แจ๋เดินมาจากบ้านแซ่คิ้ว

เรากำลังเล่นกับโมโม่อยู่...แจ๋เดินมา พูดทันที "ไหว้อะไรเสร็จแล้วน่ะ ถอนเก็บเอาไปทิ้งถังขยะด้วย เดี๋ยวไอ้บูมหยิบไปเล่น" อ๋อ ไอ้กระดาษที่เขียนแช่ง "ขอให้สุชาติ สุพรรณโกมุท (ป๊อป) มีอันเป็นไป แต่ไม่ถึงตาย" น่ะเหรอ ...ได้สิ ปักธูปไว้ 4 ดอก ปักกลางแจ้ง แดดแจ๋... เราเดินหยิบไปเอาก้านธูปทิ้งถังขยะ แต่กระดาษเอาก้อนหินทับไว้รอบ... * ว่าแต่ไอ้คอตตอนบัดส์ ที่จุ่มยาแดง ทาง่ามนิ้วเท้าของแจ๋ เห็นวางกับพื้นข้างตู้ไว้ 3 วัน ไม่เห็นบูมหยิบมาเล่นเลย.. บูมแขยงดินแฉะ ที่เมื่อวานเพิ่งฝนตกยังไม่แห้ง และเราก็ไม่เคยบูมเดินมาเล่น วงอิฐมอญครึ่งวงกลมแถวนี้ ข้า่งศาลพระภูมิของบ้านบูมเ้ลย..แม้แต่วันเดียว * วันที่แม่ยายแดงมา..."แม้เห็นลูกแก้วมั้ย จะเอาไปเล่นกับนีโอ ตี่เห็นลูกแก้วมั้ย จะเอาไปเล่นกันนีโอ หาเจอลูกเดียว ต้องเอาไปเล่นกับนีโอ ไม่ั้งั้น เดี๋ยวนีโอร้องไห้" ... 7 ขวบครึ่งนี่อ่ะนะ จะร้องไห้...เว่อร์ไปรึเปล่า เป็นเหตุผลที่....มากเลย... * เล่นให้คนในบ้านฟัง...แจ๋.. "ไปกับเขาด้วย ก็ไม่ได้กิน พวกเด็ก ๆ ลูกแดง ไม่กินข้าวเอง ต้องป้อน (พูดซ้ำอีกครั้ง) จริง ๆ แล้ว ไม่อยากไปกินด้วยหรอก แต่แซ่คิ้วแม้เขาชวน เล็กบอก...ก็เขาคงชวนไปช่วยดูเด็ก ๆ ละมั๊ง.. (กูเห็นด้วย..เพราะชอบอยู่แล้ว ไอ้เรื่องไปประจ๋อประแจ๋กับบ้านแซ่คิ้วแม้... หวังว่าเขาจะเรียกใช้งาน จะได้ค่าเงินค่าจ้า่งละมั๊ง) * วันนั้น เหวินนั่งเปล แกว่งไปแกว่งมา แล้วก็หยุด แจ๋บอก "แน่นอนสิ ถามได้..ทำงานก็ต้องได้เงิน ก็ไถ่กู๊รับจ้า่งนี่...วันนั้นไปช่วยดูนีโอ 3 วัน ยังได้มาพันนึงเลย".... *