26พย.56 Ongsa ทำการบ้านคนเดียว เงียบ ๆ มาสมาธิมาก..เสร็จแล้ว.. Poom ร้องปฏิทิน..อีกอัน พ่อบอก "เดี๋ยวก็แบ่งกันก็ได้ รอ Ongsa ทำเสร็จก่อนก็ได้"

26พย.56 Ongsa ทำการบ้านคนเดียว เงียบ ๆ มาสมาธิมาก..เสร็จแล้ว.. Poom ร้องปฏิทิน..อีกอัน พ่อบอก "เดี๋ยวก็แบ่งกันก็ได้ รอ Ongsa ทำเสร็จก่อนก็ได้" (นับครั้งได้ที่พ่อ Poom จะพูดเหมือนเราพูด) แต่แม่ทำกับข้าวที่กระทะ รีบเดินมาหยิบปฏิทินบนหลังตู้เย็นให้ลูกทันที.. เราบอก Poom ก็ทำการบ้านข้ออื่นก็ได้นี่ลูก..เสร็จแล้วค่อยย้อนกลับมาทำ.. (หาวันที่กำหนดไว้..ว่า วันเข้าพรรษา เป็นวันที่เท่าไหร่)... ในโจทย์ข้อสุดท้าย ถามวันศุกร์ที่ 3 ของเดือนเป็นวันที่เท่าไหร่.. Poom เปิดปฏิทินปีปัจจุบัน เปิดทุกเดือน..หาไม่เจอ วิ่งเข้าห้องไปหา ปฏิทินที่มีกรอบพลาสติกเลื่อนได้.. ได้คำตอบเป็นวันที่ 20... ต้องสอนใหม่ "ถ้า Poom ไม่มีปฏิทิน ไม่มีเครื่องมือมีกรอบเลื่อน Poom จะหาคำตอบได้มั๊ย..แล้วถ้าเวลาสอบ Poom จะไปหาอุปกรณ์เครื่องมือช่วยจากที่ไหน..เพราะฉะนั้น เครื่องมือที่ดีที่สุดของ Poom คืออะไรที่ใช้คิด (ยาวเลย)"/ Poom ตอบได้ทันที "สมองครับ" / "ใช่ลูก ลูกต้องใช้สมองคิด ไม่ใช่แต่จะวิ่งหาเครื่องมืออุปกรณ์" อี๊ทำให้ดู (Poom กลายเป็นเด็กไม่มีสมาธิ มือจับจิตใจจดจ่ออยู่ที่ปืน Strong Arm) ไม่ชอบทำการบ้าน.. เขียน ศ. ถามจันทร์ที่ 1 Poom ตอบอย่างรำคาญอารมณ์เสีย หนึ่ง.. จิ้มต่อไป จันทร์ที่ 2 ....ศุกร์ที่ 6 (เขียนไว้แล้ว ศ.ที่ 2 คือวันที่ 13 ศุกร์ที่ 3 คือวันที่ 20) ให้ Poom พูด 6+7 เป็นวันที่ Poom พูด 13 / แล้ว 13+7 เป็นวันที่ Poom พูดหงุดหงิด 20 ..เพระฉะนั้น ศุกร์ที่ 3 ของเดือนคือวันที่ 20 จบ ***** ชีต Ongsa ทำเสร็จแล้ว เงียบ สมาธิ..เขียนตัวเล็ก ๆ น้ำหนักดินสอพอดีๆ สม่ำเสมอ..วิธีทำ เราเห็นถามอย่างตกใจ.อ้าวทำไมไม่เขียนหารยาวที่ขาว ๆ ริมกระดาษล่ะลูก ถามครูสอนเหรอลูก.."ครับ"..เขียนทับเส้นตามขวาง.. Ongsa ถาม "อี๊ครับ ผมทำผิดหรือครับ" / "เปล่าลูก ไม่ผิดครับ เพียงแต่อี๊ไม่คยเห็นเขียนแบบนี้เท่านั้นเอง" ดูอีกทีคือ บรรทัดโจทย์ที่ให้มา โจทย์ต้องการทราบ วิธีคิด ประโยคสัญลักษณ์ วิทำ.. (เว้นเส้นบรรทัดไว้ 4-5 เส้น).. คือแปลกตา ว่า ตัวหนังสือเขียนบนเส้นแนวปกติ แต่การเขียนวิทำ ต้องตะแคงขวางกระดาษ.. ตรวจคำตอบ เป็นบรรทัดต่อมา.. เราก็ทำไม่เป็น.. Poom ไม่ยอมทำ แม่ถาม "ต้องการคำตอบมั๊ยลูก เดี๋ยวแม่บอกให้ แต่มาให้หอมแก้มก่อน 5 ที" poom ดีใจลุกไปทันที.. แต่ลูกต้องเขียนวิทำก่อน..ตกใจมาที่เราเห็น Poom เขียน โจทย์ตั้งบรรทัดแรก เขียนเครื่องหมายหาร ด้านขวา แล้วบรรทัดต่อไป เขียนตัวหาร และบรรทัดคำตอบ..คือเหมือนไม่ได้เรียนมา ทำไม่เป็นเลย.. เขียนภาษาไทยตัวเล็ก ๆ ใหญ่ ๆ เขียนเร็ว..เขียนตก ๆ หล่อน ๆ ไม่ลบ เขียนทับเลย..อ่านไม่ออกเลย.. พอลบให้เขียนใหม่ ก็ไม่ปัดขี้ยางลบออก..เขียนเลย.. / ไม่น่าเชื่อพ่อแม่มีความสามารถเอาใจใส่สอนลูกทำการบ้านได้ดีขนาดนี้..แล้วพูดว่า "เด็กขี้เกียจ ไม่ยอมทำ" / จนสุดท้าย จะ 3 ทุ่มแล้ว.. แม่ต้องมานั่งขู่น้ำเสียงอาละวาด "เอาปืนมาให้แม่เดี๋ยวนี้เลย ถ้าไม่ทำการบ้านให้ดี..พรุ่งนี้ Poom จะไม่ได้เห็นมันอีกต่อไป คอยดู" พูดซ้ำ พูดซ้ำ / Poom ก็พาซื่อ ถามแม่ซื่อ ๆ แม่จะเอาคืน / ไม่ใช่ / แม่จะทิ้ง / ไม่ใช่ / แม่จะเอาไปขาย / "ไม่ใช่" / น้ำเสียงอาละวาดเสียงดัง (แต่พูดเหมือนปกติ) "แม่จะเอาไปให้ซีอุย Poom ไม่ต้องเล่นแล้ว" / ลูกก็งง "ซีอุยเป็นใครครับ" / แว๊ด ๆ "ซีอุยก็เป็นใคร อี๊ปู ที่ รพ.ศิริราชน่ะ ที่ชอบกินเด็ก" / "ซีอุยเป็นใครอี๊ปูบอก Poom ซิ" / เราตอบ "ไม่รู้ ไม่รู้" (นี่ไม่ใช่วิธีของฉันที่ชอบพูดว่าแดก ประชด กดดันให้เด็กรู้สึกผิด รู้สึกกลัว..ถ้าไม่ทำตามเงื่อนไข จะต้องสูญเสีย ต้องถูกทำโทษ".. ร่ายยาวเลย.. "ซีอุยก็เป็นคนที่กินตับเด็ก ฯลฯ" / เราได้แต่ส่ายหัว.....