งานเปิดตัวหนังสือ "คาถาชีวิต" / "หอศิลปวัฒนธรรมกรุงเทพมหานคร" แยก MBK เจอ รปภ. น่ารักมาก..ก..ก..

งานเปิดตัวหนังสือ "คาถาชีวิต" / "หอศิลปวัฒนธรรมกรุงเทพมหานคร" แยก MBK เจอ รปภ. น่ารักมาก..ก..ก.. / ฉันไปถึง หอศิลป์ก่อนเที่ยง เข้าห้องน้ำ เอาเหรียญบาทมาล้างสบู่ในห้องน้ำ แต่ใช้กระดาษทิชชู ของส่วนตัวซับเหรียญให้แห้ง... / ออกมานั่งกางหนังสือ.. ตัดริบบิน ลองหัด (ย้ำว่า ลองหัด ไ่ม่ได้ทำเป็นอาชีพ) ... ตั้งแต่เที่ยงกว่า ๆ จนถึง 14.40 น. (ตั้งนาฬิกามือถือไว้ กะว่า ลงไปงานตอนสัก 15.00 น.) / ก็นั่งทำไป นาฬิกาดังแล้ว ขออีกกลีบหนึ่ง.. รปภ. ชายผิวขาว หน้ามีรอยสิวสีชมพูทั่วแก้ม.. เดินมาด้านหลัง "พี่พี่ ที่ตรงนี้ให้เอาไว้นั่งดูทีวี ...ไม่ใช่ไว้นั่งทำงาน" (แต่เห็นเขายืนอยู่ที่ริมขอบโค้ง นานแล้ว)... / ฉันบอก "ดูทีวีที่ไหน" / "นี่ไงครับ..(เป็นจอภาพเหมือนจอคอมฯ) / "คือพี่มานั่งรองานที่เขาจัดข้างล่าง กำลังเก็บจะไปแล้ว" / "พี่ไปนั่งที่เก้าอี้ตรงนั่นก่อนก็ได้ ที่นี่นั่งไม่ได้ เอาไว้ดูทีวี" (รปภ.ยืนคุมเข้มเฝ้า..จนกระทั่งฉันเก็บของเสร็จแล้ว เดินออกไป .. ฉันเดินไปเข้าห้องน้ำ เห็น รปภ.ยืนคุมเฝ้าหน้าลิฟท์)** ก่อนหน้านั้น.. พอเก็บของเสร็จ ก็ต้องพิสูจน์ นี่น่ะหรือคือทีวี.... ลองเดินจากม้านั่งไปถึงหน้าจอ (กางมือทาบ ขนาดน่าจะประมาณ 6x9 นิ้ว).. เอานิ้วชี้จิ้มหน้าจอ (ก็เคยใช้แต่จอคอมของศูนย์เยาวชนไทย-ญี่ปุ่น ดินแดง น่าจะเป็นแบบนั้นมั๊ง) / รปภ. ยืนห่างออกไป ริมขอบโค้ง ..ตะโกนขึ้นมาทันที "อย่าจับ อย่าจับ" / เราลองเดินนับก้าวได้ประมาณ 4 ก้าว หน้าจอมีแต่ตัวหนังสือ เป็นประโยคประมาณ 2-4 บรรทัด..พื้้นสีขาว.. เปลี่ยนข้อความไปเรื่อย.. ถ้ามองจากขณะนั่งที่ม้าันั่ง (4 ก้าวเท้า) จะมองไม่เห็นตัวหนังสือเลย.. ลองเดินขยับให้ได้ระยะที่พอจะอ่านเห็น ก็จะประมาณ 2 ก้าว หรือตรงกลางของทางเดิน.. เราลองเดินมองข้างหลัง ด้านซ้ายไม่มีอะไร.. ด้านขวาของหน้าจอ..เห็นมี flash drive สีชมพูเสียงอยู่.. นี่น่ะหรือคือทีวี....ไอ้เราก็ได้แต่หัวเราะ..มองหน้า..รปภ. (นิสัยกวนตีน..เป็นสันดาน..ชอบมองคนแบบกวนตีน) จริง ๆ ก็ไม่ได้โกรธหรอก.. เพราะเป็นหน้าที่ของเขา.. เขาถูกฝึกให้ระแวด.. ระแวง.. (ซึ่งจริง ๆ ไม่ได้เป็นการระวัง.. หน้าที่ รปภ.กลายเป็น ..ห้ามคนที่เข้ามาทำกิจกรรมอื่นใด .. จนอาจจะลืมหน้าที่ว่า เขามาีรักษาความปลอดภัย.. ไม่ใช่มาจับผิด)