ห้องสมุดซอยพระนาง.. มะวาน 4 กค.57 ลงมาแจ้ง จนท. มีคนมาแทะเมล็ดฟักทอง (เห็นเป็นครั้งที่2) เดินหาโต๊ะ หน้าห้องเก็บของว่าง แต่ไม่นั่ง.. เดินมานั่งโต๊ะเดียวกับเรา.. กัด กิด กิด กิด กิด เก่งมาก เมล็ดฟักทองเข้าปากโดยไม่ต้องหยิบเลย...

ห้องสมุดซอยพระนาง.. มะวาน 4 กค.57 ลงมาแจ้ง จนท. มีคนมาแทะเมล็ดฟักทอง (เห็นเป็นครั้งที่2) เดินหาโต๊ะ หน้าห้องเก็บของว่าง แต่ไม่นั่ง.. เดินมานั่งโต๊ะเดียวกับเรา.. กัด กิด กิด กิด กิด เก่งมาก เมล็ดฟักทองเข้าปากโดยไม่ต้องหยิบเลย... / จนท.ไม่ได้ขึ้นมาเตือน.. ก็ไม่เป็นไร.. / เลยเดินไป 7-11 ไปซื้อทุเรียนกวนมากิน เคี้ยว ๆ เปิดปาก เป่าลมออกมา (รู้อยู่แล้วว่า อากาศพัดหมุนเวียน..จากริมกระจกเข้าริมทางเดินกลาง) .. ขอเอาคืน แก้แค้นบ้างเป็นไรไป.. ตาแก่ทนไม่ไหว ..ลุกย้ายหนีไปโต๊ะ 2 ริมใน (ทางประตู)... / เคี้ยว แทะ แกะ เมล็ดฟักทอง เคี้ยวต่ออีก ประมาณ 16.00 น.... จากโต๊ะ 2 เรานั่งโต๊ะ 4 ยังได้ยินเลย กิด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ / ตาแก่หันเงยหน้ามา เราก็มองไป..สบตากัน.. (ไม่ทำอะไรหรอก..แกไปโต๊ะนั่นน่ะดีแล้ว.. พอดีสักครู่.. ยายปากห้อยมานั่ง โต๊ะ 1 ริมกระจกมุมใน เหมาะสมกันดี..ยายปากห้อยอ่านหนังสืออกเสียงเบา ๆ กับ ตาแก่แทะเมล็ดฟักทอง..สบายเหมือนอยู่บ้า นั่งเอาดินสอ ทำ ปริศนาอักษรไขว้..แทะเมล็ดฟักทองไป เพลินไม่ใช่น้อย.. )ฉันไม่ได้เพลินด้วย.. ถ้าจะแทะเมล็ดฟักทองเหมิอนกันก็จะกะไรอยู่.. เขาก็ไม่สน ดีเสียอีก เสียงเหมือนกัน.. / เปิดวิทยุให้ฟังก็แล้.. ไม่สามารถแปลภาษาออก .. จนท.บอก "คนที่มาที่นี่ ส่วนใหญ่ก็มีความรุ้ในระดับหนึ่ง" / "ก็จริงค่ะ มีความรู้ แต่ไม่มีสามัญสำนึก จึงเรียนมาเพื่อโปรดทราบ.. ถ้าพี่ไม่ยอม ก็ต้องเล่นเกมกำจัด หมัดห้องสมุดเองนะคะ เชิงขออนุญาตลุย".. / พิมพา สุพรรณโกมุท คงเห็นแล้วนะว่า ... "ถ้ากูไม่เอาเปรียบใคร..ก็ก็จะไม่ยอมให้ใครมาเอาเปรียบกู.. ถ้ามึงเอาเปรียบกู กูก็จะทั้ง "ให้คืน" และ "เอาคืน".. เธอจะไม่มีที่ยืนบนโลกนี้อย่างแน่นอน.. ลูกไม่ใช่ หลานไม่ใช่ แต่อาอึ้มของเธอพูดได้ดีทีเดียว.. แต่ชั่วกี่ทีไม่รู้.. "หลิน (พิมพา สุพรรณโกมุท) ก็เป็นหลานอากง อาม่า คนนึงเหมือนกัน มีสิทธิ์ในทรัพย์สมบัติ มรดกของอากงอาม่า ส่งหลินเค้าเรียนปริญญาโท นิด้า นิด ๆ หน่อย ๆ จะเป็นไรไป" ฉัน สุวรรณา สุพรรณโกมุท.. ตื่นก่อนตี 3 ไปตลาดวงเวียนใหญ่ให้ทุกวัน ที่คุณแม่เรียกให้ตื่น.. ไปตลาดสามย่าน ยืนขายทอดมัน 1 กิโล.. เฝ้าให้แม่นอนกลางวัน หุงข้าว ทำกับข้าว ล้างชาม ล้างถาด กวาดหน้าบ้าน กวาดใต้เขียง รองน้ำถังสแตนเลส ตักข้าวสารเป็นถังไปใงให้ลูกค้าถึงบ้าน เด็ดใบมะกรูด เก็บก้านหนามเต็ม ห่อ นสพ.