"พ่อเอาไม้เรียวสะบัดเบาๆ ลงก้น(เนื้อๆ)ของลูกทันที..ที่ไม่ได้เก็บเสื้อผ้าลงตะกร้าหรือไม่แต่งตัวให้เรียบร้อย.."พ่อแม่โรคจิต ผิดถูกมากน้อย..ไม่รู้ล่ะ ขอตีไว้ก่อน ส่วนแม่โรคจิต ชอบพูดจาเสียดสี..กระทบกระเทียบเปรียบเปรย..ค่อนขอด ขู่คุกคาม ถ้าไม่ทำงี้จะโดนงั้น..

"พ่อแม่โรคจิต ผิดถูกมากน้อย..ไม่รู้ล่ะ ขอตีไว้ก่อน ส่วนแม่โรคจิต ชอบพูดจาเสียดสี..กระทบกระเทียบเปรียบเปรย..ค่อนขอด ขู่คุกคาม ถ้าไม่ทำงี้จะโดนงั้น../ ถ้าไม่ทำ จะถูก "แม่มด" มาเอาตัวไป.. / วันก่อน..กลับเข้าบ้านทั้งครอบครัว ลูกชายถอดเสื้อผ้า แล้วเดินมาที่โต๊ะกระจก(วางของเต็มหน้าโต๊ะ รก).. พ่อเห็นว่าทันที คว้าไม้เรียวบนโต๊ะ (ไม้เรียวประจำตัวพ่อ) สะบัดเบา ๆ ที่ก้นลูก..สะดุ้ง เอาฝ่ามือถูกรอยที่ถูกตี เจ็บ ๆ คัน ๆ (น่าจะประมาณนี้) แล้วก็บ่นเบา ๆ หันไปมองหน้าพ่อ คิ้วชนกัน.. (ไม่กล้าขึ้นเสียง เพราะจะเป็นการเถียง จะโดนหนักกว่าเดิม) รีบเดินไปใส่เสื้อผ้า / การตีลูกแม้จะเป็นปลายมือที่ต้นขา ต่อหน้าเพื่อนลูกที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ไม่คิดว่าจะไม่เป็นการให้เกียรติลูกเลยเหรอ..ต้องตีทันที.. ถ้าเพื่อนลูกเป็นคนปากเปราะ เอาเรื่องในบ้านไปเล่าให้เพื่อน ๆ ในโรงเรียนฟัง..ลูกชายตัวเองจะอายเพื่อนมั๊ย.. แก่ 50 กว่าแล้ว จบปริญญาตรี กินอะไรเข้าไป ไม่มีสมองคิดหน้าคิดหลัง..คิดแต่จะทำงานหาเงินอย่างเดียว..สมัยก่อนอยู่หมู่บ้านดอกไม้ ทางออกไปพุทธมณฑลสาย 2 ออกไปทำงานตี3 ตี4 ตี 5 แล้วแต่งาน..แม่โครตประหยัด ต้องนั่งรถออกไปด้วย..ทั้งที่มีรถหลายคัน.. กลับบ้านพ่อแม่..3 ทุ่มครึ่งเป็นอย่างน้อย ..กลับมาพ่อก็นั่งเล่นเกมคอม จับคู่ (ตัวสัตว์ในเรื่องโปเกมอน) ..เอาลูกไปนั่งตักพ่อ..ยังไม่อยากจะสนใจเลย..ผิดกับพ่อคนอื่น กลับมาต้องหาลูกก่อน..พ่อพูด "เดี๋ยวปะป๊าอาบน้ำให้สะอาดก่อนนะลูก เดี๋ยวลูกเลอะ สกปรก"..หึหึ.. (ทุเรศ) / ส่วนแม่ก็รีบทำของกิน กินกันดึก ๆ ลูกไม่ยอมนอน รอพ่อแม่กลับมา.. ไม่เคยกลับมากินข้าวพร้อมลูกเลยแม้ต่ครั้งเดียว.. พ่อรีบอาบน้ำ แม่รีบทำจัดอาหาร(สำเร็จ) บางทีก็ทำ..