26 มิย.56 เจออี๊หย่ง เอากล้วยหักมุก เผามาให้แม่กิน ...ไม่เผาให้เกรียม..เขาบอกเอาแค่พอสุกก็พอ..มาเอาบิล truemove H (เบิกเงิน 2,000)

26 มิย.56 เจออี๊หย่ง เอากล้วยหักมุก เผามาให้แม่กิน ...ไม่เผาให้เกรียม..เขาบอกเอาแค่พอสุกก็พอ..มาเอาบิล truemove H (เบิกเงิน 2,000) / มีรถมาส่งเบียร์ 3 ลังและอื่น ๆ / แม่เดินไปหยิบเงินในเก๊ะ มีแบงค์พัน แบงค์ย่อยอีก เป็นปึก / คุณแม่หยิบบิล truemoveH มาให้ (เราคิดว่าให้เงินเรา ..ได้ยินว่าเอาเงินไปใช้เค้าซะ) / "ก็เอาเงินมาสิ" / ทันทีเลย "มึงใช้ก็ไปยกเลิกเองสิ บอกมันไม่เป็นรึไง (เอามือตบโต๊ะ สีหน้าแบบ รางวัล "ออสการ์" ไปบอกมันเล้ย..แม่มึงไม่ใช้ให้..ให้มันมาเอาแม่มึงไปติดคุกเล้ย..กู 70 กว่า จะ 80 แล้วกูไม่กลัวตายนะโว้ย) (พฤติกรรมย้ำคิดย้ำทำ..ทำซ้ำ เน้นอีกครั้ง) ตบโต๊ะ (ลังชั้นพลาสติกสีเทา) / "มึงไปมันเลย ให้มันมาเอาแม่มึงไปติดคุกเลย มึงบอกไม่เป็นรึไง ไปยกเลิกที่บริษัทมันเลย" / "ไปขอผ่อนเอาเอง เดือนละ 200 กูไม่ใช้ให้มึง.. หน๊อย.....ย.. ย...ให้กูใช้หนี้ให้มึงเหรอ วันละ 300 กว่าบาท....กูเอาเงินไปเล่นหวย เล่นไพ่ ยังจะมันกว่าอีก" / "กูเอาเงินไปเล่นหวย เ่ล่นไพ่ ยังจะมัน มีความสุขมากกว่าอีก"(ขอโทษนะคะที่ฟังผิด เข้าใจผิด คิดว่าคุณแม่วิภา จงมีความสุข จะช่วยใช้หนี้ให้) / "มึงไม่ได้ใช้ แล้วหมาที่ไหนใช้ ชื่อสุวรรณา ฮึ" / "งั้นขอเบิก 2 พัน ไม่มีเงินใช้" เดินไปหยิบเงินที่เก๊ะ "ให้ทำอะไรก็ไม่ทำ วัน วัน ลอยไปลอยมา" / "อันนี้ใช้ถึงวันที่ 30 นะ...พึมพำ งึมงำ (ไม่ได้ยินว่าพูดอะไรอีก) / "กูให้มึงกิน" / "มึงทำธุรกิจเหี้ยอะไร.ถึงต้องใช้ทรูมูฟ เหี้ย.." / "ต่อไปนี้ไม่้้ต้องไปกำแพง(เพชร)อีกนะ พวกมันต้อนรับมึงรึไง กูไปยังต้องทำเป็นขี้ข้าให้มันเลย" / "ต่อไปนี้มึงห้ามไปกำแพง(เพชร)อีกนะจะบอกให้ พวกมันต้อนรับมึงรึไง กูไปยังต้องทำเป็นขี้ข้าให้พวกมันเลย" / "ของที่ซื้อขนมาหมดรึยัง" / "ไม่ได้ซื้ออะไร" / ขึ้นรถ ปอ.514 ไปกลับ รวม เกือบ 30 บาท กินข้าวอีก 40 บาท น้ำอีก 20 บาท / เข้าห้องน้ำ...เพิ่งนึกได้อีกอย่าง.. "บ้านใหญ่แค่ไหนก็เลอะ บ้านใหญ่แค่ไหน ให้มันไป พันนึง..ไม่ทำความสะอาด ไม่ทำก็ไม่ต้องทำ" (ซ้ำ) ..นี่คือบันทึกส่วนตัว...ทุกอย่างเป็นจริง ไม่ใส่สี ไม่ตีไข่...หวังว่าคงจะไม่โกรธกัน..ว่าง ๆ สุชาติ สุพรรณโกมุท นำมาเขียนบันทึกชีวิตของตนเองและครอบครัวบ้างสิ..อีก 100 200 ปีหน้าหน้า ลูกหลานเหลนโหลน..จะได้รู้ความเป็นมา ความเป็นไป และความหายนะ ของกู นังปู สุวรรณา สุพรรณโกมุท.. คนทีไปตลาดตี 3 กับแม่มึงทุกวัน ช่วยขายของทุกวัน..แต่สุดท้ายก็เป็นได้แค่หมาข้างถนน..จริงมั๊ยะ... /"กูจะขายที่" / "ขายที่..ที่ไหนเหรอ" / "ตึกที่ดินแดงกูจะขายทิ้ง" (อืม..เล็กบอก "เห็นแม่เอ็งเขาบอกจะขายตึกที่ดินแดง..เอ็งก็ขอแบ่งเงินมาบ้างสิ" / "ฝันไปเถอะ..เคยพูดแล้ว..เขาบอก สลึงนึงก็ก็ไม่ให้มึง" / "ถ้ามึงไปกำแพงอีก ไม่ต้องให้คนมารับ" / "มึงไปกำแพง ให้เค้าไปรับไปส่ง มึงไม่ต้องให้เงินเค้ารึไง" / "มึงไปกำแพง ให้มันไปรับไปส่ง มึงไม่ต้องให้เงินมันรึไง" / " ให้สิ" (คุณแม่วิภา จงมีความสุข เคยพูดไว้ ทำงานต้องได้เงิน ไม่ได้เงินแล้วจะทำไปทำไม (ถักให้ตายก็ไม่ได้เงิน เป็นงานที่ทำแล้วไม่ได้เงิน ไม่มีคนซื้อ) เพราะฉะนั้น..กูนังปู ไม่เคยใช้งานใครฟรี ๆ โดยไม่ขอบคุณ หรือไม่ให้ค่าตอบแทนใด ๆ ...เป็นโดยสันดาน ไม่ต้องรอให้พ่อแม่สอน..