ณ ร้านค้าแห่งหนึ่ง ในไร่อ้อย กิโล4.../ "เออนี่..ร้านตา Mong เค้ามีลูกสาวหลายคน..เตี่ยเค้าแบ่งสมบัติยังไง..ฮ้า..ไม่ต้องรอให้เตี่ยตายก่อนเหรอ

ณ ร้านค้าแห่งหนึ่ง ในไร่อ้อย กิโล4.../ "เออนี่..ร้านตา Mong เค้ามีลูกสาวหลายคน..เตี่ยเค้าแบ่งสมบัติยังไง..ฮ้า..ไม่ต้องรอให้เตี่ยตายก่อนเหรอ //// "เออ..นี่..ร้านตา Mong เห็นน้อง ๆ เค้าช่วยขายของ เขาแบ่งกำไรกันยังไง" / "ยายอ้วน เป็นคนเก็บเงิน ให้น้อง ๆ เป็นค่าทำงาน วันละ 200 บาท" / "แล้วตา Mong เค้า..มีสมบัติ แบ่งให้ลูกสาวหลายคนยังไง" / "อ๋อ..ตา Mong เขาแบ่งให้ทุกคนเีรียบร้อยแล้ว" / "ฮ้า ..ไม่ต้องรอให้ตา Mong ตายก่อนเหรอ ถึงค่อยแ่บ่งสมบัติให้ลูก ๆ น่ะ" / "ตา Mong นี่คุยเก่งเนอะ" / "โอ๊ย..ไอ้ที่แกคุยน่ะ..แกหลงแล้ว..พูดไม่รู้เรื่องหรอก แกหลง..ที่เห็นน่ะ..บางทีแกก็พูดคนเดียว..แต่แกยังแข็งแรง สุขภาพดี" //// กรณีของบ้านกู ต้องรอให้ตายก่อน ถึงจะได้ส่วนที่ทำไว้..เห็นทีก็จะรอไม่ได้แล้ว..ดูเหมือนไอ้ที่กูทำไว้..ไม่มีส่วนอะไรเลย. .ไอ้ไม่ใช่ลูก ไม่ใช่หลาน..ไม่เคยต้องทำ มันมาสอยเอาไปเรียนปริญญาโทหมดแล้ว..สรุป หมาคาบไปแดก ..แถมกูยังถูกไล่ให้ไปรับจ้างเป็นแม่บ้าน ไปรับจ้างล้างจานสิ..วันนึง ร้อยสองร้อย ก็พอกินแ้้ล้ว....สาธุ สาธุ สาธุ