กินเสร็จแม่อาบน้ำ นั่งดูทีวี ดูข่าวแล้วก็ดูละคร.. ไม่มีหรอกนะที่จะมานั่งเล่นกันเงียบ ๆ เอาลูกนั่งตักอ่านหนังสือ เขียนหนังสือ ไม่เคยมานั่งวาดรูประบายสีกับลูกร้องเพลง ฟังเพลงเบา ๆ .. จนเข้านอนก็อย่างนั้น... / ครั้งนั้น ลูกไม่สบาย เป็นไข้หวัดใหญ่ (โชคดีของลูกที่แม่ไม่คิดรอ...จนเช้าหรืออีกวัน เหมือนตอนที่อาหารเป็นพิษ ลูกกินอะไรไม่ได้เลย อ้วกตลอด ให้นมก็อ้วก.. โทร.ไปบอกตั้งแต่เช้า ให้ลูกรอจนถึงเย็น บอก จะหายาจีนมาให้กิน เราให้กินยาหมอก่อน ด่าเลย อารมณ์เสีย ในหูโทรศัพท์ "ไม่ได้บอกมันรึไง ว่าจะเอายาไปให้ลูกกินตอนเย็น" เย็นของพวกแก คือ จะทุ่มสองทุ่มแล้ว.. / อีกครั้ง..ลูกเป็นอะไร เออนั่นแหละ อาหารเป็นพิษ อ้วกทั้งคืน.. แม่ไม่ยอมพาไปหาหมอ..ทำเป็นคุยโทรศัพท์กับโรงพยาบาล "อ๋อเหรอคะ ไม่มีหมอเด็ก มีแต่หมอเวร" ลูกอ้วกจะตาย..เป็นแม่คนอื่นเค้าพาไปหาหมอแล้ว..จะอะไรก็แล้วแต่..นี่ให้รอจนถึงเช้า สาย.. บอก "วันนี้หมดนัดลูกพอดี" / อีกครั้ง หรือในเหตุการณ์เดียวกัน..ไข้หวัดใหญ่ รพ.พญาไท 3 วันสุดท้ายออกได้แล้ว แม่พูด "นี่ประกันทำไว้ของลูก อีก 2 วันถึงจะเคลมได้..น้อง...ไม่น่ามาเป็นช่วงนี้เลย..เลยเบิกประกันไม่ได้" ลูกไม่สบาย..กำหนดวันได้ด้วยเหรอ..ไม่รอให้ตายก่อนเลยล่ะ..เผื่อจะเบิกประกันได้... / สั่งห้ามให้นอนช่วงเย็น เพราะลูกจะนอนดึก กวนพ่อแม่ ไม่ได้นอนทั้งคืนเลย.. / วันที่ลูกอ้วกทั้งคืน..ไม่ยอมพาไปหาหมอ..งั้นเราก็เข้าห้องนอนของเรา..ให้แม่เค้าดูเอาเองแล้วกัน..เราทนดูไม่ได้หรอก... แม่แบบนี้ก็ในโลก.. / ลูกไม่ทำการบ้านใช่มั๊ย เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่จะให้ลูกไปบอกมิด...มาสเตอร์เอง..ว่าลูกไม่ทำการบ้านแล้ว ไม่อยากเรียนแล้ว..ให้ลูกไปบอกมิดด้วยตัวลูกเอง.. ซ้ำ ซ้ำ ซ้ำ (กูได้ยินจะบ้าตาย..วิธีพูดกับลูกให้ทำการบ้านแบบนี้) / เล็ก ๆ เราซื้อสีเทียแท่งโต มาให้ลูกเขียน (แท่งเล็กกลัวหักแล้วเอาเข้าปาก).. ให้กระดาษลูกเขียน..