม่ถูกต้องสักเท่าไหร่)
ให้เราเอาป๊ากลับมาบ้าน ขนของใส่รถตู้
.......พูดเรื่องอะไรจำไม่ได้ "ไม่เหมือนไอ้ป๊อปนี่ ได้ 200,000" (จากซาโกว ทำงานให้เขา เอาเขามาพูดว่า เขายึกยักไม่ยอมให้เงิน)
คุณนายวิภา "มึงอิจฉาเขาล่ะสิ"
(กูน่ะเหรอ อิจฉามัน มันได้มอเตอร์ไซค์กี่คัน รถยนต์ขับรถไปเอาผัก กูเคยอิจฉามันมั้ย)
พูดหมา ๆ
นอนห้องเก็บของ เวลาฝนตก ก็น้ำฝนก็หยด มีหนูวิ่งกุกกัก ๆ บนเพดาน สนุกดี
ซื้อดินน้ำมันมาแปะ ก็เอาไม่อยู่ ต้องหากระป๋องมารองน้ำฝน แล้วเอาไปเททิ้ง
นี่น่ะหรือชีวิตกู
ไอ้ SAS POP มันกู้เงิน ธกส.สาขา ตรงข้าม ปากซอยโรงลิเกเก่า
เราก็ไปเซ็นกู้ร่วมให้มัน ไม่เคยเรียกเงินจากมันสักบาท
ลางานไปเซ็นให้มัน
ตอนเด็ก เอาฝาขวดน้ำอัดลม ขุดเอาขี้ฝุ่นเต็มร่องประตูออก (มัน 2 คนเคยทำมั้ยเนี่ย)
ที่ "สาว" ขายปลานึ่ง ซื้อพริกขี้หนู ขึ้นช่าย ผักกาดขาว ตะไคร้ น้ำปลา น้ำตาล ผงชูรส
ใส่เครื่องปั่น กระเทียม พริกไทย รากผักชี โขลกเองละเอียดในครกหิน (มรดกของแม่)
เป็นเครื่องหมักใส่ในท้องปลา พร้อมตะไคร้
ปลาก็ใส่กะละมัง ล้างด้วยน้ำฝน ถ้าไม่มี ลงไปล้างในคลอง ท่าน้ำก็ทางลาด เกือบชัน เป็นดิน กระเดียดกะละมังเข้าเอวคนเดียวเดินลงไปล้าง เอาช้อนคม ๆ ขูดเอาดำๆในท้องปลาออกด้วย
ซื้อตู้เย็นเก่ามาเป็นลังแช่ปลา
ไปซื้อปลาตี4 นัดสามล้อ โทร.เรียก ข้ามถนนไปฝั่งหน้า ธกส.หรือโรงน้ำแข็ง
ที่บ้าน "สาว" ไม่มีน้ำประปา ต้องใช้น้ำฝน ปันกับพี่ชายเขาพี่เปี๊ยก
ป๊าตาย ไว้ทุกข์ 100 มันไปเซ็นรับมรดก (ยังไม่ถึง 100 วันเลย) ไอ้ SAS POP ใส่เสื้อยืดสีชมพูช็อคกิงพิงค์ (นี่น่ะหรือรักพ่อมัน ทุเรศ)
พวกทีมคุณนายวิภา ให้บ้านและที่ดิน "สาว" 1 หลังมั้ง
ไอ้หน้าตัวเมีย (แต่เป็นตัวผู้ "ป๊อป") มันไม่ไป
คุณนายวิภา ใช้ให้เรา "ลางาน" ไปทำเรื่องโอนให้ "สาว"
ขอเจ้าหน้าที่ โอนแบบซื้อขาย (ไม่โอนแบบ "ให้" เพราะภาษีเสียเยอะกว่า"
จำไม่ได้ว่าค่าภาษีใครออก
เรื่องถังดำ
คุณนายวิภา "ไอ้เหน่งขับรถมา แล้วเอารองเท้า(แตะ) มาคืนมึงด้วย"
"เออ.แล้วเขาเอาถังสีดำ 2 ใบมาให้ด้วยหรือเปล่า"
เสียงแหวทันที "มึงจะเอาเท่าไหร่ เดี๋ยวกูใช้ให้มึง..ไปอยู่บ้านเขา กินข้าวบ้านเขา"
"ก็แล้วแต่จะให้" / "เอาไป 200 เลยไป"
(ประมาณว่า ด่ากูแบบเค็ม งก เคี่ยว โคตร ๆ) ยังไม่ได้เอากลับมา
วันหนึ่งไปบ้านสีลม กำลังจะหยิบรองเท้าแตะ
คุณนายวิภา "ไม่ต้องเอาใหม่ เอาของมึงที่ไอ้เหน่งเอามาคืนไปใส่ ไม่ต้องซื้อใหม่ด้วย"
เราก็เอาถุงไป เดินออกไปปากซอย แล้วทิ้ง เพราะรองเท้ามันไม่มีดอกแล้ว
ตอนไปอยู่กำแพง เราก็ซื้อคู่ใหม่ใส่กลับมากรุงเทพฯ
ดูฟรีทีวี "จานดำ" ดูทุกวัน อยากทำอะไร ขาย รอให้เขาถามว่า
"จะลงทุนอะไรเท่าไหร่" อยู่ดาดฟ้า 4 ปี นอกจากจะไม่ถาม
ไม่ให้ทำแล้ว จะเอาขายโชห่วย ไข่ กะปิ น้ำปลา ปลากระป๋องให้คนคอนโดฯ หน้าบ้าน
