วันเสาร์ที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2555
เจออี๊ที่ "เรายกวัดมาไว้ที่ 7-11" วันศุกร์ เล่าให้ฟังว่า และ.. "ยังไงก็เป็นแม่เรา"
เจออี๊ที่ "เรายกวัดมาไว้ที่ 7-11" วันศุกร์ เล่าให้ฟังว่า และ.. "ยังไงก็เป็นแม่เรา" / ทำดีกับแม่ไว้ สุดท้ายสมบัติก็เป็นของเรา แม่ก็จะรักเรา.... (ใคร ๆ ก็พูดเหมือนอี๊เลย) ศุกร์ที่ผ่านมาเล่าให้ฟัง "อี๊ถามแม่ปูแล้ว เขาบอก ไม่ได้ส่งเรียนปริญญาโท.. แม่ปูแค่ช่วยเหลือเงินค่ากินค่ารถนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเอง" (เราเลยเล่าให้ฟังว่า.. หลินเขาหนีออกจากบ้านซาโกว... ซาโกวเล่าอะไรให้ฟัง ปูเชื่อแค่ 50-50 เพราะไม่ได้เห็นกับตา... แต่ รูปภาพของ "หลิน" เขาฟ้อง บอกเล่าเอง ทุกรูปมีแต่รอยยิ้ม หัวเราะเห็นฟันขาวสวย ...อย่างมีความสุข.. ไม่มีรูปใดแม้แต่รูปเดียว..ที่ "หลิน" จะแสดงสีหน้า แววตา ของความมีความทุกข์เลย อี๊จะเชื่อหรือไ่ม่ก็ตามใจ)
***************** อี๊บอก "เชื่ออี๊นะ อย่างอี๊ ตอนแนะนำพี่สะใภ้ให้พี่ชาย ตอนนี้เขาไม่พูดกับอี๊ ไม่รู้จักอี๊เลยด้วยซ้ำ" อี๊อายุ 66 แ้ล้ว ปู 45 อี๊เจอคนมามากกว่า (ไม่จริงหรอกค่ะอี๊ อายุไม่ได้เป็นตัวบอก ใครเจอคนเป็นจำนวนที่มากกว่า แต่ประเภทของ "คน" ที่เราเจอนี่สิ สำคัญกว่า ไม่ไดขึ้นอยู่กับ "จำนวน" คน)
******************* คุยกันเรื่องทำโจ๊ก .. "เห็นแม่ปูเ่ล่าให้ฟังแล้วว่า ปูไปเรียนกับโรงเรียนอาจารย์ยิ่งศักดิ์ (อี๊ชี้นิ้วไปทางหน้าโรงแรมนารายณ์ถูกด้วย แสดงว่ารู้จักดี)" .....นี่ก็แสดงว่า ท่านแม่คงเล่าทุกอย่างที่เป็นความชั่ว ความไม่ดีของ นังปู ให้ชาวบ้านทุกคนฟังหมดแ้ล้ว...