สุดท้าย ลูกระบายสีลงบนพื้นกระเบื้อง มันกว่า.. พ่อแม่กลับมาเห็นว่า "บ้านเลอะ" วันหยุดเสาร์อาทิตย์ ต้องออกไปหาซื้อ ครีมสเตย์คลีน (ฝาสีฟ้า) พอลูกทำเลอะ.. นอนหลับ เราก็เช็ดให้สะอาดก่อนที่พ่อกับแม่จะกลับมา.. / พ่อกลัวมดมาก ซื้อน้ำมันตะไคร้มาฉีดพื้น..ไอ้เราก็รีบเช็ดออก ในห้องนอน..เขาก็ด่า..ไม่เช็ดได้ยังไง.. ลูกเดินยังไม่เก่ง ขวบกว่า... น้ำมัน ขนาดเช็ดออกแล้วยังมันแผล็บพื้นปาเก้..สมองเอาอะไรคิด... / บ้านก็อย่างสวยอย่างดี แต่อะไร อะไรก็เก็บ..ใต้หลังคาก็เก็บของ... จนล่าสุดที่ไปเห็น แทบจะต้องเดินบัลเล่ต์เดินปลายเท้าเลย.. ห้องครัวก็เต็มไปด้วยจานกาวดักหนู ขี้หนู..อะไรก็ไม่รู้.. ห้องนอนแอร์ ตามผนังห้องไม่เคยมีช่องว่างเลย..เพราะข้าวของกระเป๋า กองนสพ.วางรอบห้อง... เก็บซ้อน ๆ กันก็ด่า กวาดก็ยา ถูก็เปียก.. ขนาดพาสปอร์ตวางระเกะระกะ ลูกเอาไปเล่นจะฉีกอยู่แล้ว... / ท่มครึ่งแล้ว เอาลูกขึ้นอาบน้ำ แต่ตัว เปิดแอร์นอน..พ่อแม่ขับรถกลับมา พ่อรีบวิ่งขึ้นไปห้องนอน ปิดแอร์ทันที.. ขนอาหารขึ้นมากินบนห้องนอนให้เสร็จก่อน ดูทีวีไปด้วย.. เกือบ 3 ทุ่ม กินเสร็จขนลง..ถึงจะเปิดแอร์นอน.. / จานชาม กินเสร็จปล่อยให้แห้งบนดต๊ะอาหาร (บางวัน) เราต้องรีบเอาแช่น้ำ บางเช้ามืด แม่มาเคาะประตูเรียก เราต้องเอาถ้วยชามไปล้างในห้องน้ำ (ในห้องนอน) ดูลูกไปด้วย.. เอาเสื้อผ้าขึ้นไปซักมือ เช้าก็ต้องรีบตากเสื้อผ้าลูก../ คนเอาเสื้อผ้าพ่อ (ซักรีด)มาส่ง เราต้องอุ้มลูกออกประตู (หมาก็จ้องจะออก บางแก้วโครตดุ ชอบกัด รปภ.)... เสื้อผ้าก็หนัก ต้องฝากลูกไว้กับคนส่งผ้า ให้เขาอุ้มก่อน..พ่อสั่ง "ให้เช็คนับจำนวนเสื้อผ้ากางเกงด้วย" ดูเด็กจะต้องนับเสื้อผ้าด้วยเหรอ..ไม่หรอก.. เขาถาม ก็บอก "ไม่ได้นับ" พ่อไม่พอใจ.. / วันนั้นฝนตก..เราเอาเสื้อผ้าขึ้นไปตากหน้าระเบียงห้องนอน.. พอจวนแห้งก็เก็บ แต่ลืมเอาที่ตากผ้า (เราซื้อเอง..