น้ำเป๊ปซี่ จะลงทุนให้ (อย่างหนักเลยมั้ง)
เขาซื้อมาจาก 7-11 หรือไม่ก็ BigC Lotus กันหมดแล้ว ไม่รู้หรือไง
ฝนตกน้ำท่วมในบ้าน เอาปุ้งเต้าอลูมิเนียม ตักน้ำออกตลอดเวลา
ไอ้คนที่ได้มรดก มันเคยทำบ้างมั้ย
จัดของโชห่วยในตู้ สบู่ ยาสีฟัน แชมพู ฯลฯ
ขอขวดไปขาย ลากคงมีเสียง
ไอ้ SAS POP พูดเสียงดังลั่น ไม่รู้แสดงละคร (แม่งแสดงเก่งจะตาย น่าจะให้รางวัล (ปลา) ออสการ์
"เค้าไม่ว่างหรอก ไม่ว่างไปโอนเงิน ไอ้ยูมันติดเค้าจะตาย ไปไหนก็ต้องเอามันไปด้วย
ไอ้ยูมันติดเค้าจะตาย ไม่ว่าง ๆ"
ไอ้ตอแหล..เวลาเมียมันอยู่เลี้ยงลูก เฝ้าห้องชั้น 3 เห็นอยู่กันอย่างนั้นได้ก็ตั้งหลายวัน
เวลามึงไปสีลม หรือไปซื้อกินข้าวให้เมียมันแดก
ที่บางพลี คนเช่าบ้าน ทำซ่อมทีวี หนีไปแล้ว
คุณนายวิภาใช้ให้เราไปกับลูกชายมัน ไปช่วยขนทีวีไปทิ้งที่กองขยะในบางพลี
แล้วขนไปทิ้งที่บ่อในบ้านสาวกับพี่ชายที่แปดริ้วด้วย
ล้างตะกร้าใส่แตงกวา มะเขือเปะ ฯลฯ (ถึงแม้จะนาน ๆ ล้างที ดำเป็นคราบแล้ว คนได้มรดก..มันเคยทำมั้ย)
EDog ก็ทำ..แบบเอาหน้าไปอย่างนั้นแหละ หืม..โคตรขยัน แต่บ้านดินแดง
เห็นมันกวาดบ้านวันแรกเท่านั้น หรือไม่ก็กวาดเฉพาะหน้าห้องมัน ขยะห้องมันก็ให้โน่เอาไปทิ้ง
ว่าแต่ EDog เยา..นี่..มันมาจากไหน อาศัยเกาะผัว "สบาย" นอนก่ายบนกองมรดก...
เออ..ต้องยอมรับว่า วาสนามันดี กูเป็นลูกแท้ ๆ ทำ ๆ ๆ ตั้งแต่เด็ก
ไม่เคยมีความดีอะไรเลย..ไม่มีความดี ไม่มีแม้แต่ความเป็นลูกที่สมควรจะได้
ให้มันไปทำมาหากิน สาวแก่ ตัวคนเดียว ไม่มีผัวหาเลี้ยง...
คุณนายแม่วิภา..ส่งเสริมให้เป็นลูกจ้าง หรือไม่ก็ถูกกดหัวให้มันแค่วันละ 200 ก็พอกิน
ถ้าโดนยึดที่..ก็ปล่อยกูให้หากินอย่างหมาข้างถนน ...ต่อไป
(คิดรึ..ว่าลูกชายมันจะให้เงินค่าเช่าของป๊า..ที่คุณนายวิภาพูดไว้ ขนาดเดือนละ 2,000 ยังพูดอยู่นั่นแหละ..ไม่ได้มีคนเช่าทุกห้องนะ.จะบอกให้ ไม่ได้เก็บค่าเช่าได้ทุกห้องนะ...
เออ.ไม่เป็นไร....เดี๋ยวกูจะขอให้ กรมสรรพากร เขาไปดูแทน
สนุกล่ะสิ...ภาษีย้อนหลัง บาน
ถ้ากูไม่สมควรจะได้รับอะไรเลย...กูจะทำให้พวกมึงรู้ถึงความรู้สึกเหมือนกันว่า
"พวกมึงควรจะต้องเสียอะไรบ้าง....จนไม่เหลือแม้แต่บาทเดียว เผลอ ๆ เจอย้อนหลัง..จนติดลบ"
กูตายคนเดียวซะเมื่อไหร่...กูจะต้องลากพวกเดนนรก อย่างพวกมึง..ลงนรกไปกับกูด้วย...
โปรดติดตามต่อไป
เปลี่ยนใจไม่ส่งสำเนาไปให้ เปลืองค่าถ่ายเอกสาร...พวกมึงไม่กลัวกูหรอก กูรู้
แต่ไม่ยักรู้...ว่าพวกมึงไม่กลัว เจ้าหน้าที่กรมธนารักษ์ ไม่กลัวเจ้าหน้าที่กรมสรรพากร
25 กค.54 กูส่งแน่...จดหมายพร้อม ซีดี เดี๋ยวหาร้านไรท์แผ่นให้ 2 แผ่น
คุณนายวิภา สีลม กับลูกชายคุณป๊อป หนองจอก คู้ซ้าย คู้ขวา...
เตรียมต้อนรับทางการให้ดีนะ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น