"เค้กช็อคโกแลต วีรสุ" อร่อยมาก.. เป็นเนื้อบัตเตอร์ ตีง่าย.. เทคนิคล้ำเลิศ

แต่.. ครูกิ๊บ กะครูเหว่า.. บอก "สงสารสมาชิกท่านที่ยืน..ให้สมาชิกที่ยืนก่อนได้มั๊ยคะ" ..พวกที่นั่ง "ได้..จัดไปค่ะ" ... ผ่านไป 1 ถาด.. 22 ฝา.. ผ่านถาดที่ 2 ...พอมาถึงถาดที่ 3 ถึงคิวที่นั่งตั้งแต่เบอร์ 1 ยกถาดไปหมดแถวแรก..พอวนมาแถวที่ 2 คนที่ 1-2 ก็เล็งก็เลือก..หยิบกันไป ไอ้เราก็นั่ง คนถัดไปก็สะกิด ให้รีบยกถาดมา.. เรากำลังจับถาด..แม่นางป้าลุกยืน..มาขยุ้มฟอลย์ใส่ขนม(ผักโขมอบชีส...เนียนมาก อร่อย ชีวมอสฯ ละลายได้ดี ผิวกรอบกำลังดี เหมาะจะเป็น finger food) ของว่าง ถ้าไม่ว่างก็ไม่ต้องทาน... (ทันที พูด "ขอก่อน รีบ" / เราก็สวนทันทีเลยสิ "แล้วมีคนไหนที่ไม่รีบ" บ่อต่อ "คนอื่นเขานั่งรอกัน รอ รอ รอ ..พอถาดมาถึง..แม่คุณลุกขึ้นมาสอยไม่เกรงใจคนอื่นเลย ตะกละหรือเปล่า..ว่าคนแถวหน้าเขารีบไปดูลูก นอนอยู่ในรถ เขายังต้องรอจนถึงคิวเลย.. หน้าไม่อายยายป้า หน้าด้าน"... / นี่ยังไม่นับคนที่นั่งแถวหลังที่เขายังไม่ได้ชิม เขายังนั่งรอนานกว่าคุณเลย... (แซงคนอื่น..ป้ารอด..แต่ถ้าแซงคิวฉัน..ป้าร่อแร่..กุด่าไม่เกรงใจเด็ดขาด)************** ตอนเดินเข้าไปนั่ง ได้เบอร์ 16 ..ก็รู้กันอยู่ว่าเขาจัดเก้าอี้เบียดกัน..แม่คุณคนสวยเก้าอี้ข้างหลัง.. สะกิด "กระเถิดไปข้างหน้าหน่อยได้มั๊ย ขาติดเก้าอี้" ไอ้เรากูหันหัวไปดู จากหัวเข่าคุณเธอ ถึงหลังเก้าอี้เรา ห่างเกือบคืบ.. ส่วนเข่าเราจะติดกับหลังเก้าอี้ตัวหน้า (แคบกว่า..ยังทำใจเลย) คุณนาย..จะรักสบายไปถึงไหน พูดอยู่นั่นแหละ "ทุกทีเขาจัดที่กว้่างกว่านี้ นี่แคบกว่าทุกครั้ง.. " พี่ลักษณ์ขึ้นมาพูดกล่าว "ขอโทษท่านสมาชิกทุกท่าน..วันพุธที่ผ่านมา ก็มีสมาชิกมาเป็นร้อย ... จัดเก้าอี้เต็ม 60 ที่นั่ง อบอุ่นนิดนึง.. (ยังจัดพัดลมมาเปิดให้สมาชิกให้ได้เย็น ๆ กันอีก ขอบคุณมากค่ะ) ... ทุกคนมาเอาความรู้ มาซื้ออุปกรณ์ เครื่องมือ ไม่ต้องยืนเรียนก็ดีแค่ไหนแล้ว.. ยังอยากจะสบาย.. นิสัยคนไทย.. เหตุผล..ส้น...มาก ๆ เลย.. (รีบ.. ถ้ารีบมาก็กลับไปก่อน ไม่ต้องชิมสิ) .. "เบียดแน่น" (ถ้าไม่อยากเบียด ไม่อยากแน่น ก็นอนอยู่กับบ้านสิ)