ขโมยเงินเข้าไปซื้อแหละ).. ไปวางในห้องพระ เขากลับมาเห็นด่าหลายดอกเลย แม่ถาม พ่อบอก แล้วก็ด่า "อีกหน่อยมันก็จะได้ขึ้นไปตากบนหัวพวกเรา" (ซ้ำ ซ้ำ ซ้ำ).. / จะทิ้งลูกในห้อง เก็บผ้านอกบ้านคนดียว ก็กลัวลูกซน.. / พ่อดีมาก.. กล่องเก็บเครื่องมือไขควง เปิดอ้าไว้ เราเอาเชือกริบบินผูกให้แน่นไม่ให้ลุกเล่น ของแหลมทั้งนั้น กลับมา ก็ด่า.. / พ่อดีมาก..ซื้อโซดาไฟมาใส่ชักโครกห้องน้ำ..เปิดปากถุงกว้าง ไว้ แล้ววางบนพื้นข้างผนังทางเดินริมห้องน้ำ.. เห็นง่ายจกง่าย.. จะบ้าตาย.. เรารีบเอาถุงโซดาไฟ เก็บเข้าห้องใต้บันดได ล้างมือด่วน.. พ่อไม่เห็นถุง ..ถาม ด่าอีก.. / แม่ก็วางขวดทินเนอร์เติมลิควิดเปเปอร์ ลูกลาากตะกร้าสีชมพูด ปีตฝาตะกร้า..เปิดขวกทินเนอร์ ดมกำลังเอาเข้าปากแล้ว..เราเดินมาเห็นก่อน.. / พ่อวางขวดปุ๋ยกล้วยไม้ ไว้ในซอกเหล็กดัดข้างศาลตีจู่เอี๊ย..ลูกก็หยิบมาเปิด.. ไม่มีอะไรวางสูงพ้นมือเด็กสักอย่าง.. (กูว่างมาก ต้องคอยเก็บขึ้นทุกอย่าง)... / ลูกชอบขวดซ๊อสแม็กกี้ ร้องจะปิด เราไม่ให้เปิด..สุดท้ายเราต้องเทซ๊อสแม็กกี้ออกให้หมด ล้าง เหลือแต่ขวดเปล่า" ส่งให้ลูกดูด เขาเปิดแล้วทิ้งเลย ไม่อร่อยไม่มีรสเต็ม..ให้กินได้ไง เค็มเป็นโรคไตแน่เลย.. / แต่แม่ชอบซื้อเบคอน(ไร้มัน) จี่ในกระบะดาว (น้ำมันออกเพียบ)...ทำให้ลูกกิน เค็มจะตาย...บางทีหั่นเป็นชิ้นเต๋าเล็ก ๆ เค็มมาก ไม่รู้แอบใส่ซอส น้ำปลาอีกหรือเปล่า (เคยเห็นแม่เอาหมูหยองเหยาะซีอิ้ว บอก หมูหยองเต็มอีกหน่อย ประหยัดกับข้าว กินกับข้าวต้มได้เยอะกว่า" / วันนั้นแม่ทำหอมเจียว บอกลูกชายชอบยกินมาก..ซอยหอมแขก.. เจียวในกระทะ ไฟแรงสูง ..ไอน้ำมันคลุ้งเต็มบ้าน ลอยออกนอกห้อง..ทางประตู.. / แม่ก็ตะหลิวกลับไปกลับมา..สุดท้ายเอาขึ้น เราเห็น หยิบชิม นิ่ม ดำ เกรียม..ไม่กรอบ.. พอลูกชายกิน บอก "หอมเจียวเปรี้ยวนะแม่" ไม่กิน..วันต่อกมาเปิดให้ลูกกินอีก ลูกบอ "หอมเจียวมันเปรี้ยว" ไอ้เราคิดว่ากระเทียมเจียวบอก "อี๊ชิมแล้วนี่ลูก กระเทียมไม่เปรี้ยว".. อะไรที่แม่ทำ ต้องบังคับให้ลูกกินให้หมด..