7-11 ปากซอยบุญอยู่ ป้าแม่บ้าน ผมซอยสั้น ใส่แว่น... ชะโงกหน้า..ก้มมองดูในถุงใหญ่แบบตั้งใจ เหมือนจะดูว่าเราโขมยของหรือขนมเบนโตะหล่นลงในถุงหรือเปล่า..

7-11 ป้าแม่บ้าน ผมซอยสั้น ใส่แว่น... ชะโงกหน้า..ก้มมองดูในถุงใหญ่แบบตั้งใจ เหมือนจะดูว่าเราโขมยของหรือขนมเบนโตะหล่นลงในถุงหรือเปล่า.. ลูกค้า : หยิบซองโอวัลตินเม็ด กดเบาๆ ว่าเม็ดใหญ่แค่ไหน 3 ซอง 10 บาท จะซื้อกินดีมั๊ย หรือจะซื้อโอวัลตินกล่อง ดื่มมจะคุ้มกว่า (หยิบ-วาง หลายครั้ง ยังไม่ตัดสินใจ) แม่บ้าน: ยืนมองดูสักครู่ใหญ่ พูด "3 ซอง 10 บาทเอง ซื้อหยิบได้เลย ถูกมากนะ" (เอ.. เราก็อ่านภาษาไทยออก เข้าใจ ทำไมแม่บ้านต้องมายืนพูดบอก พูดซ้ำ ไม่ไปทำงานแม่บ้าน จนเรารำคาญ ไม่แน่ใจว่าแม่บ้านหวังดีหรือจะยืนจ้องจับผิด กลัวเราจะหยิบโขมยขนมซองเล็ก เลยเดินไปหยิบโอวัลตินกล่อง ซื้อจ่ายตังค์ ตัดความคำราญ)..จำไม่ได้ว่าหิ้วถุงใหญ่ตั้งพื้นหรือเปล่า... แต่คำพูด กิริยา ส่อเจตนา.. ไม่ให้เกีรติลูกค้า... น่าเกลียดมาก.. . มีต่อ