**************** นั่งฟังธรรมะ "เห็นแม่ปูบอก ว่า 10 ปีที่ผ่านมา ปูไม่ได้ทำงานเลย" / "เหรอคะอี๊ ปูเพิ่งกลับมาอยู่ที่บ้านดาดฟ้า เพียง 5 หรือ 6 ปีที่่ผ่านมาเองนะคะ ....ก่อนหน้านี้ ปูออกไปร่อนเร่ พเนจร นอกบ้าน ให้คนดูถูก รังแก ทำร้ายจิตใจ... ไม่เคยมีใครแม้แต่คนเดียว ตามปูกลับมาดูแล ไม่มีใครถามว่า มีเงินใช้มั๊ย เป็นอยู่สุขสบายมั๊ย...มีแต่ฝากบอกเพื่อนที่ไปรับจ้างเลี้ยงลูกให้เขา่ว่า "ตอนนี้ชื่อปู สุวรรณา สุพรรณโกมุท ไม่อยู่ในทะเบียนบ้าน 16/4 ซอยพิพัฒน์แล้ว ชื่อปูไปอยู่ในทะเบียนบ้าน 138/2 ซอยพิพัฒน์ 2 โดยไม่ได้บอกเลยว่า ป๊าขายบ้านหลังนี้ไปแล้ว ซาโกวบอกป๊าขายได้ 3 ล้านบาท)
************************************* ซาโกวเล่าใหฟังว่า "ตอนยังไม่ได้โกรธกับป๊อป ป๊อปเล่าให้ฟังว่า เจ้าของบ้าน 2 ผัวเมียที่ปูไปอยู่ด้วย ....ปูเอากับข้าวเข้าไปทำงานห้องนอน... (อืม.. ไม่แน่ใจ จำไม่ได้..หรืออาจจะทำจริง ๆ เพราะไม่อยากยุ่งด้วย ..ในหมู่บ้านไม่มีรถกับข้าว อยู่กับเด็ก คนเลี้ยง 2 คน..ต้องซื้อกับข้าวมาแช่ในตู้เย็น เจ้าของบ้านเขาว่า "แช่ซะเต็มตู้เย็นเลย" / ... "เขาบอกว่า ปูไปปีนรั้วเข้าบ้านเขา" ... (คือ ซึ่งตอนแรกใส่ไว้ในท้ายรถกระบะ จอดไว้นอกบ้าน กะว่า วันรุ่งขึ้นจะเข้าไปขนออกมา.. วันรุ่งขึ้น เขาขับเข้าไปจอดในบ้าน ปูเรียกแท็กซีแล้ว เงินก็ไม่ค่อยมีแล้ว ก็ต้องปีนรั้วเข้าไปเอาของของเรา ..ไม่ได้ขโมยของของเขา..พวกเขาคงจะหวังดี กลัวของของเราหาย / ซาโกวถาม "แล้วที่เขาพูดว่า ที่นี่ไม่ใช่ซ่อง นึกอยากจะไปก็ไป นึกอยากมาก็มาน่ะ คือยังไง" ... (ก็ไม่รู้สิ.. ปูก็เป็นคนไม่ดีมั๊ง อยู่กับคนดี ๆ พวกนี้แล้วเราประสาทแดก หนีออกจากบ้านไป ... ห่วงเด็ก ไม่มีใครเลี้ยงดีเท่าปูหรอก.. กลับมาก็โดนว่า โดนด่าอีก..คือเรื่องอะไรเขาก็ว่าได้ทุกเรื่อง... ย้ายหมาอาบน้ำ เราจะล้างชาม เขาก็ด่า.. เครื่องกรองน้ำของเขา น้ำหยด เราปิดเขาก็ด่าลั่น "ใครปิดเครื่องกรองน้ำ ๆ " เราก็เฉย ๆ มีกันอยู่ 3 คน ผู้ใหญ่ในบ้าน..ก็จะมีใครที่ปิด ก็นังปูน่ะสิ... ตอนไม่สบาย ไอแทบตาย ดังลั่นบ้าน... ดึกดื่น เกินเที่ยงคืน.. ไอไม่หยุด ไม่มีเสียงเลย.. เขาไม่ถาม หาหมอมั๊ย ไม่ให้เงินไปซื้อยากิน (เราต้องรอให้เงินราย 2 สัปดาห์ 2,000 ออกก่อน ถึงเดินไปปากทางตลาดวัดมะพร้าวเตี้ย ซื้อยากินเอง) คืนนั้น เขาได้ยินเราไอลั่นบ้าน เขานอนอยู่ชั้น 2 เปิดแ้ล้วปิดประตูห้องนอน "ปัง" ใหญ่ให้ 2 ครั้ง (เท่าที่จำได้) ...
********************************* ป๊อปเล่าให้ฟังว่า "ไอ้ปูมันซื้อเตาอบ ของอะไรเต็มไปหมด เกะกะชิบหายเลย" (ไม่เป็นไร ซาโกว...ยังไงก็เป็นบ้านของเขา ชื่อเขาเป็น "เจ้าบ้าน" ..................
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น