เสร็จแน่..หอมเจียวเปายว นิ่ม เกรียม.. (น่าจะเป็นไฟแรง น้ำในหอมระเหยไม่หมด ตักใส่ถ้วย(พลาสติก) ปิดฝา แล้วน้ำก็อยู่ในนั้น บูดสิ..พอลูกกระเทียมเจียว ใชช้อนแช่ในถ้วยน้ำมันตัก แล้วช้อนเปียกน้ำ..แม่โวยวาย ห้ามเอาช้อนใส่ในถ้วยนะ (เสียงดัง) มองตามมาจนถึงข้างเตาแก๊ส เอาฝาขึ้น ลูกฟังไม่ทัน เอาฝาปิด..เรารีบบอก เอาฝาหงายข้นลูก แล้วเอาชบ้อนวางบนฝา ลูกถามทำไมเอาช้อนใส่ในถ้วยน้ำมันไม่ได้.. แม่กับอี๊พูดพร้อมกัน.. ถ้ากระเทียมเจียวโดนน้ำ จะทำให้กระเทียมเจียวเสียน่ะลูก ...ลบ้านนี้ทำอะไรต้องระวัง อย่าให้ของเสีย ของหาย.. ทุกบาททุกสตางค์มีค่า ทิ้ได้ ตกหล่นไม่ได้.. แม่แต่ขวดน้ำอัลม pet ยังเก็บชั่งกิโลขายเรือรับซื้อของเก่า หลังบ้านวิ่งในคลอง.. 5 บาท 10 บาท บอกหยอดกระปุกให้ลูก.../ แต่เวลาไปเที่ยวใต้..แวะซื้อหม้อแกงเพชรบุรี ฝากเพื่อนบ้านแทบจะทุกบ้าน..เพื่อนที่ทำงานอีก... / วันนั้นออกจากบ้านตี 4 ตั้งใจไม่ให้ข้าวหมา แก้แค้นพ่อมัน.. พ่อถามในรถ ให้ข้าวหมาหรือยัง เราบอก "ลืม" พ่อเอาฝ่ามือขวาจากพวงมาลัยรถ ..ตบต้นคอตัวเองแรง ๆ สะบัดหัวไปมา..อารมณ์เสีย..ทำเสียบจึ๊บ..ๆ ../ เวลานั้งรถเบาะหลังมันถูกกับกระจก ดังเอี๊ยด ๆ หรืออะไรสักอย่าง..หันมามอง ไม่พอใจ อารมณ์เสีย / กูก็ไม่จะทำยังไง.. ไม่พูด ไม่โต้ตอบอะไร อดทนกับคนบ้า / บ้างาน บ้าเงิน บ้าซื้อ สมบัติ / ผัวเมียคุยกัน ทำเป็นว่าน้องเมียพี่เมีย ยายของลูกตายแล้ว พี่กับน้อง ๆ ก็อยากแบ่งสมบัติแม่เอาไปเป็นทุนทำมาหากินกัน.. ยายฝากสมบัติหลายอย่างไว้กับลูกสาวคนนี้ (เขาบอก เขาเป็นขยันที่สุด ช่วยแม่มากที่สุด แม่รักมากที่สุด) ผัวทำเป็น "ให้เมียเก็บรักษาสมบัติของแม่ก็ดีแล้ว" ประมาณว่าพี่น้องของเมียเป็นคนไม่ดี..ทำไม่ต้องขอสมบัติไปแบ่งกัน.. แม่ของลูกก็ร้องไห้ตอนขับรถ "เราไม่อยกาได้อะไรของแม่เลย.. พี่น้องจะเอาจะแบ่งอะไรก็เอาไป เราน่ะ ขอแม่กล่องใส่ของ(สมบัติ)แม่ใบเดียวก็พอใจแล้ว"......เศร้าใจจัง..(เราแอบเบ้ปาก จริงเร้อ..)