อย่างเรียบร้อยก่อนทิ้งเข่งขยะ ตักน้ำตาลทราย ถุงละ โล ครึ่งดลก จนหมดโอ่ง ชั่ง มัดปากถุง เรียงใส่โอ่งอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย.. จนเต็มโอ่ง.. สุดท้าย หลิน พิมพา สุพรรณโกมุท เป็นหมาคาบไปแดก พ่อฆ่าตัวตาย ไปตั้งนานแล้ว ไม่เคยมาดูแลอากง อาม่า.. แม่มีผัวใหม่ มีลูกใหม่..ไม่มีปัญญาส่งเสีย เลี้ยงดู หลิน.. ส่งมาเมืองไทย เข้าเมืองผิดกฎหมาย ซาโกว ต้องไปรับรอง ให้ทำบัตรประชาชนให้ (ผิดกฎหมาย) .. จ่ายเงินใต้ดต๊ะ ส่งให้เรียนจนจนปริญญาตรี สถาบัฯ พรอจอมเกล้าฯ ลาดกระบัง สาขา ฟู๊ดซายน์ ...สุดท้ายหนีออกจากบ้านเขามา ไม่บอกพวกเขา (กลัวเขาจะมาทำร้าย) ..อาอึ้มให้เงินเรยนปริญญาดท ฟรี ๆ กินฟรี อยู่ฟรี ไม่เสียค่าน้ำค่าไฟ ไม่ต้องไปทำงานหาเงินมากินข้าวเอง ไม่ต้องหาเงินมาเรียนปริญญาโท..นิด้า เอง (หรือเงินของเธอ..ซาโกวเค้าให้เงินมาเรียนเหรอ.. หนีออกจากบ้านซาโกว โซ่ยโกว ยังไม่รู้เรื่องเลย ว่าเธอหอบผ้าหนีออกจากมาแล้ว..) พี่ป๊อปที่แสนดีของเธอ ไปรับไม่ใช่เหรอ.. / เจอกันหน้าบ้าน 68/16 ซอยบุญอยู่ ถ.ดินแดง จำได้หรือเปล่า ฉันยังทักเธอเลย (หิ้วถุงกระดาษแข็ง หูเชือก ยี่ห้อ..) ถามเธอ .."อ้าวหลิน มาเที่ยวเหรอ" / เห็นรถพี่ปีอปที่แสนดีของเธอ จดหน้าบ้าน เลิศลักษณ์ กำลังปิดประตู เดินมาบ้านนี้ (หน้าบ้านตัวเองว๊าง ว่าง ไม่จอด.. บ้าหรือเปล่า) แต่สุดท้าย "เธอก็เข้ามาอยู่ห้องอย่างดี ที่พี่ป๊อปเก็บของเน่า เก่า รกออก ทำความสะอาดห้องให้ตามสมควร มีพัดลมให้ มีทีวีเก่าให้ดู..มีแม่กุญแจ Solex ให้ล็อคห้องอย่างดี.. เรียกเธอ เธอยังไม่ออกมาคุยกับฉันเลย จะบอก "โซ่ยเจ้กขี่จักรยานมาแถวนี้ อย่าลงไปนะ" เคาะประตูจนข้อนิ้วเจ็บไปหมด.. / หลัง ๆ เธอได้ยินเสียงฉันเดินขึ้นบันได.. เธอวิ่งหนีไปหลบนอกระเบียงหน้าห้องวูดดี้ ชั้น 3 ฉันเดินตามไปดู.. แต่ก็ช่างเถอะ.. เหมือนฉันจะไปฆ่าเธอ... หนีตาย.. / สุดท้าย ฉันแช่งในใจ "ใครทำร้าย แทงข้างหลังกู (คนในบ้านนี้) ไม่ว่าต่อหน้า หรือลับหลัง ขอให้มีอันเป็นไป... เห็นกับตา ฉันกำลัง.ซื้อบะหมี่ หน้า ร้าน108 .. ได้ยินเสียงคนหล่นตุ๊บ เขาวิ่งมาดูกัน "ผู้หญิงตกมอเตอร์ไซค์" หันไป เป็นน้องหลินเอง..จะเข้าไปแล้ว ..แต่ไม่เสือกดีกว่า.. "น้องสาวที่แสนดีของพี่ป๊อป" ฿฿ เธอยู่ห้องเย็น ๆ ชั้น 4 แต่ฉันอยู่ห้องดาดฟ้านรก ชั้น 5 ร้อนจะตายห่า.. เข้าออก ค่ำเธอกลับเข้าห้อง (มีเงินนั่งมอเตอร์ไซค์เข้าออก ซอย แต่ทุกวันนี้ ฉันจะต้องเดินเข้าออกซอยทุกวัน..เพื่อไม่ให้เสียเงินเดือนละ 600 บาท)..."เธออยู่ไหน.. ฉันอยู่นี่"...ลำบากหรือเปล่าจ๊ะหลิน.. "หลินเค้าเงินไม่พอใช้ มาขอ (อาอึ้ม) นิด ๆ หน่อย ๆ เอง.. อย่าไปอิจฉาเค้า เข้าใจมั๊ย" (อาอึ้มกล่าว)